Nooit gedacht dit te moeten zeggen, ik gooi het er maar meteen uit: ik heb oneindig veel medelijden met Ron Boszhard. En dit keer niet omdat hij de broer van Carlo is, maar vanwege een fragmentje uit dit interview. De eerste woorden van het artikel:
Het is Ron Boszhard (54) gelukt: hij doet mee aan Wie is de Mol. Hij deed er alles aan om gevraagd te worden, en besloot ten slotte maar gewoon een brief te schrijven.
‘het einde in zicht’
Dit is mijn laatste Wie is de Mol?-stukje van dit jaar. Ahhhhh. Volgende week is zo’n terugblik-aflevering waar alleen de onthulling en de mollenstreken van Thomas leuk zijn om te zien en het schrijven daarover is net zo lastig is als het uitbeelden van een balletstuk in gebarentaal. Dus! Geniet er van zolang het kan.
Dit!… is Wie! is de Mol!?!
Lees verder Weg wijzen
‘raam taal’
Het is alweer de een-na-laatste (of is het de twee-na-laatste? Met al deze fake-outs ben ik het spoor een beetje bijster) aflevering van A Series of Unfortunate Events Featuring Sanne, Jochem, Thomas and Diederik. Ze zijn al twee weken in Oregon spelletjes aan het doen en vooral bondjes aan het sluiten. Als we de montage moeten geloven wordt er tussen de opdrachten niets anders gedaan dan gegeten en gekonkeld. Terwijl de wie-doet-het-met-wie voor de zoveelste keer wordt besproken, zet ik mezelf even op stand-by en wacht ik geduldig tot de eerste opdracht begint. Lees verder Slechte Z
Seizoen 17, aflevering 7: ‘Verblinden’
Vorige week hoefde niemand naar huis dankzij de privilege die Imanuelle had gewonnen. Dit wordt in het bos gevierd onder het genot van aardbeien en belegde broodjes en de aanstelling van een nieuwe penningmeester. Thomas stelt zich beschikbaar, hij zegt dat hij niet meteen het geld wilde beheren omdat hij in het begin nog niet wist wat het penningmeesterschap inhield (antwoord: het vasthouden van een tasje met nepgeld). Grote kans dat Thomas’ werkelijke reden is dat hij even wilde wachten tot de envelop genoeg inhoud had zodat deze straks op mysterieuze wijze kan verdwijnen.
Seizoen 17, aflevering 6: ‘Wijzer worden’
Expeditie Oregon is halverwege en ook in deze aflevering zijn de drone-shots niet van de lucht. Of juist wel. Er wordt in ieder geval flink gebruik gemaakt van de extra investering die is gemaakt in de aanschaf van deze vliegende camera’s. Daar staat tegenover dat er wel is bezuinigd op de afdelingen Opdracht-Inventie en Accomodatie. De Molkaravaan verblijft in het Working Girls hotel; voorheen een bordeel, nu de perfecte plaats voor de Mol om de rest te naaien.
Seizoen 17, aflevering 5: ‘teugels in handen’
In de 19e eeuw trokken kolonisten met paard en wagen van Oost naar West over de 3200 km lange Oregon trail. Op zoek naar goud, geluk, grond en een nieuw begin. Voor henzelf en hun kinderen, hun kleinkinderen, achterkleinkinderen en achter-achter-achter-achter-kleinkinderen, die uiteindelijk terecht komen in een land dat geregeerd wordt door geen Mol, maar een complete club saboteurs die roept dat immigranten hun geluk maar elders moeten zoeken. Wie is de Mol In Extremis.
Seizoen 17, aflevering 4: ‘meer dan normaal’
Op dag 8 beweegt de Molkaravaan zich naar Wilde Westen, wat tegenstrijdig genoeg in het oosten van Oregon ligt. Onderweg probeert Diederik uit te leggen waar ze precies naar toe rijden maar zijn kennis van het Wilde Westen reikt niet verder dan Arizona, wat in het zuiden ligt, en hij weet dat dat te ver is om te rijden. Gelukkig heeft Art alle beschikbare hooibalen in Oregon verzameld om deze aflevering mee te vullen voor dat ultieme YEE-HAW-gevoel. Giddy up!
Seizoen 17, aflevering 3: ‘einde verhaal’
Omdat sommigen nog op de wc zitten, chips aan het halen zijn of op zoek zijn naar papier en een pen die het verdomme WEL doet, eerst een stukje soap. Het is niet erg als je dit gemist hebt omdat het je niet lukte je schoonmoeder op tijd de deur uit te werken. Aflevering 3 start namelijk met het meest idiote, gescripte stukje Wie is de Mol? ooit.
Jochem is ten einde raad! Zijn molboekje is kwijt. Hij heeft overal gezocht maar zelfs bij de receptie van het hotel ligt hij niet. Het signalement (‘er staat een toekan op!’) zegt ze niets. Ik weet ook niet waar een molboekje uit zichzelf naar toe kan. Jochem’s kamergenootje Sigrid is zich van geen kwaad bewust.
In een andere hotelkamer is toevallig ook een cameraman aanwezig om een dramatische close-up te maken van Imanuelle die het boekje van Jochem uit haar rugzak haalt en gniffelend achterover op bed valt.
‘Maar floeps!’ denkt Sigrid. Ze heeft toevallig de sleutel van Thomas en Diederik! Wat ze daar in hemelsnaam mee moest, geen idee, maar ze heeft hem en ze gaat hem gebruiken. Nu. Ze sluipt hun kamer binnen (waar de mannen op dat moment uithangen wordt niet uitgelegd, in ieder geval zijn ze lang en ver genoeg weg om niet te zien dat er een kandidaat, een cameraman en een geluidsman een complete scène aan het draaien zijn). Ze graait door de bagage. Ze opent de koffer van Thomas et voilá, wauw, amazing, de vragenlijst van Thomas! How about that! ‘Ik zit nog niet eens op hem maar ik neem hem toch mee gna gna’ zegt Sigrid hardop en ze sluipt de kamer weer uit.
Christus te paard, dit is zo on-WIDM’s. Ik verwacht op ieder moment de tune van Goede Tijden, Slechte Tijden, zo slecht. Lieve mensen van de productie, in de toekomst minder van dit soort amateurtoneel graag. On with the show.
Seizoen 17, aflevering 2: ‘Meegaand’
Wegens een kort weekendje weg in eigen land voor nu even geen uitgebreid verslag over de aflevering van deze week. Ik heb de uitzending wel gezien natuurlijk (wat dacht je dan! Uitgebreid het nachtleven van Groningen in terwijl ik ook op mijn hotelkamer naar Art maddafakkin Rooijakkers in BLAUW MAATPAK MET WITTE SNEAKERS kan kijken? Haha!). Dus hierbij in sneltreinvaart.
Wie is de Mol, seizoen 17, aflevering 1: ‘…zo gedaan’
Hé hoi het is weer zover!
Voordat we beginnen, een korte mededeling. Ik heb besloten om, in tegenstelling tot voorgaande jaren, online theorieën zo veel mogelijk te vermijden. Buiten het feit dat ik er knettergek en insomnieus van werd, ontnam het me wel eens het plezier en de spanning tijdens het kijken. Natuurlijk is 80% van al die theorieën complete larie. Maar de echte geniale fanaten zijn zó getraind op het zoeken en vinden van hints, dat ver voor de finale al onomstotelijk bewezen kan worden wie de Mol is.
Ik ga er blanco in, schone lei, kaarten op tafel, blik op oneindig. Vaste lezers van mijn blog zullen ondertussen weten dat mijn eigen gefabriceerde theorieën onschuldig, vergezocht en veelal wijzend naar iedereen behalve de Mol zijn. Is ook lachen om te zien hoe ik het probeer, toch? Dus je kan veilig doorlezen en na afloop niks wijzer zijn geworden.
Daarom wil ik liever geen enkele theorie behalve die van mezelf weten. Dan is de uitkomst in ieder geval een verrassing.
Let’s start the show!
