Consumptie verplicht

‘iets is niets’

Art staat op een plein vol met duiven in Puerto Plata de boel te introduceren. Een volle minuut zonder dat er op zijn kop wordt gepoept. Ik vind dat minstens 500 Euro voor de pot waard. 

Dag 14
In de bus discussieert de groep over de muziek die onderweg wordt gedraaid. Nu Cécile er met haar Best of Anita Meyer-cassettebandje vandoor is, moet iemand anders de DJ van dienst zijn. Ondanks dat er twee DJ’s in het spel zijn (Annemieke en Klaas), gaat de keuze voor de iPot van Rop. Bang dat deze vol zit met het oeuvre van Annie M.G. Schmidt, checkt Annemieke of er op z’n minst Kasabian en wat 3FM presents talentenbandjes op staan en Kasabian heeft ie.

Ze komen aan bij een nieuw hotel dat nog mooier is dan het vorige. In eerste opzicht dan. Een mysterieus pingeltje klinkt en we zien een piccolo een schaakbord van grasmatjes en dwergboompjes oversteken. Even denk ik dat ze in een David Lynch-film zijn beland.

Het resort heet ‘The sand castle’, maar je kan het ook Hotel AIVD noemen. Er zijn camera’s in iedere kamer. Het is een spookhotel en de koffers van de kandidaten zijn ingecheckt en over het resort verspreid. Vanuit een controlekamer kunnen ze in alle kamers kijken via een grid met tv-schermen. Er zijn portofoons en een joystick waarvan de functionaliteit me even ontgaat. De kandidaten moeten elk hun eigen koffer veilig stellen. Ik zeg ‘veilig’ want er lopen drie van die lange, bleke piccolo’s rond die proberen de kandidaten in te sluiten. Ik zou dit enger vinden dan de UFO-laseropdracht van een paar weken geleden. UFO’s bestaan niet maar die piccolo’s kan je iedere vakantie tegenkomen en je moet ze ook nog eens een fooi geven als ze je tasje van amper een kilo twee meter verderop zetten. Dat vind ik raar maar ik doe het maar, zeker vanaf nu, want ze hebben je kamersleutel en vermoorden je in je slaap.

Natuurlijk staat Klaas’ koffer in een slaapkamer want ’s nachts is het altijd donker. Rop gaat als eerste, bewapend met portofoon, op onderzoek uit. Op de eerste en tweede verdieping ziet hij niks. Dan komt hij in een ruimte terecht waar varkens liggen te chillen met hun biggen. Ik moest zelf ook even twee keer met m’n ogen knipperen.

Hij denkt dat het een varkensstal is maar het kan natuurlijk ook gewoon de keuken of een sauna zijn. De piccolo’s sluiten Rop in zonder dat hij ook maar één koffer heeft gevonden.
Taeke is de volgende. Annemieke geeft instructies aan hem door, Klaas kijkt passief toe en Tim staat een beetje verveeld te gamen.

De koffer van Rop wordt gevonden maar aangezien je alleen maar je eigen koffer mag meenemen heeft Taeke daar niets aan. Terwijl hij verder zoekt ziet hij de zwarte koffer van Klaas tegenover het zwembad. Met de adem van de piccolo in z’n nek geeft hij instructies hoe hij straks de koffer kan vinden voordat hij wordt ingesloten. Klaas rent naar het zwembad maar daar loopt ook een piccolo. Hij ziet een koffer staan op de plaats waar die van hem zou moeten zijn (volgens Taeke) maar dat is die van Tim (volgens Klaas). Hij gaat verder op zoek naar zijn eigen koffer. De verschillen tussen links en rechts worden voor hem en Annemieke steeds verwarrender. Ten lange leste roept Klaas ook een keer ‘naar links, links’ en zie je het volgende in beeld:

Het is niet dat ik alle verdenkingen probeer naar Klaas te schuiven maar het is zo gemakkelijk.

Klaas is gegrepen door de piccolo’s en Tim rent naar het zwembad. Na wat omleidingen heeft hij de koffer te pakken. Met nog een paar seconden op de klok sprint hij naar de controlekamer, net op tijd om 300 Euro binnen te halen. Art gooit het geld bijna kwaad in het gezicht van Annemieke.

Achteraf blijkt dat elk blok in het resort een nummer heeft en in de controlekamer is op elk beeld van iedere kamer te zien om welk blok het gaat. Dus het had veel, veel makkelijker kunnen zijn. Annemieke geeft toe dat ze het zag, een minuut voordat Tim binnen moest zijn.

Omdat Cécile jarig is gaat de groep ’s avonds een lang-zal-ze-leven berichtje inzingen voor haar. Het is fijn dat ze 7 maanden na dato alsnog gefeliciteerd wordt.

Dag 15
De tweede opdracht vindt plaats in een leegstaande loods dat is gevuld met blaffende honden, krabben, Art, een tafel en houten blokjes. Er moeten nog twee kandidaten naar huis voor de finale. Wie dat zijn kan hier beslist worden. De blokjes staan voor verschillende dingen: geld, min-geld, jokers, een pak-af, een vrijstelling en een zwarte vrijstelling. Er wordt een soort Vier op een Rij gespeeld, een setje van 4 moet verzameld worden om iets te mogen houden. Er is ook 1000 Euro voor de pot te winnen maar hoe wordt me niet echt duidelijk want ik zit nog druk informatie te verwerken. Annemieke denkt het zelfde als ik: “dit is zo niks voor mij.” Toch heeft ze al snel door dat ze niet het derde blokje van een serie gaat neerleggen want dan is de volgende voor het grijpen als de vierde wordt gelegd. En hier stop ik met uitleggen. Tim zegt in de biecht dat dit het meest spannende spelletje so far is maar ik ben van mening dat dit spel dodelijk saai is om te kijken. Ik lig er helemaal uit en ga de tussenstand van het voetbal even opzoeken en gooi de wiki van Taeke open. Wist je dat zijn volledige naam Taeke Wiebe Doekes is? Daar zou je echt een heel toffe rap op kunnen maken.

Goed, er worden blokjes gelegd en blokjes gepakt en uiteindelijk is dit de uitslag:
Annemieke pakt -250 Euro.
Tim pakt 2 jokers.
Annemieke pakt drie jokers. En nog eens drie jokers. En een vrijstelling.
Rop en Taeke Wiebe Doekes pakken allebei een joker.
Klaas pakt de zwarte vrijstelling.

Tijdens het avondeten komt Art langs om 1000 Euro te incasseren vanwege het blokjesspel. Ik weet dus niet precies waarom. Ik denk dat het schadevergoeding is. Rop en Taeke gaan met hem mee naar “restaurant Molino”. Er is geen minuut verspild om een leuke naam voor dit établissement te bedenken. Het is een openluchtrestaurant, midden op een plein zodat de duiven van bovenaf de garnering kunnen verzorgen. Er is een menukaart en er is een startkapitaal van 2500 Peso’s. Er zijn alleen geen gasten, geen prijzen en geen gerechten. Die moeten ze zelf bij elkaar zien te schrapen. Als aan het eind van de avond het startkapitaal is verdubbeld, krijgen ze 1000 Euro voor de pot.

De mannen gaan op de fiets langs bij diverse snackbars en restaurants om kipnuggets te hosselen en hamburgerdealtjes te maken. Na drie kwartier komen de andere drie kandidaten naar het ‘restaurant’, waar ze worden geïnstrueerd door Rop en Taeke. Annemieke en Rop nemen de bestellingen op van de gasten die de anderen naar Molino hebben gelokt. Al snel zit het terras vol en worden de eerste piña coladas besteld.

Tim en Klaas fietsen naar de restaurants om de bestellingen door te geven zodat de snackbars kunnen gaan frituren. Ze hebben een Happy Hamburger Hour omdat sommige restaurants pas om 7 uur open zijn en enkele gerechten niet eerder gemaakt kunnen worden. Om kwart voor 7 zit de groep echter al zonder geld en kunnen ze hun leveranciers niet vooraf betalen. Tim probeert ze ervan te overtuigen dat ze hun geld echt krijgen, in de hoop dat hij het eten alvast met zich mee kan nemen. Dat is lastig, want al het temperament van de restaurant-eigenaars gaat in de discussie zitten en niet in het bereiden van het eten. Dat gaat namelijk op z’n dooie akkertje.

Ik heb extra twijfels bij het bedrijf waar Klaas wacht op zijn kipnuggets. Tientallen couverts, geen enkele gast, een ouwe baas die continu glaasjes rum achterover tikt en een vrouw in een vettige, ranzige, van alle kanten aan elkaar plakkende keuken, die spaghetti staat te frituren in een koekenpan.

Dat kan nog wel even duren, denkt Klaas, en hij fietst terug naar het terras. De rest wordt boos op hem en stuurt hem terug. Hij besluit in de keuken mee te helpen. Taeke vertrouwt het niet en komt polshoogte nemen. Hij praat even met Klaas en constateert dat hij wel degelijk probeert het proces te versnellen maar dat de omstandigheden allesbehalve ideaal zijn.

De kipnuggets zijn klaar en Klaas wil deze snel afkoelen. Ik zou denken dat dat vanzelf wel gebeurt als je het op de fiets twee kilometer verderop in de buitenlucht serveert. En trouwens, wie wil er nu lauwe kipnuggets? Maar Klaas heeft een specialiteit. Hij is bezig met Kip McKlaas. Hij blaast er nog wat op en zo gooit hij per ongeluk een speciale dressing er overheen.

En zo, dames en heren, ontstond het Zika-virus.

Het inwonersaantal van de stad is na de opnames drastisch teruggelopen maar op de dag zelf blijkt Restaurant Molino toch een daverend succes te zijn geweest want het bedrag is verdubbeld! Het heeft zelfs nog wat meer opgeleverd. Art is de flauwste niet en doet er nog wat Euro’s bovenop, zodat er 1060 Euro in de pot bij komt.

’s Avonds probeert Klaas een dealtje te sluiten met Annemieke door in ruil voor 5 jokers haar te vertellen wanneer hij de zwarte vrijstelling inzet. Ze besluit het toch op eigen kracht te doen. Annemieke vertrouwt hem niet want, zo vertelt ze in de biecht, hij is haar Mol.

Dag 16.
Annemieke geeft Rop een joker omdat ze samen met hem de finale in wil.

Tijd voor de test. Wie verdenkt wie?
Taeke Wiebe Doekes: Tim (hij zet twee jokers in)
Tim: Annemieke, Klaas (hij zet drie jokers in)
Klaas: Tim, Annemieke
Annemieke: Klaas en een beetje Tim (ze zet 5 jokers in)
Rop: hij eet z’n hand op als Taeke de Mol is. Annemieke is het niet. Hij is het niet. Dan blijven Tim en Klaas over.

Wat blijkt? Klaas heeft de zwarte vrijstelling ingezet. Dus alle gebruikte jokers zijn nietig verklaard. Ook weet Art te vertellen dat voor het eerst twee of meer kandidaten evenveel vragen fout hebben. In dat geval telt de tijd waarin de vragen zijn beantwoord mee. En daarom moet Rop ropdonderen.

Tot volgende week!