Het Eurovisie Songfestival, de eerste halve finale
Een jaar lang heb ik getrappeld van ongeduld, maar eindelijk mag ik weer! Lekker ongegeneerd mijn tijd verdoen met m’n Eurovisie-obsessie. Benieuwd naar wat je te wachten staat aanstaande dinsdag? Dan is hier de jaarlijkse Ongezouten Handleiding Der Halve Finalisten.
Vorige maand was ik aanwezig bij Eurovision in Concert. 25 acts die dit jaar meedoen kwamen van heinde en verre voor een optreden van 3 minuten, in een Melkweg die tot de nok toe gevuld was met mede-Eurovisie-idioten. Beetje sfeer proeven, beetje vlees-in-de-kuip checken. Het publiek bestond voor 80% uit mannen. Er waren veel fans uit het buitenland. Er was een hoop hysterie. Laat het duidelijk zijn: de échte die-hard Songfestival liefhebbers zijn de gays. Die paar obscure feiten die ik over het ESF weet zijn niets vergeleken met deze wandelende Winkler Prinsjes. Ik vond het fantastisch. Alle vergeten liedjes uit voorgaande jaren die in de pauze werden gedraaid, zongen ze luidkeels mee. Zelfs Sjalalie werd fonetisch tot in perfectie meegezongen door niet-Nederlanders.
Enfin!
Ik heb al kennis gemaakt met de inzendingen en kan je precies vertellen wie hoge ogen gaat scoren (Frankrijk) en wie absoluut kansloos is (sorry San Marino). Puur afgaand op de reacties van het joelende publiek in de Melkweg zou je zeggen dat Oostenrijk er dit jaar met de winst vandoor gaat, ware het niet dat deze inzending ergens halverwege de bookmakerslijst hangt.
Ik neem de dinsdagavond alvast even door, op volgorde van opkomst.
01. Finland – Sandhja – Sing it away
Zangeres Sandhja start de show met wat funky pop en twerkt vrolijk tegen haar achtergronddanseressen. Een fris niets-aan-de-hand liedje tussen al het drama en geschreeuw dat nog gaat komen. Slow Down met discoballen. Total Touch anno 2016, maar dan met een iets minder lelijke jumpsuit.
Wat zijn de kansen?
Sandhja heeft haar startpositie niet mee en het liedje ben je al snel vergeten. Maar misschien hebben de mensen wel zin in iets licht verteerbaars voor tijdens de finale. Het moet natuurlijk wel een feestje blijven. Verwacht wordt echter dat de slingers in de Finse koffers blijven.
02. Griekenland – Argo – Utopian land
Een aanstekelijk refrein in het Engels door de dames van de groep, Griekse rap door de heer, vergezeld met folkloristische instrumenten waarvan ik de naam niet weet, dus laat ik het ukelelinaikos noemen. Men danst de sirtaki, opdat we niet vergeten dat dit de Grieken zijn. Ik vraag me ondertussen af: wat is een Utopian land? Betekent Utopia niet ‘Ideaal land’, en is het dus al een land, en is Utopian land daarom niet dubbelop? Je zou ze de fout vergeven, ware het niet dat de term uit het Grieks komt. Een paar hersenkronkels verder en de drie minuten zijn weer voorbij.
Wat zijn de kansen?
Net als Utopia kan het zijn dat het ondanks de slechte waardering toch op tv blijft. De concurrentie is moordend dus als de diaspora zijn werking hier niet heeft, zit Argo zaterdag weer thuis.
03. Moldavië – Lidia Isac – Falling stars
Het thema is ‘het heelal’. Dan weet je met het ESF, er is veel mogelijk. Kartonnen ruimtecapsules, raketlanceringen met vuurwerk, een showballet van kleine mensen verkleed als buitenaardse levens. Moldavië houdt het vreemd, maar classy. Of misschien hadden ze gewoon weinig budget. Op de maat van een opbeurende Eurodance-beat flirt Lidia met een astronaut die vogue-bewegingen maakt. Het nummer klinkt heel vrolijk maar ze zingt dat ze tot stof vergaan en uit elkaar vallen. Lachend ten onder. To infinity… and beyond!
Wat zijn de kansen?
Dit nummer bungelt ergens onderin bij de bookmakers-lijstjes, hoewel ik niet begrijp waarom. Ik vind het wel catchy, maar blijkbaar vonden de Moldaviërs het nog niet opvallend genoeg en dachten ze “this song needs more Buzz.” (sorry)
04. Hongarije – Freddie – Pioneer
Woah, Hongarije! Deze Freddie van jullie mag er wezen! De looks van een boybander en de stem van een doorgerookte ’80s rocker. Wat is het nummer om te stemmen? Die punten zijn alvast binnen. En het liedje is ook fijn. Opzwepend, met de nodige ‘ohohh’s’. De reuzentrommel is uit de Eurovisie rekwisietenkast getrokken voor de nodige beeldvulling.
Wat zijn de kansen?
Combineer die trommel nog met een pakkend refrein en een kolkende massa op de LED-vloer en Freddie heeft zijn ticket naar de finale binnen.
05. Kroatië – Nina Kraljic – Lighthouse
Het is alweer 16 (zestien!!) jaar geleden dat Linda Wagemakers een roedel dansers onder haar monstreuze jurk vandaan toverde. We hebben er lang op gewacht, maar maatje XXXL is terug en we hebben Nina uit Kroatië met haar kimono-wigwam te danken. Onder de enorme jas schuilt een vrouw met een ‘speciaal’ kapsel en een iele, knerpende stem. Ik weet niet zeker of ‘knerpend’ een woord is maar dat is wat ik dacht toen ik het hoorde. Ik vind het niet fijn. Dat geldt ook voor het lied. Het is zo jankerig, het leidt nergens naartoe (weinig hoopvol voor een lighthouse) en ik heb hier geen zin in. Ik wil dansen. Of nog snel even naar de wc want hierna komt Douwe Bob.
Wat zijn de kansen?
Gaandeweg is ze iets gezakt in de favorietenlijstjes (ik geef de jurk de schuld. Altijd de jurk de schuld geven) maar ze zou nog nipt de finale kunnen halen.
06. Nederland – Douwe Bob – Slow down
De bar is geopend, hier is onze DB! Het is ondertussen duidelijk dat Slow down in ieder geval in al z’n relaxedheid opvalt tussen de dansbombarie. En dat is goed. Het refrein ken je al na één keer horen en dan is er naar het eind dus De Stilte. De tien langste seconden uit Douwe Bob’s leven, het zetten van zijn nektatoeage niet meegerekend. Hoe gaat dit uitpakken? Zingt het publiek verder, of heeft het geen idee wat er van ze verwacht wordt? Is dit allemaal te laid-back voor ze en denken ze ‘wie niet springt die is een homo dus ik doe niets’? We zullen het zien. Ik ben nu al nerveus. Wat er ook gebeurt, denk in die Tien Seconden even terug aan onze flater van vorig jaar. Dan weet je dat Douwe Bob’s worst case scenario nog altijd beter uitpakt dan dát.
Wat zijn de kansen?
Het was spannend, we zaten op de grens linker/rechterrijtje. Maar we klimmen gestaag in de peilingen en verwacht wordt dat we zaterdag ergens in de subtop eindigen. Maar dat zeg ik liever niet hardop. Afkloppen, kalm blijven en duimendraaien!
07. Armenië – Iveta Mukuchyna – LoveWave
Over gewaagde keuzes gesproken, dit nummer start met zacht gesproken woord, waardoor je denkt dat Iveta een beetje in zichzelf aan het mompelen is en niet doorheeft dat haar microfoon aan staat. Maar dan gaat ze ineens over naar zang en begint ze te loeien. Maar wel mooi loeien. Iveta draagt een cape en een badpak. Dit is trouwens een trend dit jaar. Jurken zijn uit, badmode met wat extra flarden stof aan de zijkanten is helemaal hot. Soms hunker ik naar de tijd dat de rokjes van Bucks Fizz nog gezien werden als high fashion. Maar terug naar nu. Deze inzending van Armenië is zwaar, pakkend, wordt voorzien van gewaagde uithalen en blijft zeker een poos hangen.
Wat zijn de kansen?
Die zijn er, volop. Schrijf maar op, met pen.
08. San Marino – Serhat – I didn’t know
San Marino is zo klein dus ik begrijp het ook wel: de spoeling is dun. Jarenlang stuurden ze dezelfde zangeres naar het Songfestival totdat ze eindelijk de finale haalde. Dat was een overwinning op zich. Ik denk dat ze nu renteniert van de bonussen. Dit keer stuurt San Marino een lied van een ouwe Turk, binnenkort beschikbaar in compilaties van slechtste Songfestival-inzendingen aller tijden. Origineel was het nummer een langzaam, slaperig nummer met dito clip dat je moet zien om te geloven. Nee echt, kijk dit ding, verbaas je iedere seconde en probeer niet te huilen van het lachen.
Nadat bovenstaand nummer werd opgeleverd bij het Eurovisie Songfestival klonk er hoongelach van IJsland tot Azerbeijdzjan. Dit gaf de San Marinezen aanleiding om in allerijl nog een uptempo deuntje onder het lied te proppen en wat dochters en nichtjes van studiomedewerkers te verzamelen om op I didn’t know 2.0 een dansje in te studeren. Serhat’s bh-bandjes-monocle maakte plaats voor een hoed. En daarmee komt alles goed… toch?
Wat zijn de kansen?
Nihil.
09. Rusland – Sergey Lazarev – You are the only one
Van flop naar top, het contrast met San Marino kán haast niet groter. Rusland, koning van de gimmmicks, is LED-land en trekt alles uit de kast. De winnende act van vorig jaar is compleet doorgefokt naar drie minuten apekooien op een projectiemuur. Dit typische, opzwepende Songfestivallied hoef je maar één keer te horen om op zijn minst het refrein te onthouden, maar het optreden moet zeker 12 keer bekeken worden om te zien wat er in hemelsnaam allemaal gebeurt.
Wat zijn de kansen?
Als dit niet met speels gemak de top 3 in de finale haalt, vreet ik Serhat’s hoed op.
10. Tsjechië – Gabriela Guncikova – I stand
Groots, meeslepend en prachtig gezongen is ‘I stand’ wel, echt lekker hangen blijft het niet. Gabriëla zal een beroep moeten doen op haar mooie verschijning en de LED-goden. Dat doet ze dan ook met heel veel driehoekmotiefjes en aan het eind, wanneer ze haar haar losgooit, zegt ze het met bloemetjes.
Wat zijn de kansen?
Ongeveer net zo groot als die van Nederland, dus verwacht wordt dat ze in de finale staat. Het verbaast me enigszins. Niet dat het een slecht nummer is, maar voor mij niet indrukwekkend, raar of apart genoeg om het me na een half uur nog te herinneren.
11. Cyprus – Minus One – Alter ego
Is het dance? Is het rock? Het is beide! Gierende gitaren zijn op het Songfestival normaal gesproken niet erg succesvol – tenzij het 2006 is en je Lordi bent – maar deze combinatie van rauwe vocals en een beat waarop je kan headbangen én vlaggetjeszwaaien tegelijk, werkt.
Wat zijn de kansen?
Ik denk dat ze zich kwalificeren en dat zou meer dan verdiend zijn.
12. Oostenrijk – Zoë – Loin d’ici
Na de vrouw met de baard stuurt Oostenrijk een echte beard. Zoë trad op bij Eurovision in Concert en de complete Melkweg verloor z’n collectieve shit na afloop. APPLAUS, APPLAUS, NOG MEER APPLAUS. Joelen, gillen, wapperen, schuimbekken. Minutenlang. Waarom? God weet, misschien omdat het nummer niet pretendeert de beste beats, de diepste teksten en de meest sensationele vocalen te bezitten. Maar gewoon, omdat het zo vrolijk en Frans is. En weet je wat? Ik geef het publiek gelijk. Laat dit het multikleurige evenbeeld van Slow Down zijn. Niet pretentieus, mooie tegenhanger van al het getrommel, gebonk en gejodel.
Geen idee wat ze zingt, trouwens.
Wat zijn de kansen?
Die zijn dus niet zo heel erg groot. Maar zoals ik zelf heb gezien kan het voor een nietsvermoedende toeschouwer verrassend uit de hoek komen als het ’t publiek meekrijgt want ik joelde net zo vrolijk mee, zo aanstekelijk dat het werkte. Het hangt daar voor een groot deel vanaf.
13. Estland – Jüri Pootsmann – Play
Jüri beschikt over een aparte, lage stem en loert semi-dreigend, semi-sensueel naar de camera tijdens dit mid-tempo nummer. Het moet even op gang komen maar als ’t refrein start, kan je lekker in het loungy ritme gaan zitten. Zo’n lied dat je hoort in een louche kelder in Las Vegas waar ze dikke sigaren roken en doorpokeren tot de zon schijnt. En waar dan op een slecht verlicht podium deze knaap dit lied staat te zingen.
Wat zijn de kansen?
Omdat het zo anders is dan de rest, omdat Jüri een kaartentrucje uitvoert en om dat het gewoon een goed nummer is, verdient het een finaleplek, maar de bookmakers geven hem weinig hoop.
14. Azerbeidzjan – Samra – Miracle
Samra is tijdens de repetities niet zo goed bij stem dus het wordt nog spannend of ze het einde haalt. Het nummer zelf is een lied dat onder de confettiregen wordt gezongen als je een slecht bekeken talentenjacht op tv hebt gewonnen. Dat piekt dan een dagje op plaats 5 van de Azerbeijdzjaanse iTunes top 30 en daarna is iedereen het weer beu.
Wat zijn de kansen?
Tegen mijn zin in zal het zich plaatsen voor de finale, maar er is een miracle (of net als een paar jaar terug een extra duit geld) nodig om dit te laten winnen.
15. Montenegro – Highway – The real thing
Deze jongens waren ook te gast bij Eurovision in Concert. Zo pik je ook eens een Montenegrijnse live-act mee. En zo maakten de jongens van Highway mee dat ze een zaal vol vrolijke vlaggetjes drie minuten halfstok konden laten hangen waarbij ’t publiek ze glazig aanstaarde en dacht “zitten jullie hier wel goed?”
Tsja, zit Montenegro hier wel goed? Het is leuk wat ze proberen, ‘zware rock’ (in de Songfestival-zin van het woord) werkte voor Lordi maar die hadden siliconen kutkoppen over hun hoofden getrokken. En deze jongens zien er gewoon ontzettend sympathiek uit maar schreeuwen heel boos dat ze the real thing zijn en ik geloof het niet, niet op dit festival.
Wat zijn de kansen?
Strijden met San Marino om een laatste plaats.
16. IJsland – Greta Salóme – Hear them calling
Wat Rusland doet, doet IJsland ook: interactief pingpongen met het LED-scherm. In het geval van Rusland erg slim, omdat het een dertien-in-een-dozijn nummer is dat snel vergeten wordt. Maar IJsland heeft het niet per sé nodig. Het heeft een sing-along ‘whoooohoooo’, folkloristische fluitgeluiden, trommels en een korte break! Niet tien seconden lang, maar het staat heel even stil. Als Greta haar timing voor elkaar krijgt, brengt het extra scherm wel extra dimensie en dramatiek aan het donkere nummer.
Wat zijn de kansen?
Die zijn wel eens groter geweest, ze zakt wat in de peilingen. Maar verwacht wordt dat deze het wel redt. Zou anders zonde zijn van de kosten voor dat dure scherm.
17. Bosnië en Herzegovina – Dalal & Deen feat. Ana Rucner and Jala – Ljubav je
Het enige nummer van deze avond waarin geen woord Engels wordt gezongen. Het klinkt een beetje ouwelijk. Een man en vrouw staan verlangend naar elkaar te staren tussen prikkeldraad. Dan komt halverwege vanuit het niets een baardhipster de boel verstoren om even wat rhymes te droppen.
Wat zijn de kansen?
Ongetwijfeld zal deze de nodige aanmoedigingspunten ontvangen van de jury omdat ze in eigen taal zingen. Ze kunnen van verschillende buurlanden her en der nog wat steun verwachten, maar het zullen eentjes en tweetjes en geen twaalfjes worden.
18. Malta – Ira Losco – Walk on water
De Maltezers geven ons een van de meest hitgevoelige nummers van de avond. We gaan eruit met een klapper. We hebben na LED-trucjes, podiumrekwisieten, trommels en dansers nog geen jurkprojecties gehad. Ook daar zal Ira ons niet in teleurstellen.
Wat zijn de kansen?
In 2002 deed ze ook al eens mee aan het Songfestival en werd ze tweede. De finale zal ze zeker halen, of ze haar notering van 14 jaar geleden overtreft valt te betwijfelen.
En dat was het! Nog even een korte samenvatting van de 10 landen waarvan ik verwacht dat ze doorgaan:
Hongarije
Kroatië
Nederland
Armenië
Rusland
Tsjechië
Cyprus
Azerbejdzjan
IJsland
Malta