Vrij stellig

Wie is de Mol, seizoen 17, aflevering 1: ‘…zo gedaan’ 

Hé hoi het is weer zover!
Voordat we beginnen, een korte mededeling. Ik heb besloten om, in tegenstelling tot voorgaande jaren, online theorieën zo veel mogelijk te vermijden. Buiten het feit dat ik er knettergek en insomnieus van werd, ontnam het me wel eens het plezier en de spanning tijdens het kijken. Natuurlijk is 80% van al die theorieën complete larie. Maar de echte geniale fanaten zijn zó getraind op het zoeken en vinden van hints, dat ver voor de finale al onomstotelijk bewezen kan worden wie de Mol is.

Ik ga er blanco in, schone lei, kaarten op tafel, blik op oneindig. Vaste lezers van mijn blog zullen ondertussen weten dat mijn eigen gefabriceerde theorieën onschuldig, vergezocht en veelal wijzend naar iedereen behalve de Mol zijn. Is ook lachen om te zien hoe ik het probeer, toch? Dus je kan veilig doorlezen en na afloop niks wijzer zijn geworden.
Daarom wil ik liever geen enkele theorie behalve die van mezelf weten. Dan is de uitkomst in ieder geval een verrassing.

Let’s start the show!

Wie is de Mol? 2017 speelt zich af in het noordwesten van de VS, in de staat Oregon. Het is er koud en vochtig. We gaan hier niemand in bikini zien en Art kan zijn flipflops thuislaten. Een lastig klimaat voor de Mol, want angstzweet is nu duidelijker zichtbaar. De kandidaten rennen rond in een bos want er zijn vier enveloppen verstopt die toegang bieden tot een helikopterrit naar Portland, de State Capital en tevens houder van de slogan ’Keep Portland weird’. In lijn met deze uitspraak zou je juist verwachten dat het de voorkeur heeft om wél in bikini en flipflops rond te rennen. Zouden inwoners van Weert speciale privileges krijgen in deze stad? Like oh my God, you’re actually FROM WEIRD!

De helikopter zal de vier vinders per expresse naar de stad vliegen, linea recta naar een vrijstelling. Wááát, gaan we daar nu al mee strooien?

Een voor een krijgen we een klein bio’tje van de kandidaten te zien, en dat is nodig, want de helft is volstrekt onbekend voor de gemiddelde tv-kijker. Dat is geen kritiek, overigens.

Choreograaf Vincent Vianen vindt een envelop, evenals Roos Schlikker (auteur, journalist en DWDD-recidivist). Diederik Jekel (wetenschapsjournalist en net als Roos draaideurgast bij DWDD) focust voornamelijk op de grond, en we weten allemaal welk dier zich ook FOCUST OP DE GROND, uhuh. Jammer dat alle enveloppen op bomen zijn geprikt, want hij vindt er geen.

Radio 2-DJ en voice-over Jeroen Kijk in de Vegte heeft er wel eentje te pakken. De laatste kandidaat die de helikopter in mag, is Thomas Cammaert (’t is een Vlaming zeker die verdwaald is zeker). Hij speelde in de musical Soldaat van Oranje onder andere de rol van Anton, en Anton was een verrader. Gaan we weer: uhuh!

En zo is het Heli-Team compleet en worden de overige deelnemers per drie in een busje gezet, op weg naar de stad. Elk drietal krijgt een zelfde kaart en telefoon plus een brief waarin staat dat er vijf waardevolle enveloppen te vinden zijn op verschillende locaties in de stad. Eén van de enveloppen heeft een vraagteken en deze intrigeert ze het meest.

Jochem van Gelder, eerst bekend van kindertelevisie en nu tv-presentator bij SBS6 (hij kan zijn publiek dus hetzelfde aan blijven spreken) dwingt af dat zijn groepje voor het vraagteken mag gaan. Die groep bestaat verder uit Yvonne Coldeweijer (ze was ooit Keet! En de ex van Ben Saunders! Ik gun haar twee vrijstellingen, nu al) en actrice Sigrid ten Napel (Penoza-kijkers zullen haar kennen. Niet-Penoza kijkers zoals ik hoogstwaarschijnlijk niet).

Aangekomen in de stad struinen ze de locaties af om de enveloppen te zoeken. Het team van Diederik, met ook cabaretière Sanne Wallis de Vries (als je haar niet kent van theater dan herken je haar gezicht wel van haar gezicht) en actrice Imanuelle Grives (ik wil hier wat bekende films/series melden waarvan je haar zou kennen, maar ik ken de series/films niet eens) loopt bij het Portland Museum tot twee keer toe de paal waaraan de envelop wappert straal voorbij. Net voordat de groep voor de derde keer voorbij de envelop dreigt te rennen, ziet Imanuelle de envelop en spurt ze erop af.

Het vinden van de andere enveloppen blijkt niet zo’n kunst, ergens is het wel een beetje jammer dat dit zich niet in een land afspeelt waar met handen en voeten met de lokale bevolking wordt gecommuniceerd. Vroeger was het ‘Donde esta museum’ en dan kreeg je een hele onverstaanbare riedel waarna voorzichtig naar een mausoleum rechts gewezen werd en dan sprintte iedereen naar een visboer links. En nu is het gewoon ‘Museum?’ ‘Third block on the left.’ ‘Okay cool, thanks.’

Enige struikelblokje bij de zoektocht wordt veroorzaakt door Diederik. Er moet een envelop bij een Thais foodkarretje liggen en alle Thai karretjes staan rechts maar Diederik wil naar links en stevent recht op een Koreaans wagentje af. Maar daar vind je de hond in de pot, toch Imanuelle?

Gelukkig zorgt Sanne voor voldoende afleiding en vindt ze een mooie 1000 Euro, natuurlijk bij een Thai karretje.

Totale opbrengst van de treasure-hunt is 2.500 Euro, wat volgens mij het totaalbedrag van het hele vorige seizoen zowat was.

En het Heli-Team? Die is ondertussen gedropt op een platform midden in de stad, met een verrekijker en de opdracht om ergens de naam van een locatie en een wachtwoord te spotten. Ha. Haha. Jeroen Kijk in de Vegte moet in de verte kijken.

Verder nog voor de notulen: de helikopter heeft code N353MH en op een gebouw vindt het viertal een nummer 353246 #6, waarvan ze in eerste instantie denken dat het het wachtwoord is. Maar dat is het niet – het blijkt ’Keep Portland Weird’ te zijn (daar is over nagedacht), echter vind ik het wel toevallig dat de eerste drie cijfers van de helikopter dezelfde drie cijfers zijn als op het gebouw.

De locatie, die net als het wachtwoord op een banner met het WIDM-logo staat, is Hawthorne bridge. Een grote groene ijzeren hefbrug, waar in het wachtershuisje een kistje met een slot staat. Op het moment dat Heli-Team het kistje ziet, gaan de slagbomen naar de brug dicht en kruipt de hef omhoog, naar een punt waar de sleutel van het kistje hangt. Het lijkt een hele makkelijke opdracht maar er had zo veel mis kunnen gaan. Ze hadden het ieniemienie sleuteltje over het hoofd kunnen zien, ze hadden toch de cijfercode als wachtwoord kunnen gebruiken, de stad Portland had geen toestemming kunnen verlenen voor het veroorzaken van een klein verkeersinfarct op een brug tijdens rush hour voor een filmploegje uit een land dat ze waarschijnlijk niet op de kaart aan kunnen wijzen.

Maar nee! Het is gelukt. En in het kistje liggen vier glimmende groene vrijstellingen. De Heli’s geloven hun ogen niet. Jeroen verwacht echter nog een adder onder het gras en spreekt met de rest af om de rest te vertellen dat de opdracht niet is geslaagd en ze dus geen vrijstellingen hebben gekregen. Het is Roos die de ondankbare taak krijgt om hier een geloofwaardig verhaaltje van te maken wanneer iedereen weer bij elkaar is gebracht. Het gaat haar niet zo best af. Het zou handig geweest zijn als ze dit aan een acteur hadden overgelaten (Thomas), maar die houdt zich afzijdig. Dus dan krijg je Roos die haar gezicht in de plooi probeert te houden terwijl ze glashard liegt:

Sigrid en Yvonne geloven niks van het verhaal en laatstgenoemde krijgt haar vermoedens bevestigd wanneer haar kamergenoot Vincent zijn vrijstelling laat zien. Hij wil hiermee meteen ook bevestigen dat ze een bondje hebben en elkaar gaan helpen zo ver mogelijk in het spel te komen. Dat eh… Nou, laten we kijken hoe dat afloopt voor ‘m.

Dag 2

Net als alle andere seizoenen wordt het ontbijt wreed verstoord door een semi-vrijwillige kidnapping door het productieteam. De Heli’s moeten met Art mee naar een oude bar en de rest neemt plaats in Bioscoop Baghdad, wat gevaarlijker klinkt dan het is. In de bar vraagt Art om de beurt een Heli-kandidaat naar de vrijstelling en of ze eventueel in staat zijn om deze in te leveren voor een groepsvrijstelling. Onder voorwaarde dat ze dit alle vier doen. Deze interviews ziet de rest op het Baghdadbioscoopscherm.

Iedereen twijfelt, behalve Vincent, die is resoluut en zegt ’nee’ op iedere poging van Art om hem over te halen het toch te doen. Nee, nee is nee. Art doet de puppy-ogen-truc, dat zelfs ijskappen doet smelten maar Vincent niet. Vincent is on a mission. Iemand moet er uit.

De interviews zijn voorbij en Art verschijnt meteen in de zaal. Hé, was het niet live? Jawel, maar de bar bleek pal naast de bios te zitten. Beetje omslachtige constructie maar je moet toch wat om zo veel mogelijk hot spots van Portland in een aflevering te tonen. Art zegt dat die mysterieuze envelop met het vraagteken hen de kans geeft om één van de vrijstellingen van de Heli’s af te pakken. Dit gebeurt natuurlijk alleen als de Heli’s niet hebben besloten voor de groepsvrijstelling te gaan.

We gaan het zo zien want het is alweer tijd voor de test! Wie verdenkt wie?

Yvonne > Vincent, en ook een beetje Thomas en een beetje Jeroen
Thomas > Roos, Vincent, Jeroen
Imanuelle > Sanne
Sanne > Sigrid, Imanuelle, Thomas. Maar meer vanwege hun vak als acteur.
Jeroen > Vincent, gaat verder nog spreiden tussen andere kandidaten
Diederik > gaat spreiden, maar we weten niet op wie
Roos > Sigrid
Sigrid > Sanne, Roos, Vincent, Jochem
Jochem > Diederik, Sanne, Roos, Jeroen
Vincent > Thomas, Diederik, Sanne.

En Vincent offert als enige van het Heli-Team een vrijstelling op voor de groep!

Ach wat aardig van Vincent, juist van hem had de groep het niet verwacht en wat sneu dat ze nét daarvoor hadden besloten om zijn vrijstelling af te pakken.

Zou wel heel erg zielig zijn als hij dan ook nog eens een rood scherm krijgt te zien, maar dat gebeurt niet, toch?

Oh jawel.
Art’s Laptop of Doom is genadeloos en nadat Sigrid, Sanne, Jochem en Yvonne groene schermen hebben gekregen, knalt die van arme Vincent op vuurrood.
Karma, it’s a bitch.

En dat was alweer aflevering 1!

Wie denk je dat de Mol is? Ik heb geen flauw idee, maar Roos en Yvonne houd ik in de gaten.

Tot volgende week!