Hooimeid
Seizoen 17, aflevering 4: ‘meer dan normaal’
Op dag 8 beweegt de Molkaravaan zich naar Wilde Westen, wat tegenstrijdig genoeg in het oosten van Oregon ligt. Onderweg probeert Diederik uit te leggen waar ze precies naar toe rijden maar zijn kennis van het Wilde Westen reikt niet verder dan Arizona, wat in het zuiden ligt, en hij weet dat dat te ver is om te rijden. Gelukkig heeft Art alle beschikbare hooibalen in Oregon verzameld om deze aflevering mee te vullen voor dat ultieme YEE-HAW-gevoel. Giddy up!
In het Wilde Westenstadje Pendleton, waar Art midden op de hoofdweg een heel intro vol kan praten zonder 1x overreden te worden door een postkoets, wordt het spul uitgeladen voor de eerste opdracht. In de Pendleton Round-up Rodeo-arena is een ring van zand, waarin een veld met gras ligt en daarin vinden we een parcoursje dat is afgebakend met hooibalen en in dat vierkantje liggen hooibalenbunkers.
It’s a rodeo within a rodeo within a rodeo within a rodeo!
In deze rodeoception liggen 6 lasso’s die ieder 250 Euro opleveren als ze met succes naar de uitgang van het hooibalenveldje gebracht worden. De kandidaten moeten daarbij de lasso’s van cowboy Trevor en Bridget Maasland op een paard weten te ontwijken.
De laatste kandidaat die het veld in gaat, kan het gewonnen geld vermeerderen met het aantal lasso’s dat al door de voorgangers is opgehaald. Als je dit al een ingewikkelde som vindt, bereid je maar voor op opdracht 3.
Jeroen, Sanne, Diederik en Imanuelle weten allemaal een lasso naar de overkant te brengen. Sigrid dacht dat ze dit ook wel effe kon doen, want ze deed ooit mee aan een hardloopwedstrijd met roofvogels?? Misschien waren ze vleugellam. Ze wordt gepakt, evenals Jochem, die bij iedere hooibalenbunker blijft staan alsof hij het wil markeren met zijn lichaamsgeur om zo het paard af te leiden. Hij weet de cowboy te ontwijken, tot op het laatste moment, wanneer hij om onverklaarbare reden besluit zich plat op de grond te werpen en zo een makkelijke prooi voor Trevor te zijn.
Thomas is de laatste, hij neemt twee lasso’s mee, wat zou betekenen dat de 1000 opgehaalde Euro’s verdubbeld kunnen worden. Het gaat prima, tot hij zo ongeveer óp de finish gevangen wordt. De kandidaten weten niet zeker of het hem gelukt is, dus Art haalt er even de video-scheids bij en besluit, terecht, dat hij de eindstreep niet heeft gehaald.
Omdat Roos vorige week moest vertrekken, wordt de pot overgedragen aan Imanuelle. Die voelt zich trouwens eenzaam, omdat ze buiten ieder bondje en pactje wordt gehouden. Ze zegt dat ze een parkietje is dat dood gaat zonder vrienden. Een zielig dood vogeltje. Daar komt niet eens een Albert Heijn-pan bij van pas.
Op haar kamer (nummer 418, voor de hint-hunters onder ons) van het Hampton Inn wacht ze tot ze gezelschap krijgt. Gelukkig heeft Jochem van de redactie een stukje tekst en de aansporing gekregen om een toneelstukje met haar op te gaan voeren, over (je raadt het al) bondjes. Serieus, is er in de hele historie van Wie is de Mol? iemand die het ook maar íets interesseert wie het met wie doet? Op het gebied van bondjes bedoel ik. Als er geen opdrachten worden uitgevoerd is het zowat het enige waar het nog over gaat. Hou. Op. You’re killing the show.
Het enige interessante dat uit de conversatie komt, is het moment dat Imanuelle aan Jochem vraagt of hij drie keer zijn handtekening wil zetten. Misschien dat hij nu contractueel zijn hele Disney-verzameling heeft gedoneerd, of buiten zijn weten om akkoord is gegaan met het spelen van Imanuelle’s stunt double in haar volgende film. Maar vooralsnog lijkt ze er alleen op uit te zijn om te achterhalen van wie de krabbel op één van de geldbriefjes uit de pot is. Ze denkt namelijk dat die van de Mol is. Ze toont Jochem het briefje, maar die zegt dat hij het niet kan zien omdat hij zijn leesbril niet op heeft.
WEET JE WIE ER OOK NIET GOED KAN ZIEN?
De volgende ochtend wordt aan het ontbijt besloten dat na nog geen halve dag van penningmeester moet worden gewisseld. Jeroen houdt van nu af aan het geld bij. Mijn medelijden voor Imanuelle groeit met de minuut. Ze houdt laservuurgevechten, doet straatraces, gooit zichzelf over hooibalen, maar the girl just can’t get a break.
De tweede opdracht bevat de rest van de hooibalen uit de staat Oregon, netjes gestapeld tot een gigantische kubus waarin vier bedragen zijn verstopt. 2000 Euro in totaal. Hup, zoek zoek! Het lijkt een kwartier durende worsteling met ’s werelds grootste kriebeltrui. Een ballenbak van stro. Sigrid tilt hooibaal na hooibaal uit de stapel en ze is bereid om tot de bodem te gaan. Jeroen trekt wat aan een baal, zegt dat het te zwaar is en er toch niks ligt, en laat hem weer zakken. Vervolgens vertelt hij Sigrid dat ze niet te diep moet gaan want daar ligt ook niks. Jochem vindt 250 Euro. Sigrid plukt de vruchten van haar gesjouw en vindt er 500. Diederik staat met een vuurrood hoofd een duidelijk signaal af te geven dat hij dit een k*topdracht vindt. De tijd is om en de groep is tevreden met de 750 Euro, gezien de omstandigheden.
Sanne en Jeroen besluiten in hun geheime bondje de rollen te verdelen; Sanne houdt de mannen behalve Thomas (want die is toch niet de Mol) in de gaten, Jeroen de vrouwen.
Oké, staat genoteerd.
De laatste opdracht van vandaag, wederom in een wildwestplaatsje met veel cowboys, hekken en hooibalen. Maar die zijn allemaal niet nodig want we gaan kalfjes veilen in een live stock auction! Eerst moet iedere kandidaat bij Art komen, en hem vertellen hoe veel ze over hebben voor een joker. De bedragen variëren van 0 Euro (Imanuelle) tot 3500 (Diederik). Een gemiddelde van 1300 Euro is het resultaat. Hier wordt het ingewikkeld, althans voor mijn reken-invalide brein. Penningmeester Jeroen is de laatste die bij Art wordt geroepen en hij moet een deel van de pot verzekeren voor het bedrag dat volgens hem de groep in totaal zal verkwanselen voor de jokers. Geven ze minder dan 1300 Euro uit dan levert dit geld op, bieden ze meer dan kost dat geld, tenzij het binnen het verzekerde bedrag is. Art geeft een rekenvoorbeeld en ik denk ‘oh cool, hij houdt rekening met verwarde personen als ik’ maar zelfs na het rekenvoorbeeld begrijp ik er weinig van. Dus ik kijk wat naar schattige kleine biefstukjes met Flava Flav-achtige jokerkettingen om en luister naar de veilingmeester die klinkt als een Elvis-plaat op high speed, terwijl de groep de pot leegrooft.
Binnen 20 seconden is het bedrag van 1300 Euro al overschreden en niet lang daarna biedt een rood aangelopen Diederik 2700 Euro voor een fucking. jokertje. De tweede joker gaat voor 2000 Euro naar Sanne. De derde voor 3500 naar Jochem. 6800 Euro in totaal uit de pot, nadat alle rekenformules er op zijn losgelaten. Mijn hoofd tolt.
1280 Euro blijft er over. Mijn hemel.
Dit, dit krijg je dus als je BN’ers, die geen fuck geven om geld, een geldspelletje laat spelen. Het enige dat dan telt is een finaleplaats. Dus alles wordt buiten de opdrachten om gespeeld. Van tactiek, spanning of het slim spelen van een opdracht is geen sprake. Waarom zou je de kijker op zoiets trakteren?
Imanuelle doet wat ik denk: ze applaudiseert de idioterie van dit alles.
Jeroen krijgt de schuld van het échec omdat hij een lage verzekering had ingezet. Pff, kom op! Jullie zijn volwassen mensen die zelf als hongerige hyena’s de complete pot hebben geplunderd om, ondanks de overvloed aan informatie die dankzij al je bondjes en gesprekjes en gestolen boekjes is vergaard, toch nog een enkel vraagje uit de hele test wilden elimineren.
Het parkietenkooitje van Imanuelle krijgt voor de test nog een bezoek van Sigrid, die wat afspraken wil maken en wat info los wil peuteren en wat dealtjes wil sluiten. Zo ben je een dood vogeltje, zo word je ineens een Bond-girl.
Is het al tijd voor de test? Jazeker!
Imanuelle verdenkt Diederik.
Diederik verdenkt Jeroen.
Thomas verdenkt Jeroen en Sanne.
Sanne verdenkt Jochem, of zij zelf.
Sigrid verdenkt Jochem, of misschien toch niet. We weten niet wie ze nu uiteindelijk als de Mol aanwijst, wat logisch is want aangezien het Sigrid is die deze week het rode scherm krijgt, wil men niet al te veel weggeven.
Arme Sigrid, ze is er kapot van. Ze wil niet terug naar het gewone leven, ze vond dit een van de leukste dingen OOIT en Amerika was zo’n tof land om in te zijn, het was een droom en ze huilt en het gaat door merg en been. Als ik ooit aan Wie is de Mol? mee zou doen zou ik exact zo reageren. Art moet zijn tranen ook bedwingen en ik wil hem, eh, Sigrid troosten.
Tot volgende week!