Hoor wie flopt daar kind’ren?

Aangezien het alweer een paar dagen geleden is dat de eerste liveshow werd uitgezonden en ik nu pas terug ben van vakantie, lijkt het me een beetje mosterd na de maaltijd om hierover te schrijven. Desalniettemin volgen hier in het kort mijn bevindingen terwijl ik de uitzending bekijk.

Voordeel van het achteraf kijken van The Vooooiiiice! Of Hollllaaaand! is dat ik behalve de reclames ook de tenenkrommende momenten in Winston’s rode sponsorbunker kan vooruitspoelen. HOERA!

Geen TVOH zonder een Lenny. Het is Kravitz! Geflankeerd door twee dames uit de teams die vandaag strijden. Een is van Nick en Simon en de ander… gunst, ik heb geen idee. Eentje durft het aan bij Lenny te dansen, de ander kiest een minder interessant object, namelijk de bassist. Niks tegen bassisten, die zijn onmisbaar. Maar bassisten blijven altijd “the other one” in een band.
Ah, Martijn helpt me uit de brand en zegt dat dit Jomi en Laura zijn. Het paard van Sinterklaas is zo vriendelijk geweest zijn staart aan Wendy uit te lenen.
VanVelzen heeft een bril op.

Deze uitzending nemen we afscheid van 4 talenten. Of 4 kandidaten, laten we het nog even bescheiden houden. Nick en Simon en Angela moeten afscheid nemen van een derde van hun team. Chop chop chop!

De teams krijgen workshops, onder andere van James Morrison. We zien de voorbereidingen en ik zit klaar om James Morrison’s mening aan te horen en dan ineens staat Emmanuel Rolling in the Deep te zingen. Oh, gaan we het zo doen, The Voice? We zappen door het programma heen zonder afstandsbediening? Prima. Het senioren-Lucia Marthas kinderballet is uitgerukt voor dit optreden. Veel hoeven ze niet te hupsen want na een minuut of anderhalf is het weer voorbij en is mijn mening over Emmanuel net zo blanco als daarvoor.
Simon is de eerste die het woordje ‘genieten’ laat vallen, heerlijk, ik kan weer gaan turven. Verder is men gematigd positief maar insinueren ze met name dat hij wel eens in de finale kan komen. Nu weet ik de uitslag van deze liveshow al dus heb ik medelijden met Emmanuel. Over medelijden en de uitslag van de liveshow gesproken…

De intro van het nummer klinkt al terwijl Wendy de volgende kandidaat aankondigt: Daniël van der Zee zingt “Promise me” van Beverley Craven. Au. Laat mannen met redelijke stemmen geen vrouwennummers zingen tenzij je wenst dat deze mannen de mist in gaan. Saboteurs! Wendy laat ‘genieten’ nummer 2 vallen. Maar wel in vragende vorm want ze weet zelf donders goed dat je hier alleen van hebt kunnen genieten als je jezelf niet mag. De coaches geven zijn zenuwen de schuld.

Voice of Holland datkam, Winston’s Wet Woem die hij een ‘crib’ noemt met ‘v-reporters’ en ‘producers’ en ‘soosjul miedieja’ en UGH, ZAP.

Oh, geouwehoer met Lenny Kravitz! Sorry, ik zapte er te snel voorbij. Volgende nummer wordt alweer aangekondigd. Danjil zingt “Another day” van Buckshot Lefonque. Om ons eraan te herinneren dat deze uitzending wel eens heel lang kan duren staat er op de vloer een grote klok geprojecteerd. Mooi gedaan, dat wel. Danjil’s optreden is ook niet slecht, stukken beter dan de abominabele battle van hem. Roel heeft zitten genieten (#3, de zap-momenten niet meetellend). Nick en Simon zijn ook blij dat ze hem hebben gekozen bij de sing-off.

Ennnn het programma pakt ons bij de lurven en gooit ons weer middenin het Morrison-moment. Ze moeten “Slave to the music” zingen. Angela vond haar team niet zo goed. Simon draagt het vest van zijn vriendin. Charly draagt ineens een bril. James kiest de Tweede Groep, ik zie Laura en Nick en Simon en Emmanuel klappen dus ik ga ervan uit dat team N&S dit heeft gewonnen.

Na de break: Erwin Nijhoff! Maar blijf vooral kijken en twitteren en stemmen!
Erwin zingt “Go your own way” van Fleetwood Mac. Zijn introductie wordt niet volgepraat door Wendy. Make of that what you will. Ik houd van dit nummer. Erwin maakt er een wat knauwerige Neil Young-versie van. Is het goed? Mwah, het is best aan te horen. Is het slecht? Oh nu stopt hij ineens. Ik schrok even. ‘Because…turds’? De watte? Oh, it hurts? Ik ben in de war.
Marco ook, hij vertelt Erwin dat hij stiekem fan van hem is, maar nu hij dat heeft gezegd is het niet meer stiekem.

Winston staat klaar met een v-reporter, zij heeft wat nieuws, hoe cool is dat? Nou, zo cool dat het me geen sodemieter kan schelen en ik net zo lang doorzap totdat die sponsorkeet van hem uit beeld is. HOE KOEL IS DAT?

Marloes van Ommen zingt “Listen” van Beyoncé, in geel gewaad. Ik kan me haar helemaal niet herinneren. Ze zingt over een Haai, die alone in een crossroad en niet at home in haar own home is. Maar ze zingt het wel mooi. Heel mooi. Goed gedaan, Marloes! Geen idee waar je ineens vandaan komt. Roel wil wel weten waar ze nu naartoe gaan, ze kan goed zingen, maar ze wil weten wie de muzikale Marloes is. Nick is het ten dele met hem eens, dat ze moet zoeken naar haar eigen geluid. Misschien dat haar eigen geluid wel ‘erg goed zingen’ is? En niet een beetje grommen en kauwen door de microfoon?

“Still haven’t found what I’m looking for” zingt Gino Emnes, de musical-acteur. Op de achtergrond zingt een zeskoppig gospelkoortje mee. Hij doet dit niet onverdienstelijk maar het zal waarschijnlijk te veel musical zijn volgens de coaches. Marco voelt te weinig pop en soul in zijn stem en Angela snapt wat hij zegt, ze zijn nog aan het zoeken in zijn zang.

Wendy vertelt ons dat Nick en Simon hun team heeft meegenomen naar hun Symphonica in Rosso-concert in het Gelredome om te laten zien wat ze hoogstwaarschijnlijk nooit in hun eentje voor elkaar zullen krijgen maar ze wel in die waan te laten.

-zap-

Jomy Boky zingt “I’ll be there” van The Jackson Five. Ze kijkt wat moeilijk en onsympathiek. Gelukkig draagt ze een glitterjurk en houdt ze een microfoon vol diamantjes vast die afleiden van de zang. Roel vraagt Jomy wat ze er zelf van vond want haar eerste glimlach kwam pas toen Martijn het podium op kwam. Meid, bij mij moet die glimlach nog komen. Gaat er nog wat gebeuren?

Niet voordat we de reclame ingaan!

Laura Estevez, “Mama do” van Pixie Lot. Het is wat traag maar het tempo wordt compleet genegeerd door het hyperactieve showballet. Ik denk dat de coach (Angela) hier een soort rock-versie van Caro Emerald van wil maken of zo. Het was… apart?

Volgende kandidaat: “Drops of jupiter” (Train), door Chris Hordijk. Verrek, hij lijkt ineens op een niet-loenzende Guido Weijers. Chris komt niet bij de hoge, lange noten van het origineel maar het is toch een mooie vertolking van dit nummer. Er volgen wat gescripte geintjes tussen Nick en Simon en Roel (wederom complimenten aan de schrijvers en de goede timing van de heren). De Zus van Chris zit in het publiek en als Chris dit seizoen wint, is dat de tweede keer dat er twee familieleden ieder een ander talentenshow wint.

Wrathwroom-zap.

Angela heeft een bootcamp songwriting voor haar team in petto, zien we in een filmpje dat daarop volgt. Iets met Krystl en Taio Cruz (hij heeft de zelfde idiote donkere zonnebril binnen op als in zijn videoclip) en Waylon en het schrijven van een nummer. Wat sponsorkristallen. Mag ik zappen?

-zap-

Rodney achter de piano, zingt “Mandy” (Barry Manilow). Ik krijg ineens zin in een cruise! Of lekker chillen in een lobby van een tweesterrenhotel. En aan het eind van dit aangename anderhalve minuutje een mooi applausje geven en een halve euro op het schoteltje van de zanger leggen.

De immer gehypete Charly Luske, “Have a little faith in me” (John Hiatt). Niets op aan te merken, behalve dat het nog wat nijpend klinkt af en toe. Ik spring niet als een dolle aap op de bank hiervan maar tot nu toe toch een van de betere optredens. Nick en Simon vertellen hem dat het voor hem lastig is om aan verwachtingen te voldoen omdat hij een favorietenrol heeft. Geen idee, misschien is het dan handig dat er zo’n rol überhaupt niet wordt toegedeeld?

Reclame-zap!

Nick en Simon zingen met hun team “Somebody to love” van Queen. Mijn favoriete nummer ooit. Dit kan nooit beter dan het origineel, ook niet als je George Michael heet, zeker niet als je Jomy of Emmanuel of Marloes heet. Dus ik weerhoud me verder van commentaar en zeg dat Charly het nog een beetje goed maakt. Waarbij het voor laatstgenoemde overigens wel handig is dat hij dit nummer zelf menig keer heeft gezongen in de musical ‘We will rock you’. Hoezo is een favorietenrol lastig?

In Winston’s soosjulmiedieja-kelder wordt gevideochat met meisjes van 13 en 14. We kunnen schoenen van Rodney winnen op z’n site. Het wordt me allemaal te veel en ik zap voordat ik mijn voet door mijn scherm heen swype.

Niels! Tot dusver mijn favoriet. Eens kijken wat ie gaat doen op z’n gitaar. “Here without you” van Three doors down. Ik had op een interessanter, minder bloedeloos nummer gehoopt want het optreden vind ik niet imposant. De zang ook niet. Hè, jammer. I still love you, Niels!

Heerlijk, dit was het laatste optreden! De uitslag (dag Emmanuel, Jomy, Gino en Daniël) is me al bekend, de uitslag-show nog niet maar die kijk ik later nog wel).  Blijf twitteren!