De lof-boot

This is the voooiiiice! Of Hollaaaaand! Met Israëliërs, Nieuw-Zeelanders, Britten en Amerikanen. En af en toe een Nederlander. Sporadisch wil er wel eens een Hollander tussen glippen.

We starten meteen met Canadees Michael Bublé. Hij zingt “Everything” met een van de kandidaten, die vrouw met dat korte pittige donkere kapsel. Michelle Flemming. Bublé lijkt ontzettend zenuwachtig te zijn over het feit dat hij met zo’n groot artiest mag zingen. Hij kijkt steeds achter zich alsof hij een tweede zangeres verwacht.

Einde van het optreden, Martijn en Wendy betreden het podium. De teams die vandaag gaan strijden zijn die van Van Velzen en Borsato.

Filmpje. Het team van Marco mag vandaag gaan optreden voor Seal. Ze zingen “Lean on me” voor hem en Seal vindt dat ze allemaal ontzettend goede stemmen hebben. En natuurlijk zijn ze allemaal uitgenodigd bij zijn show vanavond.

En bam! Ineens kondigt Wendy het eerste optreden aan, die van Sharon Doorson. Ze zingt “Ain’t no other man” (Christina Aguilera). Ze zingt het nummer goed, zit goed in de choreografie en is duidelijk een van de meer ervaren popzangeressen in de competitie. Met het haar op volume 11 probeert Sharon haar coupe tijdens het optreden nog op te krikken naar standje 12. Onder haar korte rok loopt achter een paar meter stof door, alsof ze een lap poept. Angela is jaloers dat ze niet in haar team zit. Borsato is natuurlijk tevreden.

Tijd voor de eerste kandidaat van Roel: Christopher Max, die “Kiss from a rose” zingt van Seal, zichzelf begeleidend op de gitaar. Halverwege haalt hij uit en het is niet heel goed maar bij iedere andere kandidaat zou het publiek desondanks gaan juichen. Bij Christopher doen ze dat niet. Dit is geen favoriet. Toch is hij niet slecht. Simon zegt dat zijn ruige stemgebruik ervoor zorgt dat hij niet overal even zuiver hoeft te zijn. Hij is positief verrast. Roel straft Christopher af op het feit dat hij een microfoon van ‘3000 euro’ (Griekse euro?) liet vallen aan het eind.

En daar is Winston in zijn soosjulmiediejakeet. Of, zoals meneer Gerschtanowitz zelf zegt: “het epicentrum van de multimediale…” ach ik weet het niet meer. Boeit dit item iemand, behalve de sponsors? Winston laat Bart een Borsato-imitatie doen en vervolgens gaat hij bij Michael Bublé zitten om wat te praten over zijn eigen ervaringen in talentenjachten. Bublé ontvangt een platina album. En op 26 april kunnen we hem allemaal bewonderen in de Ahoy’.

Volgende optreden! Iris Kroes speelt “Foolish Games” van Jewel op haar geliefde harp. Compleet met Adele-esque kapsel. Ik betrap mezelf erop dat ik dit heel mooi vind maar tegelijkertijd besef dat het zonder harp veel minder speciaal is. Van Simon krijgt ze een dikke voldoende. Nick zegt dat haar engels wel beter kan maar dat ze toch respect krijgt door de manier waarop ze dit nummer bracht. Borsato denkt dat ze het harp-spelen weer hip maakt. Wendy vertelt Iris dat ze ervan moet genieten. Ik zou niks anders willen, Wendy.

Filmpje! Van Velzen belt zijn team om te vertellen dat ze een speciaal iemand gaan zien. Die iemand is Lenny Kravitz. Lenny zegt dat hij ooit met Christopher op een podium heeft gestaan. Het ego gevoed door deze uitspraak doet Christopher daar een schepje bovenop en vertelt dat hij een vriend van vroeger was en dat hun kinderen samen opgroeiden.

Na de reclame gaan we met Guy Barzily’s vertolking van “Saving all my love for you” het cruiseschip op. Wie kiest dit nummer uit? Zijn dit de jaren ’80? Zo klinkt het ook, beginnend op de piano en daarna los van zijn anker en dobberend op de zee die middelmaat heet. Arme Guy. Angela vond het optreden hier en daar een beetje onzuiver. Roel laat Guy raden wat het nederlandse woord voor teddybeer is.

Meer larie uit de redroom van Winston, hoe leuk is dat, Iris’ saté’tjes en het geluksbeertje van de moo-der van Paul. Wat professionele twittermannetjes emmeren wat over dingetjes.
Ik ga deze onzin niet navertellen. Nu niet, volgende week niet, nooit. #hoejammerisdat

“Perfectly lonely” (John Mayer), door Ivanildo. Hij schijnt erg tevreden te zijn met zijn eenzaamheid, iets té, al het melanchonische is uit het nummer en daarmee ook alle ziel en zaligheid. Wendy vraagt of Ivanildo er van genoten heeft. Nick is het helemaal met me eens wat betreft de interpretatie van het nummer. Borsato vindt dat Ivanildo een ‘lekkere bruine stem’ heeft. Het publiek lacht want ‘hahahaha bruine stem, hij is bruinnnnn!’

Martijn kondigt Michelle Flemming aan: “River deep, mountain high” (Ike and Tina Turner). Ze brengt het leuk, zingt het goed maar met meer dan de helft van de optredens van vandaag kan je een hele dinnershow vullen. Angela is dol op Michelle en noemt haar een ‘powerchick’ en vond dat ze het nummer, ondanks de korte tijd die ze had om het te zingen, goed bracht. Roel zegt dat Michelle vindt dat haar zwakste plek haar onzekerheid is en dat ze nu straalt en geniet en het fantastisch deed. Klap klap klap!

Filmpje. Dit keer wordt Team Marco gesleurd naar het theater waarin Marco die avond gaat optreden. Ivanildo kiest de kleur van zijn schoenen. Marco stelt zijn team voor aan het publiek. Iedereen zingt wat.

Wendy introduceert Marieke, die “How am I supposed to live without you” van Michael Bolton zingt. We cruisen nog rustig verder! Ze zou wel de afsluiter van de matineevoorstelling op de Holland-America Lijn zijn want ze zingt het erg mooi en beheerst. In plaats van naar de mening van de coaches te vragen, gaat Wendy eerst bij de vader van Marieke na of hij trots is en het mooi vond. Ooit komt er een moment dat iemand daarop “nee, die trut zong bagger” zegt maar 2092 is nog zo ver weg. Borsato waardeert het werk-ethos van Marieke, want steeds als hij belt dan reageert ze erop. Dit is niet de manier om van stalkers af te komen, Marieke.

Na de reclame zingt de Nieuw-Zeelandse Sacha van Beek “You know that I’m no good” van Amy Winehouse. Ze brengt het zwoel en hees maar ook frivool en licht. Amy Winehouse alcoholvrij. Simon vindt dat Sacha mooi acteert, haar stem is herkenbaar en hij vond haar fantastisch. Nick zag voor het eerst dat ze haar uitstraling richting de zaal stuurde maar haar timing was niet helemaal perfect. Verder alles oké! En coach Roel? Natuurlijk is die blij! Dat was helemaal geen acteren, dat was puur naturel!

Nora Dalal zingt “There you’ll be” van Faith Hill.  Serieus, sinds wanneer is radio 538 uit dit programma gestapt en Sky Radio erin? Bij de uithalen gaat Nora uit de bocht. Verder netjes gezongen, niet meer of minder. Angela doet alsof ze nooit van Raffish heeft gehoord. Niet dat het raar zou zijn als ze er nooit van heeft gehoord want de groep heeft 5 uur bestaan, maar toch.

In de redroom kloddert Winston zijn touchscreen verder vol en heb ik weer even tijd om wat te drinken te halen.

Filmpje. Van Velzen wil zijn Team laten wennen aan de mensenmassa. Ik zeg: laat ze morgen een tuincentrum bezoeken! Maar nee, ze gaan naar een optreden, van hun coach welteverstaan.

Wouter Vink zingt Gavin deGraw’s “I don’t wanna be”. Ahh, gitaren, ik schrik ervan! Wouter doet een niet bepaald inspirerende vertolking van het nummer, eentje die hem niet in de top 3 maar ook niet in de gevarenzone zal doen belanden verwacht ik. Zijn broer en consorten juichen hem enthousiast toe. Nick noemt Wouter (gekleed in keurig truitje, haartjes netjes gekapt) “ruwe bolster, blanke pit”, ik gok dat Wouter onder zijn truitje dus minstens 38 tepelpiercings heeft en een tatoeageverzameling waar Ben Saunders u tegen zegt. Simon wil meer weten wie Wouter is. Roel denkt dat hij ver gaat komen met de energie die hij op het podium laat zien. Martijn vindt al die blije fans prachtig om te zien. Nog even en iedereen steekt massaal een jointje op en gooit met bloemen.

Ik dwaal af.

Bart Brandjes zingt “Let’s stay together” van Al Green. Zeg maar wat je wil, maar deze (relatief) ouwe lul zingt ondanks zijn Driesroelvinkeriaanse voorkomen tot dusver toch het beste van de avond. Angela noemt Bart de vreemde eend in de bijt. Oftewel: de oudste. Maar ondanks dat is hij erg goed, dat vindt Marco ook. Wendy is nog bezig met het afkondigen van Bart en Bart Brandjes neemt al de beentjes.

Hierna: Paul freakin’ Turner. Heb er zin in!

Oh nee, eerst Marco Borsato met z’n favoriete Marieke. Ze zingen “Wereld zonder jou”. Marieke is groter dan Marco en ook vocaal is ze krachtiger dan hem.

Winston en z’n twittergezwets. Nora wil haar 2000^e follower als kado de kans geven te beslissen welke kleur nagellak ze op doet. Ik zou willen dat ik dit verzon, maar nee. Ik hoop stiekem dat ze voor eeuwig op de 1999 blijft hangen.

Gelukkig is daar Paul Turner om me uit de sleur te halen. PAUL TURNER! Zingt “Thunder in my heart”. Het is manisch en slecht en goed tegelijk. Het is afgrijselijk, het klinkt nergens naar maar man oh man wat is dit hilarisch hysterisch. Paul eindigt gedragen door het showballet in een soort van Jesus Christ houding. En terecht. Jesus Christ Superpaul! De coaches weten ook dat het niet om aan te horen was maar in een programma genaamd The Voice, waar het om de stem gaat, is de performance toch belangrijker en daarom was dit optreden briljant.

De verborgen agenda van het programma is nog eens overduidelijk als blijkt dat in de herhaal-stukjes van de optredens die we krijgen te zien, Christopher Max’s knettervalse uithaal wordt getoond.

Ik hoop:
Exit Guy en Wouter, Ivanildo en Nora

Ik gok:
Exit zijn Christopher en Guy, Ivanildo en Bart.