Tipi Won

TRING TRING.

“Eh, hallo?”
– Hallo, met de TROS. Spreek ik met Nick?
“Eh, ik denk, eh, ja.”
– Goedemorgen, ik maak u toch niet wakker hoop ik?
“Ik eh, lig nog in bed. Wacht even, dan doe ik de videocamera uit.”

“Hallo?”
– Ja, hallo, u spreekt dus met de TROS en we organiseren binnenkort het Nationaal Songfestival.
“Het wat?”
 –  Het Nationaal Songfestival. Nooit van gehoord? Het is de voorronde op de halve finale van het Eurovisie Songfestival. En die halve finale is weer de voorronde op de finale maar die mag u negeren, daar gaat het niet om, we zitten in de halve finale. Maar we hebben nog geen liedje gekozen. 

“Ik eh, ik denk niet dat ik je snap, denk ik. Wie ben je?”
– Sorry, ik overval u beetje, begrijp ik. Laat ik het even kort en duidelijk maken. Begrijpelijk dat u in uw drukke DJ-wezen geen tijd heeft om u verder in dit liedjesfestijn te verdiepen. Europese landen en Oostbloklanden strijden om de titel Beste Slechte Liedje Van Europa, zo kunt u het bekijken. En de TROS levert de Nederlandse inzending.
“Het beste slechte liedje van Europa?”
– Zo zou u het kunnen stellen. En om onze inzending te kunnen bepalen hebben we de stem van het volk nodig maar ook van mensen die écht iets van slechte muziek afweten. En daarom bellen we u. Heeft u interesse om deel te nemen aan de vakjury?
“Schuift het?”
– Daar komen we wel uit. Een aardig bedrag. U mag uw vriendin meenemen. Het is op 26 februari.
“Moet ik precies doen?”
– U moet uw mening geven over de liedjes die u ziet en hoort en daar een punt voor geven.
“Toch niet hoger dan 10 hè? Tellen is moeilijk, ik ken maar 8 maten.”
– Maakt u zich geen zorgen. Dus ik kan op u rekenen?
“Ja, maar wel tot tien. Stuurt u een vliegtuig?”
– Bent u bereid om zelf een Boeing in te stappen als we u een ticket sturen?
“Eh, vooruit dan, denk ik.”
– Oké, alvast bedankt voor uw medewerking. U zult er geen spijt van krijgen. Het deskundige oordeel van u en uw mede-juryleden wordt ten zeerste op prijs gesteld. Dit zal bepalend zijn voor het verloop van de wedstrijd. We kunnen namelijk niet van Het Volk verwachten enig benul te hebben van wat werkt en wat niet werkt in de wereld van het Songfestival.
“Songfestival?”
– Dat Slechte Liedjesfestijn.
“Oh ja, dat. Oké, thanks, tot maart denk ik.”
– Februari.
“Yo.”
– Nee, dit keer presenteert Jan het.  

Een paar maanden later neemt onze vriend Nick plaats temidden van grootheden als Stacey Rookhuizen, Ali B en Carlo Boszhard. Zangers en zangeressen van allerlei pluimage komen voorbij. Het ene nummer nog erger dan de ander.

“Dit is een droom”

Als eerste is daar de boy-next-door Tim die een nummer zingt waarin letterlijk de tekst “I can’t even tweet” voorkomt. Deze jongen vliegt er na het zingen in zijn ‘duel’ al meteen uit. Verkleed als kanarie had hij misschien nog een streepje voor kunnen hebben, het had ook perfect bij de tekst gepast.
Zijn duel-partner is Pearl.  Pearl zingt een nummer over het Overcommen van dingen. Oorlogen, echtscheidingen, ruzies, crises, dit programma. Omdat De Jury en Het Volk zich hier het beste mee kunnen identificeren, mag Pearl dit niemendalletje straks nog een keer zingen in de halve finale, over een half uur. We winden er geen doekjes om!

Over niemendalletjes gesproken: daar heb je Raffaëla, net als Pearl ook uit de stal van The Voice of Holland getrokken. Niet zonder kleerscheuren. Een grote driehoekvormige doorkijk onthult haar blote navel. Nu zijn doorkijkjes normaal gesproken bedoeld om tot de verbeelding te spreken, niet in dit geval. De meeste stof die ze draagt bevindt zich in haar vuurrode weave. Maar laten we het over Joan hebben, verkleed als indiaan. Met een reusachtige hoofdtooi op. Ze zingt een protestlied over de uitbuiting uitroeiing van de indianenstammen in Noord-Amerika ten tijde van de komst van de Europeanen. Zou je denken, maar het is eigenlijk gewoon een vrolijke pompiedompiedom liefdesliedje en dit had ze nog in de verkleedkist liggen.
Nu zullen veel mensen zeggen dat het belachelijk is, zo’n outfit, maar ik zit op dit moment naar een overzicht van Songfestival-winnaars te kijken op Best24 (topzender) en daar trekken de mannen de rokken van vrouwen in 1 vloeiende beweging, hup, uit. Dat was 1981.
Dus ik zeg gewoon dat het een leuk nummer is en ach, je valt tenminste op met zo’n tooi.
Raffaëla mag natuurlijk ook haar nummer zingen, dat voornamelijk bestaat uit het irritante niet-woord “Chocolatte”. Ze wil het. Ze wil het heel graag. Als ik haar was, zou ik het nummer “Fleecedekentje” hebben genoemd maar eerlijkheid gebiede te zeggen dat ik gewoon heel heel jaloers ben op het feit dat ze zo’n pakje past. Hulde, Raffa!

Er wordt overigens ook gebruik gemaakt van een anonieme groep buitenlandse mensen (waarschijnlijk buitenlandse toeristen die een paar uur van tevoren nietsvermoedend uit een coffeeshop zijn getrokken). Deze groep moet middels stemmen aangeven wat hun voorkeur is. Deze kiest voor Raffaëla. De Vakjury is verdeeld over welke outfit ze het leukst vindt. Het Volk geeft de doorslag: Joan wint.

Het laatste duel is tussen Kim en Ivan. Kim, ook van The Voice of Holland, zingt een liedje over eenhoorns en bloemetjes en Troetelbeertjes straaaaaallll! Telefoons van tandartsen zullen morgenochtend roodgloeiend staan.
Ivan zingt een nummer geschreven door Alain Clark en dan weet je genoeg: je hebt het al eens eerder gehoord en je kan het na het horen niet meer voor de geest halen. Gelukkig voor Ivan mag hij dit nummer nog een tweede keer zingen aangezien hij het duel wint. Zelfs na die tweede keer blijft het nummer niet hangen. Dit geldt in mindere mate voor het lied van Pearl. En dit geldt totaal niet voor Joan. Love it or hate it, het is het meest memorabele nummer van de avond. En zelfs zonder tooi blijft het overeind staan.

De Vakjury geeft deels aan de voorkeur te geven aan veilige R&B dat in Europa nog geen deuk ein päckchen of du beurre slaat (10 punten van Ali B en Nick voor Ivan de Verschrikkelijke, 10 punten van Carlo voor het Overcommen van Pearl). Arme Joan en haar tambourijn-ensemble hebben het nakijken.

Maar dan heb je daar nog Het Volk. Het Volk heeft de laatste stem en gunt Joan een retourtje Azerbeidzjan! Arme vakjury. Zit je daar, met al je kennis en kunde en wijsheid en muzikale inzicht een hele avond de meest bizarre nummers te jureren.

Tooi tooi tooi, Joan!