Eurovisie Songfestival, 2e halve finale: sing your heart out, boy!
De eerste halve finale is achter de rug, wat vonden we ervan? Was het moeilijk wakker te blijven of viel dat wel mee? Ik kan je verzekeren, deze tweede halve finale vergt een uithoudingsvermogen van ander kaliber, na een tijdje lig je voor de tv te smeken om een rustpuntje. Riemen vast!
Foto boven: EBU / Andres Putting
1. Finland | The Rasmus | Jezebel
“I’m just the first shot on your hit list
High kicks, a predator on wheels.”
“In the shadows”, de laatste hit van The Rasmus, stamt alweer uit 2003. Wie net als ik dat lied leuk vond zal blij zijn dat in de afgelopen 19 jaar geen muzikale ontwikkeling heeft plaatsgevonden in de band, want Jezebel klinkt het zelfde. Geschreven in een periode waarin de gassen uit de bussen haarlak van zanger Lauri zo ver naar het hoofd waren gestegen dat hij er hele rare teksten door ging schrijven. Jezebel wordt omschreven als een “roofdier op wielen” en een “haai in naaldhakken”. Dat soort willekeurige schrijfsels. M’n blog is er niks bij.
Wie nog nachtmerries heeft van de film It (“Do you want a ballooooooon”) adviseer ik om de eerste 10 seconden weg te kijken, die zijn vrij traumatiserend. Misschien de 2 minuten en 50 seconden die er op volgen ook want met 43 jaar is Lauri, een mastodont in Eurovisie, vocaal niet meer op z’n allersterkst. En ondanks al het gezeur op het nummer blijf ik het leuk vinden omdat het zó 2003 is.
7,5/10
2. Israël | Michael Ben David | I.M.
“Going for the things I should and maybe I’m ferocious
Making you the one I want and I’m not even topless”
Michael Ben David is de overtreffende trap van over the top. Hij is zó Extra dat zelfs Martien Meiland zou vragen of het een tandje minder kan. Maar wat zingt ie goooooeeeed! En dat weet Michael Ben David zelf maar al te best. I.M. gaat over zijn fabulousness en zelfverzekerdheid en deze jongen staat met zijn dansers een strak gechoreografeerd showtje te geven, loeiend als een pauw en pronkend met al z’n veren. Ik ga er zelf ook bijna geloven dat deze Camp David tegen de wil van veel mensen in, en tot genoegen van evenzoveel anderen, de finale bereikt.
6,5/10
3. Servië | Konstrakta | In corpore sano
“A sick mind in a healthy body, a sad soul in a healthy body
A desperate mind in a healthy body“
In Servië is er geen gezondheidszorg voor freelancers, waaronder dus ook artiesten zoals Konstrakta, met haar 43 jaar net als The Rasmus en de mannen uit Moldavië rammelend aan de poorten van Jurassic Park (ik mag dit zeggen want ik ben generatiegenoot). In (social) media krioelt het ondertussen van de fitboys en -girls, gezonde diëten, mindfulness en tips over hoe je je haar net zo glanzend krijgt als dat van Meghan Markle.
En met die open vraag begint In corpore sano. Wat volgt is een stuk kleinkunst waar je helemaal de kriebels van krijgt of, net als ik, geïntrigeerd door raakt en het helemaal weet te waarderen voor wat het is. Het is een kritische kijk op hoe [in Servië] wordt omgegaan met het hoog houden van een ideaalbeeld maar tegelijkertijd van veel mensen vraagt om gezond te zijn en blijven, want er kan niet voor je worden gezorgd. Daarom wast ze continu haar handen, ook tijdens het optreden. Bloedserieus en emotieloos staart Konstrakta ondertussen in de camera en spreekt ze ons monotoon en cynisch toe. Stoïcijns klapt ze in haar handen tijdens het refrein en zingt ze:
“Biti zdrava, biti-biti-biti-biti zdrava.”
(Be healthy, be be be be healthy). En dát, mensen, dat stuk is de sleutel. Of je de taal machtig bent of niet, over een tijdje zit dit deel nog in je hoofd en en het wérkt.
7,5/10
4. Azerbeidzjan | Nadir Rustamli | Fade to black
“And I’m numb, numb
Numb, numb”
Je bent niet halverwege dit nummer in slaap gevallen en net wakker geworden, Fade to black klinkt echt alsof het ‘t middenstuk is van een 12-minuten-durend lied dat op tweederde van een musical gezongen wordt, wanneer de hoofdpersoon door God verlaten op de trap zit en zijn zonden overdenkt. Het is een hoop drama zonder dat ik weet wat hem is overkomen, en of het ooit nog goed komt, en ik ben snel toe aan iets vrolijks. Gelukkig word ik op m’n wenken bediend!
6/10
5. Georgië | Circus Mircus | Lock me in
“Take me to the space craft, take me to dance club”
Ik beleefde mijn tienerjaren in de mid-jaren ‘90 en die bestonden uit boybands en Britpop. Circus Mircus is de Britpop boyband die ik nooit dacht nodig te hebben anno 2022. Vier vermomde mannen uit Georgië. Je hebt Full face bivakmircus, Zwembrilmircus, Bloembaardmircus en, mijn favoriet, Ooglapmircus. Lock me in is een aaneenschakeling uit de lucht gegrepen teksten en akkoorden waar geen touw aan vast te knopen valt maar waar vlagen van herkenbare dingetjes in voorkomen die me doen denken aan de bandjes waar ik vroeger naar luisterde. Ik durf zelfs te zeggen dat ik ook een beetje Beatles in hun LSD-periode herken. Het heeft voor mij geen enkele zin om me te veel te hechten aan dit nummer want het is een chaotisch willekeurige bende waar geen jury of tv kijker op wenst te stemmen, dus ik ga maar gewoon genieten van de enige drie minuten dat ze op tv te zien zijn en zet het daarna voor eeuwig in m’n playlist.
7,5/10
6. Malta | Emma Muscat | I am what I am
“This is my master plan
I’m gonna take a stand
Take it or leave it
I am what I am”
In een groots opgezette nationale voorronde won Emma Muscat met het nummer ‘Out of sight’ haar ticket naar Turijn. Met het groeiende besef dat ze daar waarschijnlijk niet eens de finale mee gaat halen, besloot men 1 week voor de deadline een ander nummer in te sturen. Een oude doos met het label ‘Cliché liedjes voor Noodgevallen’ werd geopend en ‘I am what I am’ lag daar bovenop. De kansen om de finale te halen, stegen met hooguit een tiende procentpunt. Op het Junior Songfestival zijn er gewaagdere nummers dan deze ode aan het Live Laugh Love-letterbord.
Maar waarom klap ik toch stiekem mee?
7/10
7. San Marino | Achille Lauro | Stripper
“Madonna su Playboy
È una Barbie, ha seicento cavalli
Io il suo beagle, è il mio Personal Jesus”
Stel: je zit na het mierzoete en weinig enerverende Malta te wachten op het volgende nummer en hebt geen flauw idee wat je te wachten staat. Hier is een waarschuwing. Je gaat kennis maken met de Italiaanse rapper Achille Lauro. Tot in het gezicht bedekt met tatoeages, gekleed in een strakke bodysuit van glitter en met een constante sneer op de smoel. Geboren om te shockeren. Níet om te musiceren, maar hij vindt het toch leuk om te doen anders ga je niet namens een microstaat als San Marino voor de ogen van miljoenen mensen een rode stier van velours berijden.
“Dit is een Aldi-versie van de winnaar van vorig jaar! Hij probeert hem na te doen!” zal door ongelofelijk veel mensen, misschien ook wel commentatoren gezegd worden. En ook al heb ik echt niets met dit nummer, toch voel ik dat ik hem op dit punt moet verdedigen. Hij doet namelijk al járen, sinds 2018, mee aan het prestigieuze Festival di Sanremo, waar de inzending voor het Songfestival uit voortvloeit. Z’n liedjes blinken niet echt uit in kwaliteit, maar zijn verschijning en creatieve uitvoeringen doen mensen rechtop zitten en luisteren naar wat hij door de microfoon te hoesten heeft. In 2021 nam Achille geen deel aan Sanremo maar verzorgde hij een gastoptreden. In datzelfde jaar verscheen een nog vrij onbekende band op dat festival, een groepje mede-extravaganten die mensen ook rechtop deden zitten en denken “wauw, dit is net als Achille, maar dan met een goed nummer!” Die band was Måneskin.
En hiermee heb ik hopelijk duidelijk gemaakt waarom mensen die roepen dat Achille Lauro een kopie is van de winnaar van vorig jaar er falikant naast zitten.
Terug naar Sanremo 2022. Dit jaar deed Achille weer mee. Hij trad op met een gospelkoor liet zich halverwege het nummer dopen. Weer won hij niet. Laat het gaaaaaan, Lauro. Het door Italië ingekapselde en muzikaal laagdrempelige San Marino greep de kans en zette onverwacht de deur voor hem open. Achille trad binnen en nam ouwelullenrocknummer Stripper mee, een hijgerig samenraapsel van Engelse en Italiaanse kreten, namen en halfzinnen waar je normaliter niet eens de finale mee gaat halen.
Dit is vreselijk, dit is zo slecht, dit ramt tegen alle principes van smaak in en dit is waarom mensen het Songfestival haten, maar dit is ook waarom het Songfestival nog bestaat, want dit is stiekem niet zo vreselijk als het er uit ziet en misschien is het zelfs wel een beetje catchy en dit is dus ook waarom de zogenaamde Songfestival-hater stiekem inschakelt. Want zonder de Achilles van deze wereld is het ook maar saai. Toch?
6/10
8. Australië | Sheldon Riley | Not the same
“‘Cause you’re told to play, but you’re not the same
As the other kids playing the same game
Tried to jump on in, but they push away”
Sheldon heeft aan menig talentenjacht meegedaan want waarom zou je niet, als je zo goed kan zingen. Het is echter niet zo vanzelfsprekend want deze jongen heeft Asperger’s en maakt dus moeilijk sociaal contact en is verbaal niet heel sterk. En toch was het zijn grote droom om mee te doen aan het Eurovisie Songfestival, waar je continu vol in de aandacht staat en moet praten met tientallen journalisten. Zo groot is zijn droom dat hij z’n autisme er niet door in de weg laat zitten en da’s knap.
Alle trossen los dus, nu we er toch zijn. Zijn outfit is de som van drie jaargangen Toppers-garderobes en weegt zeker 40 kilo. Dan is er nog Sheldon’s handelsmerk; een masker, gemaakt van Swarovski kristallen. Dat het ding nooit tegen zijn tanden of microfoon klettert is me een raadsel. Not the same is een krachtige ballad met veel vocale acrobatiek, wat mede dankzij alle hiervoor genoemde factoren zeker bij een jury positief op zal vallen. Ik ben niet vies van een beetje dramatiek en bombast in een songfestival-inzending, maar hier ligt het er wel zo dubbeldik bovenop dat het na een minuut of twee best vervelend wordt. Grappig dat in een nummer met de titel Not The Same zo vaak de zelfde zin wordt gezongen.
7/10
9. Cyprus | Andromache | Ela
“All in my, in my head
All in my, lucid dreams”
Het muzikale equivalent van een mug dat in de slaapkamer zit en regelmatig langs je oor zoemt. Het blijft rondzingen op een vervelende toon, maar je weet wel één ding: ahh, muggen. Het wordt zomer. Dat zomerse gevoel krijg ik wel van dit nummer, maar met alle bijkomstige narigheden. Samen met twee danseressen staat ze wulps te draaien in een gi-gan-tische schelp, en da’s zowat het enige dat ik na deze avond hiervan nog onthoud.
5/10
10. Ierland | Brooke | That’s rich
“I’m gettin’ sick of you now
Stop sending flowers
I’ll just burn them all
You’ll cry for hours”
Dit zijn geen meiden op een vrijgezellenfeestje in een gay club in Amsterdam, dit is Ierland die na vier jaar probeert de finale weer te halen. Dat is best mogelijk want de show heeft wel wat meer pop girlies nodig en Brooke heeft een goede stem, pakt de camera en weet zich goed door deze. 1-2-3 choreografie te bewegen. Maar het zou ook makkelijk de zoveelste niet-kwalificatie achter elkaar kunnen worden als blijkt dat Europa niet hapt op een blikkerige track dat door een derderangs Dua Lipa Duplicaat lijkt te zijn geproduceerd.
6/10
11. Noord-Macedonië | Andrea | Circles
“I just want a healthy conversation
Get it right and fix this situation”
Andrea staat op het podium een liedje te zingen met de impact van een mep met een donsveertje.
In eerste instantie begint Circles wel als een prima nummer. Het is goed gezongen, en klinkt in ieder geval uit deze eeuw. Maar daarna kabbelt het te veel door met dezelfde beat en melodie. Andrea heeft daarbij ook een continue bozige uitstraling, wat logisch is aangezien ze zingt over een relatie die niet al te prettig verloopt. Maar in Turijn zullen veel mensen denken “ik stem niet voor dit chagrijn.”
6,5/10
12. Estland | Stefan | Hope
(Foto boven)
“Hey sing your heart out boy for all the people great and small
Oh, when all else is lost the future still remains our own”
Het Songfestival is ook een plek waar nieuwe genres ontstaan, zoals Estse Spaghetti Westernmuziek. Dit is mijn nummer 3 van alle 40 landen en ik vind alles leuk hieraan. ALLES. De stijl. Stefan zelf. De momenten dat hij zingt in een lage Johnny Cash stem. Zelfs het refrein dat uit slechts twee woorden bestaat, namelijk ‘I’ en ‘hope’. I hope I hope I hope. I hope I hope! Onlangs werd Stefan verkozen tot Meest Sexy Man van Estland. En na drie keer eerder meegedaan te hebben aan de nationale voorronde won hij dit jaar eindelijk. Ik kan alleen maar concluderen dat de Esten smaak hebben.
8,5/10
13. Roemenië | WRS | Llámame
“Hola, mi bebé-bé”
Dit is het leukste waardeloze liedje van vanavond. WRS (spreek uit als OERS) is het smoezelige broertje van Michael Ben David en van origine een danser. Dat kan je horen. Het maakt voor Llámame (wat Spaans is voor ‘bel me’) niet veel uit omdat het precies past bij dit goedkope deuntje. Het is de FEBO van het festival, het is zo makkelijk uit de muur getrokken, vettig, niet gezond maar oh zo lekker.
7/10
14. Polen | Ochman | River
Het is opvallend hoeveel zangers met emotionele ballads zoals Duncan Laurence’s Arcade er dit jaar zijn, meer dan vorig jaar. Krystian Ochman uit Polen levert een van de betere. Misschien komt dat wel doordat dit een variant op Arcade is, maar dan eentje die regelmatig over zijn ritme struikelt. Ochman, die met gemak een opera kan zingen maar met zijn geweldige stem in een veel te kort nummer verstrikt is geraakt en daar nu uit probeert te kruipen. Er gebeurt werkelijk van alles om hem heen, ik weet niet hoeveel budget de special effects afdeling van de Poolse delegatie heeft gekregen hiervoor maar het is op. Is niet nodig, die stem doet z’n werk, het nummer de rest.
8/10
15. Montenegro | Vladana | Breathe
Veel valt hier niet over te schrijven. Montenegro besloot in 2020 het Eurovisiebudget te gebruiken voor een investering in een nieuw wagenpark. Vervolgens zat de wereld 2 jaar lang op slot en stonden de auto’s te verstoffen maar ze zijn er weer bij, het hele budget is opgegaan aan benzine en een frisbee die Vladana op het podium als een rugzakje draagt en welke allerlei effecten hoort te geven behalve de meest relevante, namelijk het besluit om hier op te stemmen.
6/10
16. België | Jérémie Makiese | Miss you
Met “Miss you” brengen onze zuiderburen een verloren albumtrack van Usher uit de jaren ’90, maar met vol overtuiging gezongen door de vocaal zeer getalenteerde Jeremie Makiese. Ook live heeft hij bewezen goed bij stem te zijn en ook de juiste moves te hebben om in elk geval de nodige stemmen van de jury te krijgen. Maar of het genoeg is om ook het publiek met zich mee te krijgen is de vraag want daarvoor is het lied zelf iets te middelmatig. Ik had Jeremie een spannender nummer gegund.
6,5/10
17. Zweden | Cornelia Jakobs | Hold me closer
“Oh it kills me I find the right one at the wrong time, but until the sunrise hold tight, hold tight.”
Een Euphoria is dit niet maar het is het dichtst dat Zweden bij een winst is sinds ze vanaf 2014 het idee hadden dat alleen mannen naar het Songfestival gestuurd konden worden met vrij zielloze gladde popnummers. Dit jaar sturen ze Cornelia, en alsof de naam alleen al niet 12 punten verdient, het nummer is net zo sterk. Zodra Cornelia bij de eerste tonen begint te zingen met die rauwe stem van haar. Die stem, daar houd je van of niet, maar het legt de emotie van Hold me closer zo open en bloot, dat er weinig anders op het podium hoeft te gebeuren om de aandacht te pakken. Normaliter pakken de Zweden uit met special effects, innovatieve rekwisieten en ingewikkelde cameravoering om middelmatige nummers naar een hoger plan te trekken, maar voor dit nummer is het niet nodig dus heeft ook onze Cor een de frisbee van Vladana geleend. Het is jammer dat de Italiaanse regie tijdens elke repetitie er echt een toernooitje mee wilde gooien want geen enkele keer verliep het vlekkeloos, hoe simpel het plan ook lijkt te zijn. Met een beetje meer moeite zou dit aan de concurrentie de genadeklap moeten geven maar door die technische onzekerheidjes blijft het spannend aan de top!
8,5/10
18. Tsjechië | We are Domi | Lights off
Het drietal We Are Domi doet het licht uit met een enerverend nummer, kneiterveel licht en een jongen die zijn gitaar met een strijkstok bewerkt. Dit nummer heet níet Where are you now, ondanks dat die zin vaker wordt gezongen dan Lights off.
7/10