Album A

Onlangs kwam ik mijn eerste zelfgemaakte fotoalbum tegen, toen ik op zoek was naar dikke boeken om een barricade mee te bouwen. Deze improv-muur was namelijk nodig om Miep binnen de perken te houden. Miep is mijn hamster en eens in de zoveel tijd mag ze in de gang rondrennen, zolang ze zich maar aan mijn paperback en hardcover grenzen houdt.

Enfin, mijn eerste eigen fotoalbum had ik ineens in mijn handen.

“Vakantie in Frankrijk 1992 -> 26 juli – 21 augustus”

had ik in dikke zwarte letters op de eerste pagina geschreven. Het was de eerste keer dat ik op vakantie ging en het is tot nu toe het langst dat ik ooit van huis ben geweest besef ik me nu. Mijn vriendinnetje Nicole en haar ouders gingen al jaren iedere zomer met de vouwwagen naar Zuid-Frankrijk en dit keer mocht ik mee. Ik zou de vakantie geslaagd kunnen noemen, ondanks de hevige vlagen van heimwee die ik had. Ik vierde in de laatste week mijn 15e verjaardag dus dat was wel even wennen. Geen zacht geklop aan de slaapkamerdeur en m’n ouders die al fluisterzingend binnen kwamen lopen. In plaats daarvan werd de voortent versierd en kreeg ik de kadootjes die mijn moeder aan de ouders van Nicole hadden meegegeven.
Thuis hoefde ik nooit af te wassen, op vakantie wel. Logisch, maar mijn mening daarover was destijds anders. Slavendrijverij! Het dieptepunt werd bereikt toen ik bij de pomp mijn teiltje met water had gevuld, uitgleed over de modderpoel die rondom de pomp was ontstaan en daarbij de teil over me heen kreeg. En daarmee ook de lachsalvo’s van de mensen die alles hadden gadegeslagen.

Mijn cassettebandjes met de Greatest Hits van Queen en mijn blauwe fotocameraatje sloegen me door de prikjes misère heen. Ik had nog nooit zo veel van de wereld gezien en al deze nieuwe ervaringen en gebieden maakten het uiteindelijk een vakantie om nooit te vergeten. Van m’n moeder had ik een ‘rolletje van 24’ gekregen en de resultaten ervan kwamen terecht in het fotoalbum. Aangevuld met knipsels, krantjes, ansichtkaarten en de brief die ik halverwege de reis aan het thuisfront schreef.

Brief naar het thuisfront
"...ik heb weinig tijd en ik weet niet hoe sloom de PTT hier is."

Enkele quotes uit de brief anno augustus 1992:

Op deze camping zit voor zover ik weet 1 Belg, 2 Britten, 1 Hollander (ons niet meegeteld) en de rest zijn allemaal Fransozen. Erg hè?

Aha, mijn afkeer tegen de Fransen is al minstens 20 jaar oud.

Vandaag gaan we nix doen, en morgen waarschijnlijk naar een grot. Ik heb nu al 19 foto’s gemaakt. O, ik zie weer een Brit dat zijn er 3 al!

Zowel hippe spelling (nix) als het dwangtellen manifesteerde zich al op vroege leeftijd.

Ik heb zin om iets met mijn Pritt-stift te doen, dus ga ik op het volgende blad wat dingetjes plakken.

Van de 24 opnames die ik tijdens deze weken kon maken, bestaat het resultaat grotendeels uit uitgestrekte velden, ruïnes, mijn hand gevuld met modder dat zich richt op Nicole, een mini-kikker in de hand van Nicole, een urinerend Maltezer Leeuwtje. Een wat?

Wat ik je zeg. Een urinerend Maltezer Leeuwtje.

Behalve de flyers en landkaart (inclusief met fluorstift uitgestippelde route) bevinden zich in mijn eerste fotoalbum ook fotokaarten, zakjes waarin de fotokaarten werden verpakt en de ansichtkaart die ik aan het begin van de reis al naar mijn ouders stuurde. Deze bevatte de gebruikelijke volgekrabbelde nonsens met als enigszins bizarre p.s.:

...Arsenio??

Dus ik kijk ook al best lang naar pulp. Mooi om dankzij zo’n halfvol beplakt album me te realiseren dat er in die 20 jaar eigenlijk bar weinig is veranderd.