Denemarken

Het principe ‘Danish design’ staat voor simpliciteit, eenvoud en vooral: functionaliteit. Zachte vormen, kleuren en lijnen die passen in vrijwel elk interieur. Foodies reizen af naar Kopenhagen en trekken er met liefde hun portemonnee om te eten in het gerenommeerde sterrenrestaurant Noma, dat hyper-inventieve gerechten creeërt met ingrediënten die worden geplukt bij het nabije strand. De Denen, ze maken mooie dingen vanuit de basis en weten wat de mensen wensen.

Behalve op het Songfestival. Dan laten ze al die originaliteit, finesse en innovatie achterwege en sturen ze de meest ongeïnspireerde middle of the road-pop. Met als gevolg dat het land dat 10 jaar geleden nog het Songfestival won, nu al twee jaar achtereen de finale niet haalde. Nu hebben ze een jongen uit de Faroër eilanden geplukt. Hij heet Reiley, is 25 maar zijn management heeft liever wat jongere fans aan zijn broek hangen dus kijkt hij met grote Bambi-ogen verlegen en onzeker in de camera. Hij lijkt van porselein.

Met een enorm aantal volgers op TikTok (ik heb het hier over MILJOENEN) en een hit in Zuid-Korea bewijst hij dat er een flinke doelgroep voor zijn muziek en stijl is. Maar ik hoor daar niet bij. Sterker nog, ik krijg behoorlijk de zenuwen van het start-stop refreintje in Breaking my heart. Het pieperige stemmetje, de quasi-verlegen houding van het ventje (sorry, MAN van 25) en het refrein waarin je door de vocoder zijn eigen stem niet meer hoort. Dertig keer bewerkt, vervormd, wel ont-zet-tend knap in elkaar gezet maar totaal niet mijn smaak. Misschien staat er iets dergelijks ook wel bij Noma op het menu.