Finland

Hoe win je het Songfestival? Met betekenisvolle teksten die recht in het hart raken. Kraakheldere vocalen. Top styling. Flirten voor de camera. Inventieve, high-end, inventieve staging.

En dan ineens stapt de Finse Käärijä de ring binnen: gitzwart bloempotkapsel, een gifgroene bolero over zijn ontblote bovenlijf, Rammstein tatoeage zichtbaar, een leren broek met spikes en een dreigende blik naar de camera. Hij gromt in (voor de meesten) onverstaanbaar Fins door de microfoon. Maakt korte metten met de regels.

Cha Cha Cha is geen lied, het is een ervaring. Alsof ik met ogen dicht de achtbaan in stap en niet weet wanneer de loopings komen. Spannend, desoriënterend en veel te snel voorbij. Na de rit wil ik maar één ding: nog een keer.

Op het eerste gehoor en gezicht is dit een recht-toe-recht-aan inhoudsloze partyknaller en eerlijk is eerlijk: als het niet meer zou zijn dan dat, zelfs dán zou dit voldoende zijn. Maar achter al dat onverstaanbare Fins en de bravoure van de 29-jarige rapper Jere Pöyhönen (Käärijä is zijn artiestennaam, het betekent zoiets als ‘winnaar (van gokspellen)’ in het Fins) schuilt zo veel meer. In Cha cha cha spoort hij je aan om je niet meer in te houden, de ijzige schaal van je af te werpen (ook al zijn daar een paar piña coladas voor nodig) en de dansvloer op te gaan. Laat het los. Gooi je angsten overboord en dans, DANS! Je hoeft er niet eens voor te drinken. Vecht niet langer tegen dingen die je tegenhouden want je bent uiteindelijk alleen maar in gevecht met jezelf. Die transformatie van stugheid naar totale vrijheid blijheid toont Käärijä ook op het podium. En zo komen we op het onderwerp staging. Deze is in één woord te omschrijven: manisch. Oké, een tweede woord: hysterisch. Een derde? Iconisch.

En mijn vierde en vijfde woord is: mijn winnaar.