Portugal

De Portugezen doen elk jaar waar ze zin in hebben op het Songfestival. Of de rest van Europa dat waardeert kan ze weinig schelen. Dat vind ik mooi. Op die manier kwamen ze decennia lang niet eens in de buurt van de top 5, werden ze in 2017 eerste en een jaar later allerlaatste. Sinds 2021 gaat het ze weer voor de wind. Vorig jaar haalden ze zelfs de top 10 met een slaapverwekkend nummer waar ik – in tegenstelling tot een groot deel van de bevolking – geen lol aan beleefde. Maar dit jaar hébben ze me weer.

Met knalrode lipstick en dito jurk stuiteren Mimicat en haar dansers het beeld door en gooien ze wulps hun lijven en leden in de strijd. In Ai Coração (‘oh, hart’) zingt ze dat ze ziek, zwak en misselijk is en haar hoofd en hart van verliefdheid op hol slaan. Het is een gezellig nummer temidden van een hoop heftige liedjes en ondanks het luchtige boem-bada-boem-gehalte ontstijgt het met gemak ’t bonte avond niveau. Is het polka? Is het folklore? Is het cabaret? Hoe dan ook, het is FEEST. Het mooie van de Portugese taal is dat het klinkt of iemand een tikkeltje dronken is, wat het in dit geval extra gezellig maakt.

Wanneer Ai Coração begint is het alsof je favoriete tante onverwacht ’s avonds je huis binnenstormt (zonder te kloppen) met zelfgemaakte pasteis dè nata. Dat gaat er in als koek en het is binnen no time hap-slik-weg op. Voordat Mimicat weer met de stille trom vertrekt trakteert ze ons nog op een loepzuivere uithaal waarmee ze aantoont dat ze bezit over genoeg vocaal talent om een positieve indruk achter te laten.

En dan nu het slechte nieuws: dit is een van de kanshebbers om zich in dit bloedbad van een halve finale niet te kwalificeren. Oh, hart.