Duitsland

Kort samengevat: dit is niet iedereen z’n ding. Maar, ze moeten wát. Jarenlang brachten onze Oosterburen de meest luchtige dertien-in-een-dozijn liedjes en werden daarmee laatste. Nu sturen ze dan éindelijk iets dat een beetje in de buurt komt van Rammstein. Ik zeg enigszins want Lord of the Lost is te kitsch en Rammstein te cool. Maar, we komen in de buurt en – nog belangrijker – de Duitsers dúrven weer wat. Blood and Glitter zou niet misstaan in een deel twee van Eurovision: The Story of Fire Saga. Als je liedjes die al over the top zijn nog wil aandikken, dan kom je met zoiets. Het is het nummer dat op driekwart van een mockumentary over een glamrockband te horen is. Het is typisch Duits zonder dat er een lederhosen of een Marianne Rosenberg aan te pas komt. Het is Schlagermetal. Het is het beste wat Duitsland kan sturen om weer een relevante speler binnen de Big 5 te zijn. Maar, of ze nu ook in de buurt van een goed resultaat komen is de vraag. Vorig jaar (en alle andere jaren) zouden ze met deze act nog opvallen tussen alle ballades maar de ironie is dat ze nu een van de vele lawaaimakers zijn. Met als gevolg dat ze wéér dertien in een dozijn zijn.