Moldavië

Als het aan mij ligt stuurt Moldavië elk jaar vijf of zes inzendingen. Het zijn nooit hoogstaande liedjes maar ze brengen vaak het feestje, de gekkigheid en de memes. Zo ronselt het armste land van Europa toch mooi een flink aantal stemmen van het publiek om zo regelmatig in het linkerrijtje van de finale te belanden.

Dit jaar wordt het feest gegeven door oudgediende Pasha Parfeni. Die kennen we nog van het songfestival in 2012, toen hij voor het eerst meedeed. Het jaar dat Loreen ook voor het eerst meedeed, en won. Sindsdien heeft Pasha zijn haar laten groeien, zijn muziekstijl drastisch veranderd en heeft hij het paganisme ontdekt. Weg is de vrolijke folklore pop in steenkolen Engels. We krijgen er een woest gebarende Pasha, gehuld in kaftan, vergezeld door een kleine man met een fluit voor terug. “Soarele și Luna” is Roemeens voor ‘De zon en de maan’ en het gaat over een bruiloft in het bos, onder de sterrenhemel. Met zijn armgezwaai beeldt Pasha wellicht het wegslaan van de muggen tijdens de ceremonie uit. Hij bouwt voorzichtig op naar het refrein en de échte knaller komt bij het instrumentele deel, na de ‘drop’, als de fluitmeneer acte de présence geeft.

In de arena, de club of temidden van onze borrelnootjes en drankjes is het lekker bewegen op de muziek. Het valt wel snel in de herhaling en dan zullen we het moeten doen met Pasha, die zelf bloedserieus opgaat in het nummer, fluitmans en vermoedelijk nog wat vrouwen met hoorns. Ik geloof niet wat ik aan het typen ben, maar dit is Eurovisie. Alle bij elkaar geraapte natuurelementen ten spijt heb ik mijn twijfels of het lukt om de gemiddelde tv-kijker zo lang te blijven boeien.