Polen

Onlangs was ik in de Starbucks Bijlmer Arena, voordat Eurovision in Concert in de AFAS begon. Terwijl ik genoot van een duur plak lemon cake en een latte macchiato, speelde in de achtergrond als behang een playlist met standaard instrumentale stockmuziek. De stijl van deze playlist was een beetje pop/reggae. Ik betrapte mezelf er op dat ik bij elke track “Solo” , de Poolse inzending, aan het neuriën en zingen was.

Blanka is een meisje dat droomt zangeres te zijn en door de juiste connecties die mogelijkheid heeft gekregen. Good for you, girl! Wie zou zo’n aanbod afslaan? Met “Solo” scoorde ze eind vorig jaar al een hit in eigen land en ze probeerde vervolgens via de nationale finale een ticket naar Liverpool te scoren. Daarin versloeg ze (volgens driekwart van de Poolse bevolking) dankzij haar connecties binnen de jury topfavoriet Jann. En als dank aan jou, de lezer, die in deze recensie geïnteresseerd genoeg is om het zelfs tot alinea twee te lezen, heb ik een traktatie in de vorm van het optreden van concurrente Ahlena. Ik presenteer u: “Booty”.

Terug naar het nummer. “Solo” klinkt als een Britney Spears tribute act (met de ‘Beybeh’s en de ‘Cray-zehs’) op de muziek van een Casio keyboard Caribisch deuntje (uit POLEN), uitgevoerd door een bikinimodel dat haar dancemoves op de Wii Fit leerde. In het liedje vertelt ze haar vriend dat het uit is en ze solo verder gaat. Solo, solo! Let me spell it out kreunt ze, om vervolgens het woord niet te spellen. Het is niet de bedoeling, maar alles is grappig hieraan. Plat, voorspelbaar en fout en daarom gaat dit stiekem toch behoorlijk scoren bij het Volk. In een niet al te sterke tweede halve finale zou het zomaar kunnen dat ze tussen de mazen van het net zo de finale in glipt.

Kinda crazy.