Degenen die in Hyde Park in Londen zijn geweest zijn waarschijnlijk bekend met het fenomeen Speaker’s corner. Mensen op kistjes die roepen over…dingen. Je luistert er wel naar maar je weet eigenlijk niet waar ze het over hebben maar het lijkt je wel tof, zo’n kist, midden in het park. En dan gewoon schreeuwen wat je wil. Maakt niet uit wie er voorbij loopt.

Of dat ze überhaupt stoppen om te luisteren. Of dat, áls ze luisteren, ze misschien wel denken ‘mafketel’.

Want, kom op, je staat op een kistje! Te schreeuwen! In een park!
Uhh, hoi.

Dit is dus mijn kistje. En ik schreeuw wat. Op gepast volume. Voornamelijk over alledaagse dingen die leuk zijn. Want het moet zonnig blijven, zonnige dingen zijn leuk, daar wordt een mens vrolijk van. Het moet niet ál te zonnig zijn want dan krijg je een rode huid en doet het pijn en gaat het jeuken. Vandaar dat het kan gebeuren dat er af en toe een bui valt. Om de boel wat op te frissen. Maar wanneer die buien vallen, geen idee. Zo onvoorspelbaar als het weer, that’s me.

Voor degenen die nog steeds lezen: complimenten en welkom!

Voor degenen die voorbij me zijn gelopen en denken: ‘mafketel’, even goede vrienden. Misschien kom je morgen nog een keer terug om te kijken of ik er nog steeds sta.

Vragen, opmerkingen, bloemen en applaus mag je naar me mailen: zonnigendroog@gmail.com.