Noorwegen

Queen of Kings doet waar Boten Anna lang geleden succes mee boekte: woordensoep serveren op een eindeloos dreunende beat dat zo door de gehoorgangen pompt dat de inhoud er verder weinig toe doet. Veel maller dan de gele wolven van 2022 kan het niet, waardoor de inzending van Noorwegen dit jaar weer normaal lijkt.

Queen of Kings ging al viral op TikTok (dit weet ik omdat ik dat ergens las, mijn uithoudingsvermogen op social media kent grenzen en die ligt bij TikTok). Een fantasy-warrior-princess die zingt over vrijheid, jezelf zijn en de kracht hebben om los te breken. Een perfecter samengeraapt zooitje clichés zijn niet te bedenken dus dit gaat ongetwijfeld hoge ogen gooien bij het publiek. Als extra aas gooit ze ook nog een ‘whistle note’ naar ons toe, in de hoop dat ze die haalt én dat we happen. Handig, want de halve finale zal dit jaar voor 100% uit televotes bestaan. Als het allemaal vocaal meezit gaat ze zo gillend de finale in.

Een reden waarom ik het geen goede zaak vind dat Noorwegen steeds vaker met dit soort platvloerse onkebonkebonk op de proppen komt is dat ik simpelweg de tijd mis waarin een onzeker ogende houthakker een prachtig gevoelige ballad zong (2014). Of dat er een hartverscheurend duet tussen twee ex-geliefden werd gebracht (2015). Het lijkt of ze niets anders meer durven dan aan de kitsch-bel te trekken. Toch wint mijn behoefte om te feesten het nu van de drang om naar een gevoelig, betekenisvol nummer te luisteren en zo ging ik van een initiële intense aversie tegen Queen of kings naar een vaste plaats voor deze inzending in mijn persoonlijke top 10.