Slovenië

Laat ik met het negatieve beginnen, dan heb ik dat gezegd: het enige vervelende aan Joker Out is de naam.

Dan nu verder met de leuke dingen aan de inzending van Slovenië. Dit zijn vijf jonge gasten met gitaren en een goede stylist, in hun thuisland vooral bekend bij mensen die na het jaar 2000 zijn geboren. Met een aantal personeelswisselingen, albums en awards op zak proberen ze nu buiten de Balkan door te breken. Er was geen nationale voorronde voor nodig: Joker Out zei “wij willen naar Eurovisie”, de omroep zei “To je dobro” en werd linea directa een ticket naar Liverpool gegund.

Carpe Diem is een midtempo vroege Arctic Monkeys-track gemixt met trucjes die geleend zijn uit Blur’s Girls and Boys. Dat huppelt door het hoofd en als je daar ook nog eens het live optreden van ziet waarin blijkt dat de jongens stuk voor stuk kneiter-camerageniek zijn, valt alles op z’n plek. Ik spreek echter geen woord Sloveens en wil wel zeker weten dat het nummer niet gaat over het verbannen van katten of ananas op pizza. Gelukkig staat Carpe Diem ook tekstueel als een huis. Niet dat ik me er als ver-heel-erg-ver-boven-de-dertiger meteen in kan verplaatsen, maar ik begrijp de situatie van deze twintigers. Ze hebben zo op het oog alles mee: de leeftijd, de looks, het talent. Maar wat brengt dat je als je van hogere hand gedwongen wordt om hard te werken voor ‘weinig’.

Het gaat erom dat het leven hard is en de toekomst uitzichtloos dus wat doe je? Juist, je plukt de dag. De hele nacht dansen alsof er geen morgen is. “We’ll accept that we’re eternal and happy…” De jeugd! Met hun soms naïeve gevoel van onverslaanbaarheid in een wereld ie geregeerd wordt door mensen die de glitter wil wegwassen. Hebben we niet allemaal, ongeacht de leeftijd, die instelling nodig om de dag door te komen?