20 Tinten Wit

Henrieke heeft een mascara gekocht, heur haar opgestoken en een nieuw bloesje aangetrokken voor haar kennismaking met de familie van Bert. Ze heeft af en toe al wel met ‘m gebeld en ge-sms’t maar dat was voornamelijk van haar kant, van zijn kant kwam er niet veel. Ergens in de lebmaag van Clara81 gaat nu voor de twintigste keer een ringtone van Mooi Wark af.

Bert’s familie. Je zou haast vergeten dat die bestaat, je vraagt je toch af waar zo’n jong uit voortkomt. En warempel het blijkt een kleurrijk en praatgraag gezelschap te zijn. Dat is fijn voor Henrieke want deze familiaire setting ten spijt trekt Bert z’n bakkes nog steeds niet open. Hij is te druk bezig met het opslurpen van de soep, vervolgens met de armen over elkaar achterover zitten en wachten op het volgende bord met eten.

Tot zover Henrieke. Ja, dat was alles dat erover te vertellen viel deze uitzending. Misschien maar beter ook.

Martin en Swaen zitten, handen in elkaar verstrengeld, bij een sloot te praten over een potentiële toekomst samen. Over praktische inpasbaarheid van situaties. Na een aantal zinnen is Swaen Pak Aan het geëmmer beu en zegt ze “Kerel, zullen we melken? Het is half vijf.” Het is erg verleidelijk om op zo’n moment iemand op z’n kop de sloot in de duwen, door de modder heen, nog even aan te draaien zodat het hoofd goed vast zit in de bodem. Maar Martin is de misselijkste niet en lacht en accepteert het.

De kinderen van Martin zijn ook nog op de boerderij en samen halen ze de kalveren uit de stal voor de keuring. Geen idee wat zo’n keuring inhoudt maar het lijkt of ze een kalverencatwalkloopje oefenen. Wilma zegt tegen Martin dat ze nog steeds een achtbaan aan emoties heeft en moeilijk slaapt. Martin zegt dat hij prima slaapt, maar in z’n achterhoofd kriebelt al de gedachte dat bij een toekomst met Swaen een dagelijks ritueel zal zijn dat ze om half 5 ’s ochtends met een pollepel op de pan hem uit z’n bed klettert. Een leven met Wilma lijkt dus eigenlijk zo gek nog niet.

Er staat gourmet op tafel (ik denk dat de Levensvraag van Annemarie uit ’t vorige seizoen – gourmetten of steengrillen? – na de zoveelste gourmetschotel dit jaar voor eens en voor altijd een antwoord heeft gekregen).
Martin vindt het warme en moederlijke gevoel dat Wilma geeft, erg fijn. Swaen is praktischer en dat vindt hij ook spannend, maar, zo denk ik, daar heb je knechten voor.

Martin brengt de kinderen terug naar hun logeeradres en vraagt naar hun favoriet. De twee jongsten vinden Wilma leuk en de beste voor thuis, de oudste wil dat hij Swaen kiest. Ik denk omdat hij dan denkt dat hij voortaan minder hoeft te werken.

De volgende ochtend gaat Wilma de koeien melken met Martin. Misschien wel voor de laatste keer? Swaen ruikt onraad en ze komt met twee mokken met drank de stal binnengestoven. Deze twee mogen nooit en te nimmer alleen zijn! Wilma vraagt of ze ook even wil melken, want ze heeft nu gemolken. Ach, dat hoeft niet. “Ja maar nu kan het nog!”

– “Pffft, ik ga naar de buren en ik kan melken!”,
hapt Swaen.
“Ja maar niet met Martin!” bitst Wilma.

HAP HAP, KRAB KRAB. MIAUWWW. Heerlijk.

Gas in beeld. Een dodelijk wapen. We zijn weer op bezoek bij Aad, waar de stand van zaken als volgt is:
Aad heeft gevoellus voor Jeannet, die steeds meer groeien. En tot ieders (behalve Jeannets en Aads) verbazing, zijn die gevoellus wederzijds. Dat is ontzettend leuk voor die twee, maar minder voor Linda, die nog van niets weet. Erger nog, Aad is eiggelluk helemaal niet van plan om haar vroegtijdig naar het schavot te brengen. Ze kookt zo lekker en leidt het gebed in voor het eten, ze knipt de distels netjes af, dus waarom zou je zo’n prima toevoeging nu al naar huis sturen? Het huis maakt zich niet vanzelf schoon!

Op het menu vandaag:

• Bloemkool met een sausje
• Slavinken

Geen saté! Er gebeuren vreemde dingen met Aad zodra Cupido met z’n gevoellus gaat spelen. En ook met Jeannet, die gooit de jus-bak om, het bloemkoolpapje mislukt. En in plaats van met een riek dwars door haar rechteroog te priemen, accepteert Aad dit falen en dweilt hij zelfs de jus van de grond. Aad is in love.

En toch zit het Jeannet niet lekker. Ze wil geen geveinsde gezelligheid creëren en is het gehuichel zat. Maar Aad wil liever op een gedoseerde manier het nieuws aan Linda vertellen. Zeg maar, kunstmatig in leven houden, tegen beter weten in. In deze aflevering zegt Aad veel dingen voor de camera met de brok in de keel en een dronken tongval die me bijna doet grijpen naar teletekst pagina 888, ware het niet dat ik het niet doe en daardoor allerlei essentiële uitspraken mis. Veel dingen moet ik fonetisch opschrijven. Zoals onderstaande scène.

Tijd: Zonsondergang
Locatie: De wei, met op de achtergrond een caravan, Aad’s hunkerbunker.
Personages: Aad en Jeannet
Gemoederen: Onrustig.
De dialoog:

“Mijn gevoel se…”
– “Dan neem je twee vrouwen mee maar dan ga ik weg.”
“Sjunnet ma..”
– “Kies je voor mijn gevoel of de hare?”
“Ik ga voor hondut pessent voor jou.”
– “Nou dan gaan we het nu zeggen.”
“Sj sj sjunnet ajs ajs ajsblieft ev hoewie hoewie hoewie waar waar waar.”

Het is niet gezellig in de Wei. Jeannet forceert en blokkeert Aad, Aad probeert terug te boksen maar dat lukt niet. Jeannet wil niet liegen tegen Linda, zit nog steeds gefrustreerd te wezen om haar mislukte papje en AL DIE GEVOELLUS. Kortom: het is my way of the highway. Het gesprek eindigt met Aad die zegt:

“Dan ga ik je nu van die pijn verlossen.”

De schietclub, het gas, de wei met distels, de messen die worden gebruikt voor het snijwerk, satéprikkers, de caravan op de achtergrond: werkelijk alle ingrediënten voor een bloedstollende apotheose van deze boerensoap zijn er.

Maar Aad loopt naar binnen en roept Linda naar beneden. We weten niet waarom ze boven zat. Kans is dat ze de bedden aan het opmaken was, maar ze kan ook 50 Tinten Grijs aan het lezen zijn.
Aad zegt tegen de camera dat zijn missie geslaagd is, zijn kinnebakkes trillend van de emoosies en gevoellus.
Linda is blij dat Aad het haar nu vertelt.
“De kogel is door de kerk”, zegt Aad, zijn jachtjargon nog even aanwakkerend. Yvon heeft het spoedgeval doorgekregen en is midden in de nacht met piepende bandjes naar Aad gereden om met Linda te praten. Ze heeft het even moeilijk maar gaat met een goed gevoel naar huis, ze is verdrietig maar laat het los en geeft het een plekje en heeft genoten. Ze lijkt ineens alle kleur in haar gezicht weer terug te hebben. Ik heb haar niet eerder zo levendig gezien.

Henk.
Yoni wil nog lange niet naar huis en haar toekomstdroom is het leven op een boerenbedrijf, met een leuke vent aan haar zij. Bij voorkeur Henk. Met kinderen in blauwe overalls. Hondjes op het erf, scharrelende kippen. En druk bezig zijn met het gezin, met elkaar, het bedrijf en dat je leven nut heeft.

Bij dezen wil ik Yoni even danken voor het melden dat op dit moment menig leven, dat van mij incluis, geen nut heeft.
Maar ik heb tenminste een voorgevel en mooier haar dus win ik. Vind ik.

Oh ja, het schuurfeest van Henk, daar werden we vorige week al mee geteased. Nu is het zover. Een anticlimax. Ik had heipaaldansers en biertapovergooiertje verwacht temidden van een hooigevecht en hangtafels waarop Waar is het Feestje wordt geroepen, er valt iemand van de hangtafel bovenop de puntige knie van Yoni, gat in ’t hoofd, afvoeren, einde feestje, maar gelukkig hebben we de beelden nog.
Maar nee. Er staan twee tuintafels geparkeerd in de grote, gerenoveerde hal. Plastic kleedjes er overheen en een gemêleerd doch weinig enerverend gezelschap van een oompje en tantetje hier, een nichtje en een platonische vriendin daar. Yoni heeft er de pé in. Ze zit met een sik van hier tot ginder aan het tafeltje en het huilen staat haar nader dan het lachen. Fiona kletst ondertussen honderduit met de gasten. Maar Yoni is stil. Ze is bang voor Morgen. Want dan is het keuzemoment en dat moment bepaalt of haar leven nut heeft of niet.

Willem stelt Klaas en De Stem van Pim voor aan zijn familie. In de vorige uitzending zagen we al dat Klaas in de pluktuin eten heeft uitgezocht, ze koken en snijden en doppen de boontjes. Klaas slingert de sla (leuke Kat Krabt de Krullen van de Trap-achtige oefening) en De Stem van Pim vindt dat heftig opwindend.

Terwijl de familie van Willem binnen druppelt, heeft Willem z’n witte hemd nog aan. Maakt niet uit, het ogenschijnlijk overheerlijke eten maakt het goed. We maken in dit segment met name kennis met de belangrijkste spil van Familie Willem, namelijk MamaWillem. Een gezellig, tof mens. Er wordt een rare opmerking gemaakt door Klaas, die ik niet versta maar het zorgt voor hilariteit waardoor Willem tot tranen toe in een deuk ligt en MamaWillem om zijn nek hangt. Wanneer de Stem van Pim binnenkomt met nog een culinair hoogstandje, wordt door het hele gezelschap met de handen op de tafel getrommeld. En ineens wil ik daar bij zijn.

Terwijl zijn mannen de afwas doen, vraagt Willem buiten aan MamaWillem haar mening. Hij zegt dat Jurjen een binnenvetter is en dat je hem echt uit de kast moet trekken, en voordat hij die zin kan afmaken kopt de Heldin van de Week ‘m in:
“Ja, maar hij is al uit de kast denk ik, huhuhmm hm!”
Ze wil niet tegen hem zeggen wie ze zou kiezen want wie hij kiest moet hij zelf bepalen, “dat hangt niet van je moeder af.” Topwijf. Toch weet hij een antwoord uit haar te halen en zonder blikken of blozen noemt ze Jurjen. Omdat hij heel bedachtzaam is, net als hem. Maar Willem lijkt dat wel een beetje saai.

De volgende dag gaan de heren wat schoffelen in de moestuin. Een paar laatste bezigheidjes voordat het tijd is voor Willem om te kiezen. Yvon praat nog even met ‘m en hij geeft toe een soort verliefdheid te voelen. Jurjen vertelt haar dat hij denkt dat Willem wel wat voor hem voelt, ze zijn allebei rustig en kunnen van elkaar genieten. Lekker samen stil zijn, luisteren naar vogeltjes. Je kan die stem inderdaad ook maar niet te vaak horen.
Klaas’ gevoel is ook erg gegroeid deze week, hij vindt Willem leuk, spannend, lief.

En dan is het tijd om de beslissing te nemen. Willem begint te spreken en zegt dat hij Lieve Klaas echt geweldig vindt, hoe hij loopt, spreekt, dat hij helemaal gek op ‘m is geworden. En je wacht op een “maar”, maar die komt er niet. Hij loopt naar Klaas en knuffelt en kust hem en…. dat was ‘t? At your service, Jurjen? Agossie. Snif. Tas pakken. Of, in zijn geval, zijn brokebackpack.

Willem’s hoofd draait en tolt extern net zo veel als intern wanneer hij tegen Klaas vertelt dat hij veel vertrouwen heeft in zijn gevoel voor hem, voor beiden.

En ook Willem eindigt met de uitspraak “Missie geslaagd.”