Horen, zien en voelen
Stel, je staat voor een beige muur. Mooi gestuct, kaarsrecht, goede fundering. Niks mis mee. Je kijkt er een uur naar en na dat uur moet je er over gaan schrijven. Vertellen wat er in dat uur gebeurd is. Zo voelt dit nu. Even diep ademhalen.
Yvon praat met de vrouwen van Theo. Dat beetje aanspraak hebben ze nodig. Ria vindt hem zoals ze had verwacht (en toch schreef ze een brief) maar er zijn geen vlinders. Hij is oppervlakkig naar haar toe en toont weinig initiatief (maar dat verwachtte ze toch?). Nancy weet niet zeker of hij haar man zou kunnen worden. Het kán, maar dan moet hij wel zeggen dat hij Theo eigenlijk niet is, vervolgens Hugh Jackman laten overvliegen en zeggen dat híj Theo is.
Sandra vindt Theo heel aardig maar denkt dat hij haar ontwijkt. Dat snap ik wel van Theo.
Yvon gaat met de man zelf praten. Ze vertelt hem wat de vrouwen van hem vinden. Maar hij weet toch wel al heel wat, bijvoorbeeld de namen en wie hij door laat gaan en dat is genoeg voor een dag. Ria en Nancy mogen blijven. Hij zegt tegen Sandra de gevleugelde woorden “Het ligt niet aan jou”. Terwijl Sandra boven haar tas pakt, zegt Theo tegen de twee overgebleven dames dat hij vragen aan ze moet stellen maar dat dat hem niet zo ligt. Dus wees gewaarschuwd, iedere vorm van interesse die hij gaat tonen, is in opdracht van Yvon Jaspers van de KRO. Maar de stiltes vind ik vaak mooier dan de gesprekken dus als het aan mij ligt houdt hij voor altijd z’n klep. Het avondeten was het hoogtepunt: Theo, zichtbaar moe van het oninteressante gewauwel van vrouwvolk. Neemt nog een slokje. Denkt “dit is mijn toekomst, wil ik dit?”
“Ik word er blij van. Je ziet die koppen en die grote ogen en die natte neuzen.” Ria heeft het over de koeien. Samen met Theo en Nancy maakt ze de stallen schoon. Aangemoedigd door de woorden van Yvon vraagt Theo wat dingen aan Nancy, sponsored by Yvon. Bijvoorbeeld of ze het voederen van de koeien leuk vindt.
Jan neemt zijn meiden mee op de schep van zijn trekker. Marieke mag daarna een stukje met hem meerijden terwijl de andere twee buiten het harde werk doen en met spades het zand afgraven. Marieke zegt tegen Jan dat ze eindelijk weer eens voor een langere tijd een leuke jongen en zekerheid wil. Dat wil ze heel graag. Heeh heel heel graag. Heel lang. Alle lucht trekt uit de cabine en de ruimte krimpt tot 2 kubieke centimeter.
Het allerleukste van Jan’s boerderij zijn de lammetjes en schaapjes en al dat hooi. Er bijt een schaap in de laars van Marieke en zelfs dat is schattig! Marieke heeft wel pijn, maar in haar hoofd want ze is heel bang dat ze moet vertrekken want ze vindt het zo leuk hier. Vivian had gehoopt dat er iemand ‘spontaan’ af zou vallen omdat ze op een eiland zitten. En Texel volgens haar een 15 uur durende boottocht van het vasteland verwijderd is.
Jan gaat af op het gevoel. Zijn keuze baseert hij niet op het uiterlijk, maar op iemand die zijn plaatje in kan vullen en het naar haar zin zal hebben, hier op het Hawaii van Nederland. Vivian is daar niet bij, die mag zich opmaken voor de wereldreis terug naar haar woonplaats.
Tom spreekt één voor één met de dames om te zien welke combinatie de meeste sponsordeals voor hem op zal leveren. Leonie denkt niet dat Tom haar al echt kent. Tom zegt dat ze dat de vorige keren ook steeds zei, dus hoe lang blijft ze die smoes aanhouden? Ze belooft dat ze op den duur wel een open boek is. Wacht maar af. Nog voordat het lente is rolt ze naakt door de bollenvelden.
Rimke vindt het heel gezellig met de meiden en zijn huis is erg leuk VT Wonen en hij zelf is ook leuk. Als het goed voelt dan voelt het goed maar ze weet ook wel wanneer het niet goed voelt, ook bij een manspersoon. Een manspersoon! Dat woord! Alsof ze het nog niet echt kan definiëren. Ze zegt dat ze voornamelijk Friese jongens ontmoet dus misschien komt het daardoor.
Yvon gaat in gesprek met Leonie. Ze vindt dat ze wat verlegen van Tom wordt en daardoor wat lastiger praat dan de andere twee. Rimke vindt Tom een hele leuke man. En Lotte vindt hem lekker eigenwijs en makkelijk en echt leuk, echt zoals ze zelf is dus dat past perfect bij elkaar. Gewoon perfect!
Tegen Yvon vertelt Tom dat degene die naar huis gaat niet zijn type is. Ze heeft het goed voor elkaar, een leuk huis, een goede baan, maar ze is een flapuit. Oh jee, dag Lotte. Dat had ze wel verwacht, liegt ze.
De groentenschuur van Geert gaat open. En we zien… groente. Ada ziet zichzelf al dag in dag uit aardbeien plukken, mandarijnen inpakken en druiven sorteren. Zolang ze maar niet in de buurt van Geert is. Geert trekt samen met Mary de boerenkool van de stengels af. En dat is nog maar het voorspel. Wacht maar totdat ze de rabarber erbij halen. Ada en Hetty komen meehelpen, gehuld in witte schorten en mutsjes. Mary wil geen maagdelijk wit aan, wat raar is aangezien zij degene is die Mary heet. Met z’n allen trekken ze aan de boerenkool. Dit hele segment bevatte geen enkel dubbelzinnig woord van Geert en ik merk dat ik teleurgesteld ben.
In de pauze vraagt Ada hoe Geert zijn 20 jaren die hij nog rond mag lopen op deze aarde, gaat invullen. Want iedereen heeft een huis en is oma en oppasoma en Brabander of Limburger. Daar houdt Geert wel rekening mee. In zijn voordeel natuurlijk. Mary wil weten hoe hij zijn oude dag zien, als hij seniel en immobiel en incontinent is. Maar daar heeft hij nog niet over nagedacht. Zolang zijn tast- en reukvermogen nog werken, is Geert een tevreden man.
Mary snijdt worst voor de lunch. Dit roept weer associaties bij haar op en ze huilt omdat ze een arm (of een hele man) om haar heen mist.
Ook Katherine zit te huilen, op de slaapkamer. Ciska troost haar met een grote mok koffie/thee/sterke drank/cyanide. Bertie komt om de hoek kijken en vraagt wat er aan de hand is. Katherine snift en snottert een heleboel woorden die geen samenhangende zin vormen. Zo van ja, ja, oh dus eh, ja. Bertie kan daar ook niet zo veel mee. Ze zegt niet eens “och wat rot voor je, kind toch” maar meldt dat ze verregend is en onder de douche gaat. Ciska is gelukkig niet geëmotioneerd maar nog steeds op zoek naar De Klik. Die komt er niet Ciska, heus niet. De Klik ligt ergens tussen de troep in die maaidorsrommelschuur van Bertie, bruine kast, bovenste plank, linkerbovenhoek, verstopt achter De Sfeer en het doosje met Medeleven. Esther staat er ook bij alsof ze net per ongeluk kannibalisme heeft gepleegd op haar lievelingspaard. Katherine troost haar. Misschien moeten ze gewoon met z’n drieën verder. Lijkt me het beste voor alle vier.
Bertie is uitgedouched en geföhnd en dus weer helemaal klaar om passief aan het gesprek van het moment mee te doen. Dat gaat over het avondeten. Friet staat op het menu. Dat gaat Bertie natuurlijk halen want dan kunnen de logees weer even gezellig kletsen terwijl ze haar frisgewassen coupe onderwerpt aan een vleug frituurlucht.
Aan tafel probeert Esther meer informatie los te peuteren. Ze vraagt wat Bertie zoekt in een vrouw. Katherine wil weten of ze open staat voor een nieuwe relatie, of ze er zin in heeft. Dat heeft ze zeker! Dat is het doel waarom ze hier aan begonnen is. Dat vindt Katherine fijn om te horen. Het wijst uit dat deze dag zeer nuttig was voor het maken van een keuze. Inderdaad, we weten nu dat Bertie dit uit vrije wil doet en dat ze houdt van frikandellen.
Terwijl Ciska op de bank zit met haar iPad en Esther haar telefoon op trilfunctie zet, besluit Katherine een wandelingetje te maken met Bertie. Ze is de wanhoop nabij en wil, nee, droomt van een steunpilaar. Bertie lacht haar uit maar probeert toch een serieus hoofd te trekken. Katherine gaat door met het vuur aan haar schenen te leggen. Je ziet Bertie denken “alsjeblieft, ga NIET huilen”. En dan begint Katherine te huilen en dingen te zeggen die ze ooit in films heeft horen zeggen en dat werkte toen heel mooi zo met al die make-up en dat licht en de setting en opzwepende soundtrack op de achtergrond. Maar niet in een tochtige steeg in een regenachtig Zeeland, voor een drankhandel. “Ik sta hier! In m’n nakie! En en ik wil je gewoon, ik wil gewoon VOELEN!” zegt ze. En dan pakt ze Bertie vast. Het Geertsyndroom. Stond ze maar in haar nakie. Dat zou minder genânt zijn geweest.