Saai of oogsten
Wauw, dat was weer een enerverend uurtje behang-TV! Watskebeurt in de schuren?
Ondertussen bij Bertie …is het keuzemoment na een logeermarathon met een gevoelswaarde van 83 weken nog steeds niet aangebroken. Aan het ontbijt gaat het over de openingstijden van de winkels in ieders woonplaats dus ook die uren gaan verloren. Bertie gaat met Esther de wei in en bezoeken een miniatuurpony genaamd Darth Vader. Zou gaaf zijn als haar dorsmachine Luke Maaiwalker heet. Bertie vindt Esther een meisje-meisje maar Esther overtuigt haar dat ze ook een stoere vrouw is. Vandaar dat ze een pet draagt.
Na lang uitstellen is er voor Ciska geen ontkomen meer aan: ze moet even alleen wezen met Bertie. Anders zitten ze er in 2022 nog. Ze maken een strandwandeling en Bertie geeft aan dat ze elkaar nog even moeten spreken omdat ze nog geen keuze kan maken gebaseerd op de stiltes van de laatste zes jaar. Het gesprek gaat over het houden van een gesprek. Daarna gaan ze met z’n tweeën in een strandhuisje zitten met een mok warme chocomel en doet Bertie het geluid van haar hondje na. WRAF!
Ciska geeft (nogmaals) aan dat De Klik er niet is en dat ze beter haar pijlen op de twee anderen kan richten (liefst letterlijk). Als ze samen met Bertie weer terug is van de wandeling vertelt ze ook aan de rest dat ze weggaat. Alleen het weer heeft tot dusver gezorgd voor natte mutsen.
Bij het afscheid van Ciska lijkt iedereen opgelucht, met name Bertie. Die draait zich al om voordat Ciska het erf heeft verlaten. Ze vertelt Yvon dat de kans bestaat dat één van de twee overgebleven vrouwen mag blijven. We hebben ze niet gezien, maar er zijn dus gevoelens. Ik denk dat ze in de schuur liggen.
Ondertussen bij Theo …loeit Ria dat ze de Randstad heel groot vindt maar het boerenlandschap is voor een klein landje ook heeeeeeel weids. Ze lopen wat tussen de koeien, bestrooien de stallen en Theo geeft wat commentaar vanaf de zijlijn. Er gebeurt weinig. Eigenlijk gebeurt er helemaal niets.
Ondanks al die ruimte voelt Ria zich opgesloten in een vacuum gezogen mest-universum waar het enige geluid het gesnuif van koeien is. Het is genoeg. Buiten vertelt ze Theo dat ze hem heel leuk en lief vindt, maar dat het niks gaat worden. Dat begrijpt Theo. Ria huilt en Theo troost haar. Met rode ogen harkt hij het hooi verder. Ria zit in de keuken te huilen en Nancy troost haar (terwijl het langzaam tot haar doordringt dat ze als enige over is nu). Even later zit Ria in de slaapkamer te huilen en troost Yvon haar.
Ondertussen bij Tom …is het buiten koud en mistig. Hij trekt met z’n rode busje, in z’n rode overall een bouwkeet de weg over. Onderweg krijgen ze een lekke band. Wat een avontuur! De band wordt snel gemaakt want ze zijn alweer bij de velden aangekomen. De bloembollen moeten de grond in en Tom legt uit hoe de grote bollentrekkermachine dat voor elkaar krijgt. Rimke vraagt hoe hij weet hoe diep ze er in zitten. Leonie is minder schunnig en zet haar missie om de psyche van Tom volledig te doordringen voort. Ze vraagt hoe hij het voor zich ziet als hij straks een vriendinnetje heeft. Tom komt met het praktische antwoord dat ze cake en koffie moet komen brengen als hij aan het werk is.
In de bouwkeet langs het veld gaan de meiden eieren bakken voor Tom’s personeel. Een daarvan is Geert’s tweelingbroer. Ze lijken allemaal wat teleurgesteld wanneer ze realiseren dat Tom geen codetaal sprak toen hij vertelde dat hij twee jonge vrouwen in z’n keet had opgesloten om eitjes voor ze te bakken. Ze hadden gehoopt op iets avontuurlijkers.
Na het bollentelen repareert Tom de dakgoot terwijl Rimke en Leonie binnen met een kopje thee roddelen over hem, mannen in het algemeen en het gebrek aan leuke, vrijgezelle, kindloze, knappe, lieve mannen. Ondertussen praten mannen in het algemeen over het gebrek aan vrouwen met realiteitsbesef.
’s Avonds wast en schilt Leonie de aardappels en staat Rimke onder de douche. Leonie vraagt of hij verlegen is bij vrouwen. Tom weet het niet (ik vraag me ondertussen af of hij überhaupt mening over iets heeft). Ze is zelf wel verlegen. Bij jongens, die ze leukt vindt. Tom probeert krampachtig nog wat gevoelens te uiten maar gelukkig komt Rimke op tijd onder de douche vandaan om het gesprek stil te leggen.
Ondertussen bij Jan …worden lammetjes gewogen. Lichter dan 18 kilo betekent dat ze nog melk mogen krijgen. Zwaarder dan 18 kilo krijgt een groene stip op de bips. Jan heeft het moeilijk te beslissen wie van zijn meiden hij het leukste vindt en van hem een stip op de bips krijgt.
Maar! Groene stippen zijn slecht! Na al die weken lief gemekker en geknuffel met schaapjes en lammetjes kijken we recht in de ogen van De Vleesmolen. Kilo’s lamsvlees wordt tot gehakt gemalen en verder gekneed tot er worsten van gedraaid kunnen worden. Ik vind Jan ineens een stukje minder lief maar ik weet dat dode lammetjes bij het leven horen.
Tijdens het schapenmelken praat Jan met een vriend. Jan wil weten wie er ’s avonds kookt en of er kinderen komen. Terwijl Marieke op het aanrecht zit, houdt Rianne de wacht bij de pan met worstjes. Antwoord op vraag 1 is dus Rianne, vraag 2 is Marieke.
Jan vindt het leuk dat hij na het werk binnenkomt en meteen eten op tafel heeft. Die snelheid is belangrijk en dat uit zich in het tempo waarmee hij zijn bord leeg eet. Nee echt, ik dacht dat ík een snelle eter was maar bij het zien van Jan moest ik even checken of ik niet per ongeluk op m’n afstandsbediening was gaan zitten en de fast forward knop had ingedrukt.
Ondertussen bij Geert …wordt er nog steeds driftig boerenkool geplukt. Yvon praat met Hetty. Ze vond hem leuk en nu nóg leuker, de aanrandingen ten spijt. Hij raakt haar op een vlak waarvan ze denkt ‘wat is dat nou?’ Hetty, dat is je g-vlak.
Mary vindt Geert druk maar wel erg leuk en hij wil net als haar gelukkig zijn. Ze wil graag met hem verder maar durft er niet aan toe te geven.
Ada zegt dat Geert “totaal gezellig” en positief is. Maar wel een beetje druk. Ze denkt dat Geert ook enthousiast is over haar omdat ze haar soms in d’r tieten knijpt en zijn tong in haar huig duwt na de lunch omdat hij de smaak van Kukident zo heerlijk vindt.
Geert vindt zichzelf nu opgewekter en heeft nog meer plezier in het leven. Hij houdt van de aandacht, het goede gevoel en de kus. Hij luistert wel naar ze maar “niet als een hondje”. En toch moet Mary, de meest slaafse, weg. Hij kan haar niet de aandacht geven die ze nodig heeft. Misschien was haar Utopia-obsessie toch de druppel. Mary heeft er vrede mee. Geert heeft haar geleerd dat er toch iemand is die om haar geeft. Aangestoken door het Geert-virus wordt ze gegrepen en gekust door de andere twee vrouwen.
Samen met Hetty en Ada gaat Geert met de trekker het land op om kool te snijden. “Zal ik even voor je bukken?” vraagt hij aan Hetty. “Daar zeg ik geen nee tegen.” is haar antwoord. Dit doet hem vragen naar haar ex. Hetty’s huwelijk ging namelijk na 22 jaar op de klippen toen bleek dat haar man liever seks had met andere mannen. En daar wil Geert, met z’n mes, de details van weten. Of het in één keer ging of dat ze gewoon weinig seks hadden en ze zich af ging vragen waarom dat was. Ada’s man ging vreemd. Daar vraagt hij niet verder naar. Hij begrijpt maar al te goed dat een man niet kan kiezen tussen twee vrouwen.