Kruistocht

Voor het laatst dit jaar zetelt Art zich voor een pittoreske achtergrond en vertelt wat we vorige week gezien hebben. De drie overgebleven kandidaten zijn allemaal potentiële Mollen. Tussen een hoop zinnen met de woorden ‘zou’ en ‘had’ (refererend naar mogelijke Mollen Annemieke en Tim) roept hij ineens semi-bevestigend hardop: “…weet het zeker. Klaas. Is. De Mol“.
Ik schrik en denk “woah Art, de camera draait. We kunnen dit allemaal horen!” 

‘fotofinish’

De busreis van Santiaga naar La Romana duurt 9 uur. Dat is lang zonder WiFi. Tijd genoeg voor Tim om zijn molboekje helemaal van buiten te leren. Aangekomen bij het hotel kruipt Klaas in Tim’s personal space want hij wil heel erg graag met hem op de kamer. Tim wil daar niks van weten, omdat alle voormalige kamergenoten van Klaas de volgende dag het spel moesten verlaten. Ik denk dat Tim is vergeten dat dit de finale is.

Klaas houdt vol en loopt als een tam hondje vlak achter Tim.
Want je weet het.
Het spel vindt plaats achter je rug en zo.

Annemieke vindt dat ze als vrouw het recht op de kamer alleen heeft dus de mannen zoeken het maar lekker uit met hun double bed met babyblauw spreitje en een toilet dat matglas als wand heeft. Dus ’s avonds kan Tim genieten van de contouren van een kakkende Klaas.

De eerste opdracht van vandaag wordt uitgevoerd in een vissersdorpje met kleurige huisjes en plaatselijk tuig dat dingen met stokken naar voorbijrijdend verkeer slaat.

De kandidaten krijgen vijf foto’s te zien van het Dominicaanse leven, welke ze moeten reconstrueren. Dat Dominicaanse leven bestaat uit alcohol, vis, de Dood, kappers en honkbalspelertjes. Elke foto is 200 Euro waard en als ze alle foto’s naar Art’s tevredenheid kunnen maken dan maakt hij daar 1500 Euro van. Ze krijgen hier een uur voor en dat is best kort voor zo’n hele onderneming. Kans is groot dat ze die opdrachten, hoe simpel ook qua opzet, gewoon expres binnen een belachelijk tijdsbestek laten uitvoeren vanwege budgettaire redenen. Ja, echt.

Tim gaat de foto’s maken, Klaas en Annemieke regisseren. Met hulp van de plaatselijke bevolking vinden ze de locaties waar de foto’s zijn gemaakt. Allereerst de alcoholiste. Eigenlijk is het gewoon een chagrijnige vrouw aan een tafeltje met een biertje. Maar blijkbaar is dat voldoende om bestempeld te worden als ‘alcoholiste’ en niet als ‘vrouw die niet vrolijk wordt van een doodgeslagen Dominicaans gerstenatje in een plastic bekertje’.

Een niet echt moedwillige vrouw trekt een zweterig geel shirt van een man aan en ze wordt aan een tafeltje gezet met een vuilniszak en een bekertje water dat voor bier moet doorgaan. Want blijkbaar is er van alles te regelen met die Dominicanen maar een klein gratis biertje voor de foto tappen lukt niet. Klaas vindt dat water ook prima is, en misschien komt de smaak wel overeen. Annemieke merkt dat de vrouw op de foto bretels om heeft. Ze gaat daar naar op zoek. Vandaag is Annemieke weer in haar onverklaarbare ‘no hablo Español’-bui want ze communiceert met Engels, handen en voeten. Daar zakt menig broek van af dus de riem weet ze te vinden. Vervolgens attendeert Tim haar op het feit dat ze zelf een riem om heeft. Duh.

Vrouw, vuilniszak, bekertje water, riem om de schouder, even chagrijnig kijken, ja…

Knip!

De volgende: een foto van een man met een vis voor een viswinkel. De man van de foto is ook echt aanwezig in de winkel dus hij vist wat vis uit zijn assortiment. De kandidaten keuren het aanbod en kiezen een look-a-like-vis.

Knip!

Vanwege het daverende succes mag de visboer ook poseren voor de volgende foto, bij de kapper.

Knip knip!

Met twintig minuten op de klok moet er een jonge vrouw bij een graf worden geplaatst. Ze vinden een erg jong meisje dat ze willen gebruiken voor de foto. Het is een beetje morbide maar het lukt ze. Als test-case staat Klaas vooraf nog even model tussen de graven die, net als een mol, onder de grond zijn. Alsof we al niet genoeg aanwijzingen hebben.

Knip!

Een aantal kinderen wijst de weg naar de laatste locatie, een honkbalveld, maar het is best ver en de tijd tikt door. Er moeten zes honkbalspelertjes op een bankje worden gezet maar er is nog maar een minuut te gaan. Tim doet de laatste hand aan de styling (was Cécile er nog maar, die kon dat veel sneller), maar de tijd is om en de foto wordt niet gemaakt.

Foto-check met Art!

Bij de viswinkel hangt de vis verkeerd om. Dat vindt Art fout genoeg. Bij de andere drie gemaakte foto’s klopt ook het een en ander niet maar dat ziet hij door de vingers. Zo is er weer 600 Euro bij in de pot.

Trouwens, Annemieke heeft die pot niet meegenomen. Het ligt nog in een open tas in het hotel, geeft ze toe aan de rest. Tim vindt dat raar. Ze doet er niet zo moeilijk over en waarom zou ze, De Mol is hier en niet daar en kan dus niets stelen.

Art vertelt ons nog even over die oh zo belangrijke stippen-achterkant van de geldbriefjes. We weten natuurlijk dat die briefjes bij elkaar een afbeelding van De Mol tonen. “Hadden ze maar naar de achterkant van de biljetten gekeken”, verzucht hij. Maar Art dat deden ze toch? Ze hebben uitgebreid zitten puzzelen, Cécile heeft nog wat pogingen gedaan maar er is niks uit gekomen dus wat bazel je nu? Zonnesteek, denk ik.
Dan vertelt hij ons ook dat alle biljetten die in het bezit van de kandidaten zijn, het portret vormen. Wacht, dus niet alle biljetten die gewonnen konden worden maar echt precies de biljetten die ze met de opdrachten hebben verdiend? Huh? Artje, hoe kan dat? Snap ik het nu niet? Stel dat ze in al die weken maar 500 Euro hadden verzameld, hadden ze Klaas dan op 1 biljet gezet?
Het wordt echt tijd voor een echte vakantie.

Art zoekt voor de laatste opdracht van dit seizoen een kandidaat met ogen op de rug en twee kandidaten met vooruitziende blik. Tim zegt dat Klaas ogen op z’n rug heeft (natuurlijk). Klaas sputtert niet tegen (natuurlijk) en krijgt een camera op z’n buik bevestigd. Vanuit de receptie van het hotel moet hij, zonder te stoppen en zonder ook maar één toerist in beeld te krijgen, het strand bereiken. Onderweg is geld te verdienen en het bedrag wordt verdubbeld als ze hun eigen biljet minstens twee keer hebben meegenomen.
Alleen Klaas mag het geld pakken. Klaasgeld is maar een tientje waard, natuurlijk, want een Mol geeft niks om geld.

Hurkend, bukkend, moonwalkend en krab-lopend baant Klaas zich een weg richting strand. Tim is zijn blindengeleidehond en Annemiek loopt voorop om mensen weg te sturen en te kijken of de kust veilig is. Wanneer toch plots een toerist in beeld komt begint de groep terug bij af. Ik vraag me af waarom ze Klaas niet laten snelkruipen want Mollen houden er van om laag bij de grond te blijven en zo krijg je alleen de vloer in beeld. Maar het is natuurlijk leuker is om te slalommen in zo’n gemêleerd gezelschap. De een weigert mee te werken, de ander snapt niet wat er gebeurt, en dan heb je ook nog personen die schijnbaar op de vlucht zijn want ze houden de adem in en staan verstijfd tegen de muur. Waarschijnlijk staat hij er nog steeds.

Vergeet niet onze Zuiderburen die maar wat graag even willen zwaaien voor de BRT.

Het drietal komt best ver maar er wordt amper geld meegenomen. Klaas loopt langs een spiegel en zwaait naar zichzelf. Wacht even, Klaas is hier in feite toch ook een toerist? Annemieke jaagt nog wat bleke getatoeerde Engelsen weg. Ze komen bij het strand aan met 27 Euro in hun hand en een dikke 9 minuten op de klok. Dan beseffen ze zich twee dingen:

– 27 Euro is best fakking weinig.
– Die 27 Euro moest door Klaas worden opgepakt maar dat was niet zo, dus het totaal is nu 0 Euro en dat is echt fakking weinig.

Ze terug te gaan om toch nog wat geld mee te pakken. Art staat op het strand te wachten en Klaas komt op hem afgerend als een polderversie van die bekende scène uit Chariots of Fire met vijf tientjes in zijn hand. Art checkt de film en het geld mogen ze houden. Dat brengt het totaalbedrag in de pot op 13.020 Euro.

Voordat de laatste test wordt gemaakt, gaat de groep nog wat eten  aan het strand. “Ik heb er zin in, laat maar komen!”, zegt Klaas. Als je kandidaat bent dan heb je natuurlijk geen zin in de finale maar zeg je “ik vind het spannend” of “ik ben benieuwd”.

De resterende 20 minuten van het programma gaan werkelijk nergens over. Annemieke en Klaas gaan naar de kapper, waar Klaas zijn neushaar bij laat knippen. Tim ligt in een hangmat.
Een voor een maken ze de test. Klaas denkt dat Tim de Mol is, de andere twee zitten vol op Klaas.
Ze lopen daarna nog wat rond op het strand. Ze poseren wat en we horen wat ze denken en dat zijn een hele hoop cliché’s die ik hier niet ga herhalen. De wind wappert door hun haren. Tim zit tegen een palmboom en wil een hond naar hem toe lokken.
De hond negeert hem.

En dan is Art daar met zijn hele lange speeches, voor iedere kandidaat één.

We wachten.
Art praat door.
We wachten.

En wachten.

Totdat hij de verlossende zin zegt:

Wie… is De Mol? (Ter informatie: het is Klaas en als het Klaas niet is, ontploft mijn hoofd).
En we weten wat de volgende woorden zijn:

“Dat zien we volgende week.”

Tot dan!