afrikaans is sê mar nie my ding

Aflevering 2: Spiegelbeeld

Vorige week in Wie is de Mol: De Mol vloog eruit! Ewout exit! Wat nu? We gaan gewoon door, dan maar zonder mol.

We tellen Dag 3, zomaar een sunny afternoon in Soweto, Zuid-Afrika. Een dag waarop het warm lijkt maar koud is, want Art heeft een dikke sjaal gepropt in zijn zo ver mogelijk dichtgeritste leren jasje. Nu is het ook al snel koud wanneer je alleen maar stil hoeft te staan en mooi hoeft te wezen. En niet als een dolle tussen lasers, pilaren, quads en dorre struiken hoeft te zoeven. Zoals wel het geval was bij de kandidaten deze week.

De eerste opdracht is in een oude, vervallen elektriciteitsfabriek. Camerashots focussen op de pilaren en graffiti in het gebouw. Een specifiek graffiti-werk valt me op, namelijk dat van een figuur in een fel oranje capuchon-jas. Ervan overtuigd dat dit een hint is, kijk ik goed naar de kleding van de kandidaten en warempel, niemand draagt een oranje capuchon-jas. Paulien heeft wel een rode aan. Aha! Maar ja, da’s niet het zelfde en de graffiti-kunstenaar kon net zo goed een fan zijn van Kenny van South Park.

Er is een route uitgestippeld in de fabriek en aan het eind van die route, na een hoop zigzagwerk, staat een kluis met geld. Taak van de kandidaten is om de epilepsie-opwekkende laserstralen te ontwijken en op 4 punten een luikje te openen waar dan PIEWWWW een groene laserstraal uit schiet welke, nadat alle luikjes geopend zijn, de kluis openschiet. Ka-ching!
Om de mormels een beetje op weg te helpen krijgen ze zaklampen mee en portofoons. Aan de zaklampen menen ze echter geen flikker te hebben dus die laten ze achterwege.

Vooraf wordt Joep nog bij Art geroepen om de inzet te bepalen: minimaal 100, maximaal 3000 Euro. Wordt de kluis geopend, dan win je de inzet, maar als hij dicht blijft, dan verlies je dat uit de pot.

In tweetallen gaan ze op verkenning uit, Tania en Zarayda eerst, want de meesten hebben ook wel door dat je daar de oorlog niet mee gaat winnen.
Kees en Paulien (één stap dichter bij mijn buddy-movie wens!) volgen, Paulien is ook bijna meteen af maar Kees zet door en gooit een luikje open.

Dan is de beurt aan Daniël en Janine.

Als Wie is de Mol? een actiefilm zou zijn, zou de trailer ervan worden ingesproken door Daniël Boissevain. Daar hoeft hij niet eens speciaal voor terug te komen, een greep soundbytes uit dit seizoen is al voldoende. Of het nu gaat om gesprekken met mede-kandidaten, loze kreten in het heetst van de strijd of een monoloog voor de camera: Daniël Boissevain (of, zoals de opening credits ons vertellen: DANIËL BOSSEVAIN) spreekt iedere zin uit alsof hij het script van The Fast & The Furious voorleest aan een zaal vol basisschoolkinderen.

EN TOEN, DAMNNN TOEN PAKTE IK DIE ENVELOP EN YOU ONLY DIE ONCE, DE LASERS SCHOTEN DOOR MIJN HOOFD, MIJN HAAR GING IN DE WAR EN TOEN KWAM DE POLITIE, TADUTADUUU, HET WAS ECHT WAUW CRAZY!
*trekt rechterwenkbrauw op*

Alle actionhero-praat ten spijt, toen kwam er een rode laser met z’n lange snuit en die tikte Daniël uit.

Tim en Joep tijgeren door de route, Joep is bij de eerste set lasers al af maar Tim zet luik nummer 2 open. Al snel gaat ook hij af. Dan rest alleen nog Carolien, die problemen heeft met verbinding van de portofoon (die verdomde portofoon. Noem één seizoen van WIDM waarin niet wordt gekloot met de portofoon. Je kon dan toch beter die zaklamp pakken en daar doorheen praten). Of was het toch Tim die hem op het verkeerde kanaal had gezet?
Opzet of niet, het lukt Carolien toch om de laatste kluizen te openen en zzzziiinggggggg de kluis gaat open! Duizend hele Euro’s in de kas! Wacht, wat, duizend? Is dat alles? Sommige BN’ers zijn verontwaardigd over dit luizenbedrag.

Tijdens deze opdracht is het Carolien en Kees gelukt om ieder 2 jokers te vinden in het parcours. Dit houden ze strikt geheim voor de rest. Verbondjes sluiten en Mollenboeken uitwisselen is nooit een probleem maar als het gaat om Jokers dan wordt nog liever de pincode van je creditcard doorgegeven dan dat men toegeeft dat je in het bezit bent van zo’n sjoelbakschijf. ’t Is me een raadsel.

Tania en Kees wisselen informatie uit, want Tania wil graag iemand die dicht bij haar Mol zit, zodat ze elkaar kunnen vertrouwen. Kees zegt dat hij op Paulien en Carolien zit, Tania zegt tegen hem dat ze op Tim zit en eigenlijk boeit deze info noch elkaar, noch ons? We worden er in ieder geval niet wijzer van, want je weet niet of die persoon de waarheid spreekt of liegt. En tot overmaat van ramp komt Verbondfetishist Zarayda tussenbeide met een poging tot kliekjesvorming en gedachtenwisseling. Crisis.
Zo vermoeiend. Ik besluit dit wél in m’n Mollenboekje op te schrijven (huidige waarde: een versleten fietszadel) maar er op mijn blog niet te veel mee lastig te vallen. In deze alinea had namelijk ook een Epische Daniël Monoloog uitgetypt kunnen zitten. Maar, helaas.

Volgende locatie: het Market Theatre. De naam zegt het al, het is een theater dat vroeger een markt was. Of een markt dat vroeger een theater was. Het woord ‘markt’ en ’theater’ wordt zo vaak geuit in 1 minuut dat ik verward raak. Maar al gauw wordt duidelijk dat het om een echt theater gaat, wanneer de kandidaten binnendruppelen, plaatsnemen in de rode fauteuils en mogen genieten van Art. Zwoel zittend op een krukje. Een gedicht voorlezend. Hier heeft Art op geoefend, avond aan avond. Voor de spiegel, in de tram, onder de douche. Zijn spieren flexend in het maanlicht.
Ik dwaal weer af.
Hij zegt het gedicht “Ik had gedacht” op van Ingrid Jonker, een Zuid-Afrikaanse dichteres (joh), het origineel is echter in het afrikaans (dubbel joh). Twee Zuid-Afrikanen komen na Art’s voordracht het podium op en zeggen nogmaals het gedicht maar nu in de oorspronkelijke taal. De kandidaten moeten het ondertussen correct proberen te spellen.

Na Het Groot Zuid-Afrikaans Dictee selecteert de groep Paulien, Joep en Carolien om alle gedichten te verzamelen en daar 1 correct gedicht van te maken.

In mijn Boekje schrijf ik dat, terwijl de beelden van het drietal, puzzelend over de gedichten, worden getoond, een instrumentale versie van ‘Eleanor Rigby’ van The Beatles klinkt. Niet dat dit een eureka-moment bij me oplevert maar misschien komt dit later van pas. En anders heb ik toch mooi weer even The Beatles vermeld in dit blog. RRRRINGO!

De rest van de groep moet raden hoeveel fouten er uiteindelijk in het gedicht komen te staan:
0 – 15 fout is 2000 Euro
16 – 25 fout is 1000 Euro
26 – 46 fout is 500 Euro

En als de 3 ook daadwerkelijk het aantal fouten heeft dat de rest gokt, wordt het bedrag verdubbeld. Maakt het drietal er meer dan verwacht, komt er geen geld binnen. Janine wil gaan ‘fucken’ door te zeggen dat er veel fouten zijn, terwijl de meesten denken dat het wel mee zal vallen. Maar ze wil zien wie er de Mol is door te kijken wie in haar domme voorstel meegaat. En dat is Tim en als Tim zegt ‘jump!’ zegt de rest ‘how high?’ dus wordt er ingestemd met het maximale aantal fouten van 26-46.
Natuurlijk speelt de duvel met dit spel en blijkt dat er 25 fout in totaal zijn gemaakt dus wint de groep 1000 Euro. 1 schamel foutje verwijderd van een verdubbeling. Daar balen ze een beetje van, maar bekijk het eens zo: Als ze daadwerkelijk 26 fout hadden gehad, dan hadden ze 2x 500 = ook 1000 Euro.
Kijk mij eens een sterk staaltje wiskunde zo maar uit die mouw schudden!

Dag 4, Johannesburg.

Een dor landschap, met boompjes, struiken en Art in een wildvreemde tent. Mooier kan een dag niet beginnen. Art vertelt de groep dat ze in een ‘Mine Dump’ zijn. Ik verstond eerst ‘Mind Dump’ maar dat zal aan mijn mentale toestand zo tegen het eind van het programma liggen.

De opdracht: Er ligt geld in enveloppen op 9 plekken, binnen een half uur moeten ze het geld vinden, maar kijk uit voor de jagers want die schieten je kapot. Oh ja, de kandidaten moeten rennen maar de jagers rijden op quads. Of, zoals Carolien zegt: kwots. Of, zoals Zarayda zegt: skwats.

Degenen die niet rennen, zitten in de tent te turen naar iPads waarop te zien is waar de renners zich bevinden. Via die vervloekte, verdomde portofoons moeten ze in goede banen geleid worden, weg van de quadsoldaten.
Daniël, Tim, Kees en Carolien weten allemaal enveloppen weg te kapen. Daniël rukt er minstens 1 open. Paulien voice-overt dat ze Daniël verdenkt maar dan komt er “een jongensopdracht als deze en dan denk ik, ‘Staat ie aan of zo?'” Ja, precies, Paulien.

Dit is overigens echt zo’n opdracht waar menig vrouw naar zichzelf terugkijkt en denkt “Sjeeeezus loop ik zo raar? Ik loop echt raar. Moet m’n kont eens zien! Ahhhhhh zet af zet afffff!”
In totaal worden er 6 enveloppen weggerist met opgeteld Euro 1750,- erin. In de pot zit nu Euro 4050,-.

Joep merkt op dat enkele enveloppen open zijn gemaakt voordat ze bij Art werden ingeleverd. Daniël heeft hem verteld wat er in zijn enveloppen zat en na wat logisch denk- en rekenwerk komt hij tot de conclusie dat, als Daniël de waarheid spreekt, er geld is gestolen want het ratio briefjes/enveloppen komt anders niet uit.

HOOFDPIJN.
Ik wil een test, nu. Rust! Gelukkig.

De vragen worden ingevuld op Art’s Laptop of Doom. Wat ik eruit concludeer:
Janine verdenkt Kees;
Paulien verdenkt Daniël;
Joep verdenkt Janine;
Zarayda verdenkt Tim;
Daniël verdenkt Janine

En de afvaller is… Joep! Achteraf gezien moest je dat zien aankomen want Ewout verdacht vorige week Joep en Joep verdenkt Janine.
Ik krijg meteen medelijden met hem wanneer hij bij het zien van het rode scherm op zo’n olijke, beholpen manier al lachend klaagt “Ohh, helemaal mis, hahaha! Ik zit er helemaal naast!”

Goddank is mijn Mol (een combinatie van Kees en Daniël. Ik noem hem Keniël) niet afgevallen.
Volgende week: wederom veel spanning, intriges en uh-oh… Janine, staand op een rots, in een wetsuit. Dus we weten wel hoe dat gaat aflopen.