Geert wil veel, veel, veel!
Het leek als de dag van gisteren dat Yvon tien boeren aan ons voorstelde. Maar we zijn alweer vier maanden verder en de voorzitster van de Vereniging voor het Behoud van het Boerengeslacht is op weg met tassen, laadbakken en bussen vol post!
Om de ernst van de situatie van de slachtoffers te schetsen, zie we eerst nog wat pijnlijke beelden van verliefde mensen die hand in hand lopen. Hullie zijn met z’n tweeën en zullie zijn helemaal allenig!
Na wat shots van tortelduiven is te zien dat ze over de Damrak slenteren. Dat is net zo romantisch als rollebollen tussen de brandnetels dus enig medelijden met de single status van de boeren is alweer verdwenen.
Na de introductieaflevering maakte ik een voorspelling. Wie zou er ‘door’ gaan en wie moest op puur eigen initiatief zien te proberen een date te regelen met een (of meer) schrijfster(s)?
Ik ging voor Tom, Geert, Jan, Leo en Bertie.
4 van de 5 bleken juist. Ruil Leo voor Theo en dan heb je de top 5 van BZV 2015 te pakken!
De eerste boer die het heuglijke nieuws krijgt van Yvon, is Jan (28), de Texelse schapenboer. Jan staat met een vriend in een stal vol lammeren hooi te harken.
Hooooi! Jan draagt een bril met ietwat gekleurde glazen en alles dat niet 100% doorsnee is, is raar volgens Yvon. Dan mankeert er iets. Dan heb je een Reden. Is het soms een roze bril, Jan? Ben je klaar voor de liefde? Jan is wat terughoudend en denkt dat hij niet zo veel brieven heeft gekregen (als ik Jan was, zou ik het zelfde denken, want Tom gooit onmeunig veel roet in het eten bij de niet-seniorenboeren). Minder dan 200 in ieder geval. Zijn vriend denkt dat hij er meer dan 200 heeft. Er staat een slagroomtaart op het spel. De taart is voor Jan maar desondanks mag hij met een dikke 100 brieven toch door naar de volgende ronde. 100+ brieven. Een jaargemiddelde voor het hele eiland in één dag gehaald.
Ook dit jaar stelt vrouwelijk Nederland teleur door massaal aan het knutselen te slaan. Een compleet boekwerk met handgeschreven teksten, foto’s en een cover met een geborduurd schaap. Hier kan maar één soort persoon achter zitten.
Een 23-jarig meisje genaamd Ilva. Ze heeft glitternageltjes en houdt van handwerken, iets dat ze ca. 100 uur per dag doet. Dat geeft haar minus 76 uur om te liefhebben, koken, naar de wc te gaan, nagels te lakken, selfies te maken met lammetjes en er collages van te maken met Paint Shop Pro. Tijdsmanagement gaat hier een issue worden. Ik zou schapen bij haar uit de buurt houden want voor je het weet scheert ze ze kaal voor haar eigen projecten. Misschien is ze wel uit op de verkeerde dingen. Pas op, Jan.
Jan zoekt iemand die tegen hem zegt dat hij zijn werk niet ’s avonds af hoeft te maken maar dat hij dat morgen ook kan doen. Ah, dus timemanagement is ook niet zo aan de orde bij Jan. Ilva en Jan, match made in heaven.
In de brief van ene Annette zag ik staan dat ze ‘eigenaar van een chihuahua’ is. Dit soort informatie zou ik persoonlijk weglaten maar ik kan me voorstellen dat het belangrijk is om alvast het verschil aan te duiden tussen de ratten in de stal en je eigen huisdier.
Geert (65) krijgt 89 brieven en hij kan het niet geloven. “Veel veel veel!”, piept en kirt hij. Hij krijgt hulp van vriendinnen. “89, woooo!”, gilt hij nog een keer.
Dan gaan we dat regelen!
Hij zoekt een spontaan iemand, vrolijk en je mag het eigenlijk niet zeggen, maar slank en sportief is ook een vereiste. De vriendinnen bedaren hem en laten hem de politiek correcte uitspraak maken dat volslank ook mag. Meer, meer, meer! Hij gaat uiteindelijk toch op de foto’s af. Ada (64) staat elke dag op met een lach. Ze beschrijft zichzelf als “een glimmende, glanzende aardbei”. Dit is een 50 Tinten Grijs-schrijfster in de dop.
Geert bekritiseert de ouderwetse kledingstijl van een van de briefschrijfsters. Zijn vriendinnen vinden dat hij niet zo streng moet zijn. Maar na het maken van de selectie geeft hij nog wel even aan dat hij er naar uitkijkt om de vrouwen straks in andere kleding te zien, met rode lipjes en blauwe oogjes. Deze man weet wat hij wil. Dit wordt de Aad van dit seizoen, maar dan sympathiek.
This is the moment voor Tom. De Adonis op Klompen. Of in ieder geval met een hang naar dikke, warme knuffeltruien. Mmmm, Tom. Yvon grapt dat ze niks bij zich heeft. Dat klopt ook. Ze krijgt de 1.808 brieven die Tom heeft ontvangen namelijk niet mee in de auto. Er is een busje gehuurd om alles te vervoeren. Tom’s vrienden (een soort tweederangs Nick en Simon + aanhang) gaan hem helpen met doorspitten van de post. Yvon vraagt ze niet alleen op het uiterlijk af te gaan. De vrienden zullen er over nadenken. Dit doen ze 2 seconden en gaan dan weer verder met het checken van de foto’s.
Iemand heeft een reusachtig grote tulp gemaakt die ‘You sexy thing’ afspeelt als je hem openmaakt.
Lieke (27), is logopediste en begint haar brief met ‘knalboem’. Ze woont in de stad maar rijdt soms even door Brabant om te genieten van de rust en de ruimte. Je kan ook benzine besparen en even in de bieb gaan zitten maar inderdaad, je kan ook naar Brabant.
Tom’s vrienden zeggen dat zijn toekomstige vriendin wel pittig mag zijn, maar niet te overheersend. Geen sambal dus, maar gember. Ze mag hem niet overrulen.
Tom’s eindselectie valt samen te vatten met de term ‘Lowlandsblondjes’: meisjes met lange haren, rieten hoedjes, op een festivalterrein met een drankje in de hand. Her en der zitten er ook foto’s tussen die flink door de Yolanthe-filter zijn gehaald. Maar het kan ook aan de belichting liggen. Hij probeert de namen te oefenen maar dat wil nog niet zo lukken want alle namen eindigen met ‘-ke’, behalve die van Sylvia.
Theo, de 50-jarige melkveehouder, denkt dat hij 20 brieven heeft gekregen, dan zit er zeker één goede tussen. Tot zijn verbazing zijn het er 73. Daar zitten dus zeker 3,55 goede tussen! Hij belt zijn vriend André om te helpen. Tussen de brieven zit een blik met roze koeken. Na het uitzoeken is de koek op maar de leverancier ligt nog op de twijfel-stapel: het is Sandra (50), met een mooie, bomvolle keuken, dito boekenplanken, een rode bank en een kater. Of poes. Onder dwang van Yvon komt ze op de ‘ja-stapel’. Alsof die koeken zo duur waren.
Bertie (40) is een inbetween homoseksuele boerin. De achterklep van Yvon’s auto gaat open en het knutselwerk wordt uitgeladen, met hulp van 2 vriendinnen. 175 brieven is de buit en ze is doorrrr naar de volgende ronde. De KRO wrijft in de handjes want ook dít project is geslaagd! Nu nog een allochtone boer en één met een handicap (fysiek, want mentaal hebben we al menig keer gehad) en de BZV-bucketlist is helemaal afgevinkt.
Bertie & co. starten met het uitpakken van de pakjes. Iemand heeft een foto van haarzelf in lifesize posterformaat uitgedraaid en er complimenteuze praatwolkjes bij gezet. Want als niemand het doet, doet ze het zelf maar.
Joke (34), is yogadocente met een hele vervelende familie. Sowieso omdat ze familieweekenden houden. Hoe naar lijkt me dat. Daar komt ook nog bij dat ze de enige vrijgezel was tijdens het meest recente weekend en dat was reden genoeg om haar, waarschijnlijk ongewild, te pushen om naar Boer zoekt Vrouw te kijken en naar iemand te schrijven. Maakt niet uit wie, zelfs Tommy de labradoodle zou oké zijn. Dat ze maar weer eens lekker dubbelgevouwen met d’r benen in de nek op een bed mag liggen in plaats van op de yogamat. Natuurlijk hoopte iedereen dat ze op Tom ging schrijven maar toen kwam ineens Bertie in beeld en die bleef het langst bij haar hangen. Dus schreef ze. Naar Bertie. Laat dat een bevestiging van je lesbisch-zijn wezen.
Ik hoop dat haar familie over de shock heen is.
Wie niet over de shock heen is, is arme, onverstaanbare Brabantse Willem (47). Kort vooronderzoek bij zijn (eveneens onverstaanbare) zoontjes wijst uit dat hij er klaar mee is. Waarom? Hij heeft namelijk tot nu toe de minste likes op Facebook en vreest dat hij weinig post zal hebben. Hij is er chagerijnig van en is het programma als een wedstrijd gaan zien. Volgens de zoontjes, dan hè. Nou, dat zal toch wel meevallen? Nee dus. Yvon vertelt Willem dat hij niet door is (dat is het slechte nieuws), maar hij heeft toch 56 brieven (goed nieuws!)! Er is geen lach op zijn gezicht tevoorschijn te toveren, hoe erg de zoontjes hun best ook doen. Teleurgesteld bladert hij de brieven door. Deze man wilde op tv, twee maanden lang. En dat gaat dus niet gebeuren. Boer zoekt Touw.
Yvon neemt boer Janko mee voor een verrassing. Dan weet je eigenlijk al genoeg: Janko krijgt geen brieven, maar een dozijn lekker gekke briefschrijfsters, gevangen in een schuur. Hij gaat in die vlezige leeuwenkuil gegooid worden en er -nooit- meer uitkomen. Janko baalde al een beetje want hij had thuis de tafel gedekt en cupcakes gebakken. Maar hij krijgt zelf eten en drinken voorgeschoteld, door zijn 12 dames, in een pluktuin (beter dan een schuur, dat wel). Eentje komt er volgens Yvon zelfs uit Portugal. Maar misschien bedoelde die vrouw wel gewoon Poortugaal.
Leo (40) uit de Betuwe schatte ik als kanshebber in. Hij is weduwe sinds zijn 34e. Geen vervelende vent om te zien. Beetje onverstaanbaar, maar toch. 48 brieven kreeg hij maar. Waaronder een grote lelijke papiermaché koeienvlaai dat een boterham moet voorstellen. De bijgevoegde brief start met ‘alsteblaft’. Arme Leo.
Tussen alle onzin vinden ze ook een Rianne die in de buurt woont. Over een jaar is hun eerste kleine op komst.
Gert-Jan (37) uit Brabant lijkt op Harry Piekema, je weet wel, de werkloze Albert Heijn manager. Zijn stal is helemaal verbouwd. Trots als een paard met zeven lullen, en terecht want het is een schitterend onderkomen. Zijn koeien zijn helemaal stil geworden volgens Yvon. Daar komt over een paar minuten verandering in maar dat weet Gert-Jan nog niet.
We hebben een laagterecord te pakken! Er hebben volgens Yvon “twee leuke meiden geschreven” voor Gert-Jan. De rest was niet leuk denk ik, of man. De Twee Leuke Meiden zijn zelfs naar zijn stal toe gekomen, hebben een tafel gedekt, kaarsjes klaar gezet en gaan zich lekker ongemakkelijk volvreten in zijn bijzijn. De stoere, nieuwe stal van Gert-Jan. In no-time gestript van al het testosteron. Libelle zomerweek-fähig. Om de rare conversaties over woonplaatsen en koeien te verstommen galmt Yvon ‘Midnight Train to Georgia’ door de stal. Ik denk dat Gert-Jan bij de regel “He’s leaving” denkt dat dat wel een prima idee is. Ik hoop dat er flink veel rum door de soep is gegooid zodat ze alles de volgende dag zijn vergeten. En dat ze alledrie naakt wakker worden in dezelfde hooiberg.
Mario (53) uit Brabant had al zitten gokken op het aantal dat hij zou ontvangen. Hij dacht 80 of 120. Geen 90, of 105 of zo. Nee, 80, of 120. Bijna goed, het zijn er 16. Prijs je gelukkig, Mario! Het zijn er nog altijd 8 keer zo veel als Gert-Jan. Aan een van de brieven is een aantal pasfoto’s bevestigd met een paperclip. Dan kan hij er één in z’n portemonnee doen en één op de achteruitkijkspiegel van z’n traktor plakken.
Volgende week zien we hoe de Ongemakkelijke Stilte Dates van Tom, Geert, Jan, Theo en Bertie verlopen. Tot dan!