ESF play-by-play #1: Moldavië

Dinsdagavond 19 mei. Heb jij die datum al geblokt met een glitterstift en de letters HF ESF? Nee, ik ook niet, nog niet. Maar die avond kijkt Nederland massaal naar de Halve Finale van het Eurovisie Songfestival. Reden om alvast voorzichtig naar deze avond vol verwarring, frustratie en hilariteit op te bouwen door kennis te maken met de kandidaten, de liedjes en de tierlantijnen die ze met zich meebrengen. Omdat overdaad schaadt doe ik het met beleid. Iedere dag een liedje, op volgorde van verschijning. Het wie, het wat, het whyyyayyayayyyy.

Mijn ongezouten mening krijg je er gratis bij.

We beginnen met Moldavië! 

Wie? Eduard Romanyuta
Wat? I want your love
Whyyayyayayyy!? Omdat het in Moldavië nog steeds 1997 is.

Eduard komt uit Oekraïne en na vijf niet succesvolle deelnames aan de nationale selectie van zijn eigen land, dat dit jaar niet meedoet, wappert hij nu de vlag voor Moldavië.

Als je ouder bent dan 25 dan kan je het je hoogstwaarschijnlijk nog herinneren: die speciale Max Martin boyband-stijl die in heel Europa razend populair was. De synthesizer, die beats, de boem-klap-boem-klap, het gladde jongetje, het kruisgrijpen en het met opgetrokken schouders en te grote sneakers rondjes sloffen om een dansmeisje met een te strakke legging. Lang leve de nineties. Voor mensen jonger dan 25, tevens ook een slogan voor het Moldavisch toeristenbureau: Welkom in de nineties.

Qua kansen schat ik Eduard niet heel hoog in. Het bungelt wat in het rechterrijtje bij de bookmakers en zijn startpositie biedt ook niet veel voordelen. Chips halen, wc-bezoek, zappen tussen de 314 beschikbare zenders en streams om te kijken waar de leukste commentaren op te horen zijn en voor je het weet is Armenië al aan de beurt. Maar zijn afkomst en de toegankelijkheid van het nummer zouden hem wellicht nog net een plaatsje in de finale kunnen bezorgen. Maar dan nog net.

Morgen: Armenië, dus!