Kop op!

De uitzending van deze week draaide om twee dingen: de Keuze van Henk en de Keuze van Martin. Oké, een derde ding: Bert in een Kopje. Op de volledige versie daarvan moeten we nog een week wachten. Gelukkig hebben we dat ene shot, al duurt het een paar seconden, om ons zoet te houden.

Maar eerst, tot de orde van de dag: vandaag. Keuzes. De regie heeft dit seizoen van Boer Zoekt Vrouw zorgvuldig gewerkt naar een verwachte anticlimax. Henk kiest Yoni, Martin Swaen, de lucht is blauw, beren schijten in ’t woud, het haar van Aad is wit, saté is bruin. Zo klaar als een klontje.

Toch?

Er heerst een totale stilte bij Henk. Iedereen kijkt bedroefd. Op Yoni’s bord ligt een onaangetaste kiwi treurig een beetje na te rollen. De kiwi is het levendigste onderdeel van de ontbijttafel deze ochtend. Het enige dat de rust verstoort is Yoni die de kiwi genadeloos doorsnijdt en uitlepelt, zoals ze dat bij alles doet. En Henk die zijn stoel met een kortstondig hels kabaal even naar achteren en naar voren schuift. Nadat de drie elkaar een tijdje mistroostig hebben aangekeken loopt Henk rood aan en begint hij zachtjes te huilen. Snel, een poll: is dit gênant of schattig? Ik ben er nog niet uit. Hij vertelt over de lastige keuze die hij moet gaan maken. Zijn relaas eindigt met de uitspraak: “Ik kies voor wie ik kies”. Dit klinkt zeer gegrond dus dat moet helemaal goed komen.

Gelukkig is daar Yvon al met haar busje om Henk te helpen met het uitdelen van de genadeklap. Ze praat nog even met de dames. Fiona weet niet wie hij gaat kiezen, ze vindt het vooral jammer dat het zo voorbij is want het was wel erg gezellig met z’n allen. Zelfs met Yoni erbij? Blijkbaar. Deze is helemaal blij dat het droomplaatje van Haar met Henk werkelijkheid is geworden de afgelopen 3 dagen. Al is het maar die 3 dagen. Maar het worden er meer, daar wil ze alleen niet te hard over nadenken. Want dan wordt ze weer somber. Ze voelt zich op z’n plek naast Henk, z’n ouders, z’n vrienden, dit zou haar plek kunnen zijn en toen dacht ze: verrek, dit wordt misschien niet m’n plek! En dan komen de waterlanders weer. “Want hij vindt Fiona ook gewoon keilief”.

Henk zegt tegen Yvon dat hij voor z’n gevoel gaat. Hij is zelfs een beetje verliefd aan het worden! Aiiiii. Het moment is daar. Henk kiest Fiona.

Huh?

“Utisnieandershè?” is het enige dat je daaorp kan zeggen, Yoni zijnde. In haar hoofd had ze een kasteel gebouwd, voor haar en Henk. Het behang was uitgezocht, de planten op de vensterbank, de kleur van de houder van de wc-borstel, de schaal met kiwi’s, alles, ALLES. En nu zakt de fundering in en stort dit prachtige boerenpaleis in, hun kindjes, hondjes en rode laarsjes bedelvend onder het puin van deze relatie die nooit was.

Al snel gaan Fiona en Henk op bezoek bij “zijn kersverse schoonfamilie”, aldus voice-over Yvon, die niets liever ziet dan dat ze volgend jaar al de bruidstaart aansnijden. Henk begroet Fiona met 3 zoenen dus echt ver zijn ze na een week nog niet. Maar hij heeft wel een bloemetje haar moeder meegebracht! José, een vriendin van Fiona, is volledig in roze gestoken (inclusief haarclip). Ze lacht hard om alles, zwaait met haar armen en joelt tijdens een potje boerengolf enthousiast het hele dorp bij elkaar. Aan het einde van de dag frommelt ze haar handtekeningenboekje weg en besluit ze uiteindelijk toch haar boezem door hem te laten signeren.
De gereformeerd ogende vader van Fiona onderwerpt Henk aan een aantal pittige vragen. Waarom koos hij voor zijn dochter, wat voor gevoel had hij daarbij. De antwoorden van Henk zijn aarzelend en lang en dat is maar goed ook want zo was er weinig tijd meer over voor de vader om de rest van zijn enquête af te werken, welke eindigt met de vraag wat hij vindt van de huidige situatie van de agrariërs in de Centraal Jakoestische Vallei.

Aad gaat vandaag kennis maken met de kinderen van Jeannet, op het strand. Erg toepasselijk gezien het feit dat daar tijdens de Tweede Wereldoorlog ook imposante invasies zijn uitgevoerd. Maar eerst komt mevrouw nog langs bij Aad, die zichtbaar verrast is en haar begroet met het alombekende HEIIII! Als een haantje loopt Aad deze uitzending tevreden met de borst vooruit te paraderen. Wel een zenuwachtig haantje, dat koffiekopjes laat vallen en nog onverstaanbaarder lult dan voorheen. Om de 5 zinnen geeft hij Jeannet een compliment en zegt hij dat hij blij is.

Jeannet heeft haar 2 dochters (beiden Nicolette KluijverKlonen) van tevoren verteld zich niet te sexy te kleden. Zo zo, die heeft een vertrouwen in d’r nieuwe vlam. En, ieuw. Ik vraag me af wat de Nicolettes van Jeannet nou werkelijk vinden van Aad. Voor de camera zeggen ze dat hij een vrolijke man is die heel zorgzaam is. Sympathiek, ook. Maar zouden ze off-camera niet denken wat voor malle pipo moeders nu weer aan de haak heeft geslaan? Alhoewel ik na al die weken zo gewend ben geworden aan alles dat Aad is, dat hij niet zo raar meer overkomt. Misschien is hij wel écht een beetje normaal. Hij eet zelfs weer saté, zo burgerlijk.

Na het eten maken Jeannet en Aad een strandwandeling. Aad stijfjes met de arm om haar heen, non-stop complimenterend. Hij vindt dit gewoon een verrijking en Jeannet is een mooie vrouw en hij is blij met haar. “Nou dat weet je al snel!” is het antwoord. Gevolgd door een “Nou, ik ook wel met jou.”

Martin staat ook op het punt te kiezen, waardoor hij aan zijn overleden vrouw moet denken. Die hem overigens wel heeft verteld dat hij een nieuwe relatie aan moet gaan na haar dood. Een logische, maar ook nobele uitspraak.
Ik zie het Yoni in een soortgelijke situatie niet doen.
Yvon bezoekt de boerderij en praat met Swaen. Ze heeft geen idee wat hij gaat kiezen, zij en Wilma zijn in een heleboel dingen gelijk. Behalve in dat ding dat zij dominant en aanwezig is en Wilma zorgzaam en moederlijk. En juist die dingen zorgen ervoor dat Martin het moeilijk vindt een beslissing te maken.

Swaen draagt een fluoriserend geel gigantisch horloge. Daar gebeurt verder niets mee, maar het valt op. Zelfs haar pols wil aandacht. Maar al haar vlotte, scherpe en gevatte uitspraken en acties ten spijt, kiest Martin toch voor Wilma. Hij tikt haar zachtjes op de hand en de komende minuten bestaan voornamelijk uit Swaen die meteen Martin op de hand slaat, hem aait, hem knuffelt en herhaaldelijk, tot in den treure, op het zorgwekkende af vertelt dat hij het HARTSTIKKE goed heeft gedaan en dat ze echt ECHT blij is, het is ECHT ECHT GOED, SUPER!  En z’n dochter mag bij haar langs komen en ze zien elkaar vast nog eens. En hij moet heel gelukkig worden met Wilma! En Wilma met Martin! Ze laat haar spullen gewoon daar achter, hoeft ze volgende keer geen schone onderbroeken meer mee te nemen als ze komt logeren. Mag ze de laarzen meenemen? Ja? TOP, KEREL! Zal ik nog een bak koffie voor jullie zetten? Nee? Moet ik weg? Echt? NOG EEN KNUFFEL. IK BEN ZO BLIJ. ZO BLIJ. VOOR JULLIE. Aaarrrgggggh GENIETEN, HOP, KOFFERS IN DE AUTO, TOET TOET, DOEIIIII!
En weg is ze.

Bij de volgende bocht, buiten het zicht, stopt ze de auto met piepende remmen. Ze stapt uit, rukt haar jasje van haar lijf, trekt haar schoenen uit en poept in de tuin van de buren. Ze graaft een kuil, doet daar haar jasje in, steekt een lucifer aan en zet de jas in vlam. Dan danst ze er drie rondjes omheen terwijl ze indianenkreten slaakt. Vervolgens slaat ze wild huilend op haar borst.

Oh nee, dat was Yoni.

Hoe dan ook, het zij zo, men kan de liefde niet dwingen, Martin is met Wilma en de hele kinderstal wordt bij elkaar opgetrommeld om kennis te maken: Martin’s 2 dochters en 2 zonen en Wilma’s zoon en 3 dochters. Ken je de serie Full House? Die mis ik nu ineens heel erg. Bestaan er DVD boxen van?

Ondertussen giechelt Martin als een verliefde puber voor de camera en praat hij over sms’en en het maken van lange zinnen. Erg aandoenlijk.

De kinderen socializen gezellig met elkaar. Ze lopen door de stallen, schrikken van een koe, aaien de bokjes, proberen indruk te maken op een quad en eten na de rondleiding de door Martin en Wilma gesmeerde broodjes worst. Dit tafereel kan zo, met een Unox logo erbij geplakt, het reclameblok in deze winter.

Klaas heeft met Willem in Friesland op de dijk bij zijn geboortegrond afgesproken. Ze kijken uit op het IJsselmeer. Ik denk dat ik in m’n hele leven het IJsselmeer misschien 2 keer heb gezien, wat best frappant is, gezien de grootte en essentie van dit water. Alsof je al jarenlang in het zelfde huis woont en maar een paar keer de badkamer hebt gezien.
Ze bezoeken de familie van Klaas: allemaal Klazen van verschillende formaten. ZusKlaas, MamaKlaas, BroerKlaas, OmaKlaas. Ze eten een groenig soepje. Willem praat wat maar ik let er niet op, ik zie wat er achter hem gebeurt: een meisje neemt voorzichtig een slurpje van de soep, trekt een vies gezicht en geeft het kommetje door aan ZusKlaas.

En ineens zien we de Arc de Triomphe in beeld. Eerlijk gezegd had ik de hoop al opgegeven dat we Henrieke en Bert zouden zien. Ik had me er al in berust dat we dit van het beeldscherm spattende liefdeskoppel een weekje moesten missen. En ergens was ik ook blij, want het zou me weer een paar alinea’s aan schrijfwerk schelen. Maar we krijgen toch nog een voorproefje van Henrieke & Bert’s Liefdes-trip naar Parijs. En wat een trip. Voor Bert een Crocodile Dundee in New York, voor Henrieke een Weekend at Bernie’s.
Bij aankomst in het hotel hannest Bert wat met een champagnefles, want “sjah, dat hoort bij de romantiek.” PLOP. Proost.

Bert in de metro. Nooit eerder een metro gezien. Zie hem zitten, compleet verwilderd en uit z’n element, hij geeft zich over aan de cadans van het voertuig en kijkt vol verwondering naar alle zwartbont om hem heen.
Bert bij de Eiffeltoren. Het meeste staal dat hij heeft gezien sinds die ene keer dat hij met zijn vrienden een hek in elkaar laste om de koei’n bet’r bij elkaar te houd’n.
Henrieke geniet van de stad, het weer. En van Bert? Dat zegt ze niet. Maar wij wel. Wij genieten van Bert.
Ze staan bij een kraampje waar ze crèpes verkopen en onze held bestelt een krep-de-fres. Hap. “Gewoon een pannenkoek.” Hij had een biefstuk verwacht dus ik begrijp de verwarring.

Met weemoed denk ik terug aan vorig seizoen, Annemarie en Adriaan slenterend door de ruïnes, mopperend over de oude tegels die ze thuis ook gewoon hebben liggen. Volgende week wordt mooi, ik voel het aan m’n water.

Het beste van de aflevering zit zelfs in de preview van volgende week. KRO went there. Ze hebben ze naar Disneyland gestuurd. En wie het lumineuze idee heeft gehad, wie de dwingeland is geweest, ik weet het niet, maar deze persoon verdient mijn oneindige admiratie. Want Bert is in de theekopjes van Alice in Wonderland gezet. En dit levert prachtige beelden op.