Gekke geit!

Op Bonaire is een nieuwe werkdag aangebroken. Met grote geitjes, kleine geitjes en, omdat de hartstocht ver te zoeken is, geitjes die oneerbiedige handelingen uitvoeren bij Jan. 

Koen is bang om afgewezen te worden en zoekt toenadering tot Aletta. De conversatie is onduidelijk maar ik hoor Aletta aan het eind zeggen “Weet je wat je mag doen? Teen knippen!” Na een paar keer dit stuk herhaald te hebben zou het ook “Een T knippen!” kunnen zijn maar ook dat klinkt wat onlogisch.

Patrick is jarig en dat moet, ondanks de matige sfeer, toch gevierd worden! En hoe.

 

ER LOOPT EEN FEESTGEIT ROND MET EEN CACTUS OP Z’N KOP.

De perfecte party-hat.

Omdat het zo’n enorm feest is, mag iedereen van Aletta een lijstje opstellen met taken die ze die dag uit gaan voeren. Hoera! Iedere potentiële vorm van romantiek kan zo mooi gemeden worden, zal ze hebben gedacht. Koen zaagt wat en praat met Jan of ze het hier vol kunnen houden. Ze denken van wel maar hebben nog niet het idee dat ze Aletta voldoende kennen. Ze willen ieder een moment met Aletta alleen. Terwijl ze een complot smeden waarin ze hun tijd verdelen met Aletta heeft Patrick alle tijd met haar alleen. Hij zit languit achterover te niksnutten en zij doet de afwas en kookt. Hij mag niet meehelpen. Het feit dat hij er is, is al genoeg. Dit is zijn mooiste verjaardag ooit.

Eindelijk heeft Koen Aletta privé te pakken! Er komt vanavond een keuzemoment en daarom wil hij wel even met haar praten. Aletta vertelt dat er, voordat ze op iemand verliefd wordt, een hoop moet gebeuren. Een hoop.
Zo moeten de geiten worden gemolken, het onkruid worden geplukt, de afwas moet worden gedaan, de geiten moeten nog een keer worden gemolken, ze moet haar haar wassen, Law and Order marathon op TV, ze wil haar teennagels knippen en waar ging dit gesprek ook alweer over? Ze gelooft niet in hoteldebotel verliefdheid. Koen besluit het gesprek met een knuffel. Tot zover Bonaire.

In de Tanzaniaanse Enclave ‘Grote Witte Reus’ wordt maïs geplukt. Ze hebben het vooral over de kleur en rijpheid van de maïs. Wim vindt Karin uitermate geschikt voor deze klus, maar zelf vertelt ze aan de camera dat ze haar geliefde IJmuiden niet makkelijk los kan laten. Daar heeft ze ook een winkel waar je kan kiezen uit 8500 verschillende Mariabeelden. En je kan er je haar laten knippen, als je er toch bent. Kun je lekker kort en pittig door een miniatuur-Lourdes lopen.

Wim neemt Janne naar een braakliggend terrein achter de boerderij. Ik heb net een serie over de Tweede Wereldoorlog gekeken dus even heb ik hoge verwachtingen. Maar nee. Janne speelt graag tennis en Wim heeft plannen om hier een tennisbaan aan te leggen. “En een jaccuzi natuurlijk”, voegt Janne er aan toe. Dan gaan ze een stukje lopen, op verzoek van Wim en begint Wim ineens te praten over bloemetjes en bijtjes. Janne denkt “jaaaaa, seks!” en Wim’s praatjes worden steeds dubbelzinniger. Janne wordt hitsiger en hitsiger maar na nog wat laatste woorden over stuifmeel laat hij het erbij.

Karin en Evelyne praten ondertussen over of ze dit echt willen, dit leven in Tanzania. Ze denken van niet, maar zodra ze de zonsopgang zien willen ze weer wel. Janne wil meer weten over Wim’s gevoelens maar Wim laat niks los, behalve de blouse in zijn broek, die als een jurk achter hem aan wappert.

Het viertal bezoekt een leegstaand huis waar Wim straks zijn intrek gaat nemen. Ook daar begint Janne te bepalen waar de jaccuzi het beste geplaatst kan worden. Dit is het moment waarop Evelyne namens ons allen spreekt door aan de camera te vertellen hoe ontzettend beu ze Janne’s gezever is over jaccuzi’s en het verbouwen van iedere vierkante meter van Wim’s emporium. Om nog wat extra olie op het vuur te gooien, houdt Janne niet op. Ze blaat dingen als “we zitten hier op onze toekomstige veranda”, gaat languit in het lege bad liggen en wanneer Karin zegt dat ze niks zou veranderen aan de kleur van de muren is Janne’s antwoord “als ik erin ga moet het goed zijn. Ik wil lekker wonen!” Christus te paard.

Deze explosie van irritatie vertaalt zich perfect in het bloederige beeld van een losgekomen baarmoeder van één van Jos’ koeien. Ook Willemijn krijgt pijn bij het kijken ernaar. Leonie wordt er echter wel opgewonden van, “hoe viezer hoe leuker” zijn haar woorden. Dit was het moment waarop de keuze voor Jos weer een heel stuk makkelijker werd. Ze wil wel een potje buikspreekpoppen met die koe en hup, ze gaat met haar arm bij het beest naar binnen. Saskia en Willemijn volgen haar op, ze brengen ieder een pil bij de koe naar binnen. Kan een koe sterven aan een overdosis zetpillen?

’s Avonds vindt er voor iedereen een tête a tête plaats met Yvon, die verwoede pogingen doet om alles te dramatiseren. Zo drukt ze Leonie op het hart dat het niet genoeg is om dit alles ‘leuk’ te vinden en het gewoon ‘naar haar zin’ te hebben. En jaagt ze Saskia aan om Jos te gaan betasten en besnuffelen, want dat is erg belangrijk. Van Willemijn wil ze weten of ze er last van heeft dat er andere dames zijn. Nou Yvon, wat is last? Nu hoort het erbij. Als ze straks getrouwd zijn en in bed liggen en die twee meiden zitten nog steeds in de andere kamer, dan hebben we een groter probleem.
Jammer genoeg zal er voor Willemijn nooit sprake zijn van een bedscène met Jos, want hij bonjourt haar weg tijdens het keuzemoment. Haar gesprek met hem waarin ze vertelde dat hij zijn gevoel moet volgen, gaf de doorslag. Ze heeft er wel een beetje vrede mee, want ze moest hier nog wel aarden terwijl de andere meiden zich er meteen thuis voelden.

In verband met een bedrijfsongeval moet Johan uit Denemarken regelmatig met zijn benen omhoog zitten. Dit vindt hij prima want zo kan hij zijn dames delegeren met z’n poot op de poef en een vliegenmepper in de hand. Johan heeft trouwens een upgrade gekregen van optioneel Teletekst 888’er naar permanente ondertiteling! Ze zitten aan de ontbijttafel. Johan en Barbara hebben volgens mij via het raam naar binnen moeten klauteren om plaats te kunnen nemen:

Weer terug op zijn Koningszetel vraagt Johan aan Barbara hoe oud ze ook alweer is. En of ze altijd alleen is geweest of ooit een vriendje heeft gehad. Of is ze toevallig, net als Johan, geheel blanco? Zwaaiend met zijn vliegenmepper vertelt hij dat dat wel goed zou uitkomen. Want hij weet van niks en is een beetje bang dat hij straks een doorgewinterde nymfomane aan de haak slaat die ook regelmatig met de benen omhoog zit, maar niet vanwege een bedrijfsongeval.

Om alvast wat ervaring op te doen gaat Johan buiten in een groot stinkend gat roeren. Wat blijkt: de WC is verstopt! Er gaat een grote buis van de put naar het bruine water dat in de WC-pot zit. Ik denk dat het probleem daarmee is opgelost? We zullen er nooit achter komen hoe dit afloopt, tenzij we volgende week Ingrid in de wei zien schijten. Om nog meer feeling met het vrouwelijk geslacht te krijgen trekt Johan een heel schattig albinokalfje uit een koe.
Het was een dagje wel. ’s Avonds bakt de ene Ingrid pannenkoeken, leest de andere Ingrid een meisjesboek en bekommert Barbara zich om de melk die ze die middag nog uit de uiers hebben geperst.

Last but not least, let’s go to Canada! We zien de vrouwen van Jan met geweren staan. Die hadden we liever bij de vrouwen van Wim gezien. Ze gaan schieten op dingen in het veld. Er staan 2 enorme silo’s vlakbij en Jan is één misfire verwijderd van een failliet bedrijf.

Claire (die een muts draagt met een wasbeertje erop) vindt dat iedereen respectvol met elkaar omgaat. Jan vraagt binnensmonds aan haar “Heb jijnogvraagndingn waaroverjedenkt JA.” Claire laat het allemaal over zich heen komen, of misschien verstond ze hem maar half. Op alles wat ze zegt, zegt hij “JA.”

Jan legt Florence uit hoe ze het geladen geweer het beste kan bedienen. Ze is geen goede strategist want in plaats van de competitie met twee rake schoten uit te schakelen, mikt ze op een emmer. Daarna gaan ze kleiduiven schieten, ook hierin excelleert Florence. Judith zondert zich wat af.

Dan komt Jan’s vader, die ze uitnodigt te gaan paardrijden. In een koetsje. Dat is Judith’s ‘ding’ en ze zit ook voorop het koetsje (zo’n zetel zal vast een vakterm hebben) met Jan. Terug op het erf drinken ze buiten warme chocomel. Eerst heeft Florence nog een momentje alleen met Jan en zegt ze dat ze een chaletje op het erf wil. Dan is het keuzemoment aangebroken. Claire voelt zich op haar gemak en is zelfverzekerd. Jan zou haar man kunnen worden en het liefst kroop ze gisteren tegen hem op de bank. Florence vindt zijn uitstraling leuk en ook zijn passie voor auto’s en plofkippen spreekt haar aan.

Jan heeft zijn keuze kunnen maken. Met een allesbehalve charmante zwarte muts komen er weer prachtige volzinnen uit de man. “Ja. Moet keuze maken.” Wie gaat er naar huis? “Ik denk Florence”. Maar morgen kan het dus ook anders zijn. Terwijl een huilende Florence op de slaapkamer getroost wordt door Yvon, zit Jan in de garage en laat hij zijn motor horen. Want dat is interessanter dan zijn eigen gebrom. Het is avond en de taxi van Florence staat klaar om haar mee te nemen. “Nou, doei.” zegt Jan wanneer ze wegrijdt.

De volgende dag wandelt hij met de overgebleven twee dames door de kippenstal. Judith miste tijdens die wandeling het contact met de dieren, het was gewoon een rondje en dan klaar. Het liefst had ze ze alle 10.000 kuikens een naam gegeven. Claire heeft het er met Jan over gehad dat ze het leuk vindt hem te helpen wanneer hij buiten de deur is, en dat ze niet op de bank gaat zitten. Ze heeft zich iets meer opengesteld en krijgt er ook wat voor terug. Judith krijgt nog niet echt kriebels maar vindt het wel heel gezellig. Ik hoop dat ze doorheeft dat ze straks met Jan overblijft en er geen gezellige aanwezige Claire in de buurt is om conversaties mee te hebben.
Maar gelukkig is er dan nog altijd een geweer.

Tot volgende week!