Pikorde

Weinig dingen staan vast in het leven, maar er is één ding dat ik na deze aflevering zeker weet. Als ik ooit moet kiezen tussen het 5 jaar lang continue beluisteren van het oeuvre van de Jostiband of het bezoeken van een Kantonees theater, ga ik voor ik het eerste.

 

Met 400 klinkende Euro’s in de pot zitten de negen overgebleven kandidaten in een café, wachtend tot Art ze de eerste opdracht in stuurt. Hij neemt Owen en Susan mee voor “een bijzonder culturele avond”. ‘Cultureel’ staat bij Tygo gelijk aan karaoke, en dat klinkt bij hem zo:

diiingdongdangdingdingdingding KARAOKEEEE!

Als Tygo Gordon was, had hij om de haverklap de hele Chinese media op z’n dunne nekje gehad. Maar het blijft onder ons.

Wanneer Art met de twee oudsten van de groep is verdwenen, opent de rest een grote envelop waarin 9 kleine enveloppen zitten. Die enveloppen moeten geadresseerd worden aan kandidaten naar keuze, en verzonden worden naar ‘Aflevering 9, Ellis Island’. Aha! Daarin doen ze, in de hoeveelheid en op het tijdstip naar keuze, het verdiende geld. Als in aflevering 9 blijkt dat de kandidaat in kwestie nog in het spel zit, wordt het geld dat in zijn of haar envelop zit, met een x bedrag vermeerderd. Hoe vroeger in het spel zo’n juiste envelop wordt verstuurd, hoe hoger de ‘x’. Ik neem even een moment om mezelf op de schouder te kloppen dat ik er in geslaagd ben dit redelijk helder uit te leggen.

Sofie zegt dat het ’t eerlijkst is als iedere kandidaat 1 envelop verstuurt. Omdat Owen en Susan weg zijn, liggen er 2 enveloppen voor het oprapen. Tygo noemt ze ‘pikwaardig’. Hij gunt ze daarom een warm, geheim plekje en verstopt ze tussen zijn benen.

Het culturele avondje is gekomen. In een donkere uithoek van Hongkong schuilt een klein, bont gedecoreerd theater en dito geschminkt en behangen acteursgezelschap. Het is de cast van Roy Donders, The Musical. Dit schouwspel kan het best met een zonnebril en oordoppen bezocht worden.

Susan en Owen hebben de taak zich af te vragen wie in de cast enige gelijkenis met henzelf vertonen. De overgebleven kandidaten zullen namelijk in het publiek zitten en (onterecht) denken dat Susan en Owen in het stuk meedoen. Vol bewondering betreden zij het theater. Vooraf kregen ze nog een korte omschrijving van het stuk te lezen. Korte samenvatting: het gaat over een prins. Niemand krijgt het in de biecht uitgelegd. Zelfs in het Nederlands was geen touw vast te knopen aan het verhaal. De groep kijkt hun ogen uit, neemt plaats in het publiek en verheugt zich op een unieke ervaring. Toch?

‘Uniek’ is hoe je het kan noemen. Maar er zijn veel meer synoniemen.
Het is een epilepsie-opwekkend, zintuigen-verdovende kermis van heliumstemmen en bekkens. Bekkens zo schel als 1000 schaatsters die in een bomvol Thialf interviews doen. Sofie huilt. Jan-Willem wil niet meer leven.

En probeer dan maar eens logisch na te denken. Dat geldt voor de slachtoffers in het publiek. Maar ook voor arme Owen en Susan, die vanuit de coulissen hun potentiële dubbelgangers kiezen terwijl ze 20 Paracetamols inbrengen in alle mogelijke holtes. Gaan ze voor de langste acteur, of degene met het meest vergelijkbare karakter? Acteurs met tekst vallen in ieder geval af, logisch. Daphne en Jennifer denken dat een dikke man in turquoise wel eens door zou kunnen gaan voor Owen. Owen ziet zichzelf wel in een levend decorstuk dat zeker 20 jaar ouder is.

Na de voorstelling krijgen de 7 kandidaten, zichtbaar murw geslagen, een castfoto voor hun neuzen waarop ze ‘Owen’ en ‘Susan’ aan moeten wijzen. Dus eigenlijk hebben ze heel die theaterterreur nergens voor nodig gehad, want die foto was genoeg geweest. De Oude Generaal (een man) en de Prins (ook een man, met bovendien veel tekst) worden als hun mede-kandidaten gezien. Vooral Freek en Jan-Willem drukken hun stempel op de uiteindelijke beslissing. Owen wijst de Generaal aan, Susan iemand anders, namelijk een vrouw. Hè, logisch eigenlijk, nietwaar? Resultaat: geen 2000 Euro in de pot.

Nu de groep weer compleet is legt Jan-Willem het enveloppensysteem aan Owen en Susan uit. Hij telt de enveloppen zelf nog eventjes na en merkt ie dat hij er een mist. Hij had er twee uitgedeeld en nu mist hij zijn eigen envelop. Da’s sociaal, je kan ook zeggen dat ofwel Owen ofwel Susan pech heeft omdat zijn/haar envelop kwijt is, maar Jan-Willem offert zijn eigen envelop op. Tenzij… Je de Mol bent en vindt dat je liever geen envelop met geld stuurt, want daarmee verlaag je het risico dat dat geldt wordt verdubbeld in Aflevering 9! Du-du-duuuummmmm!
Hij denkt dat Daphne of Jennifer de envelop gejat heeft, maar wij als kijkers weten dat Tygo ‘m aan zijn kruis heeft genageld.

Dag 4, een bus brengt de groep weg van Hongkong, naar een plaats genaamd Kowloon. Temidden van al het groen staat een groot, verlaten, kleurrijk gebouw. Vroeger het hoofdkantoor van de lokale tv-zender. Nu een tijdelijke spelletjesbunker van de AVRO. Overal is graffiti op de muren gespoten, genoeg voer voor zeker 3 avondjes fervent screenshots maken en alle teksten ontcijferen, om er over 2 maanden achter te komen dat het nergens voor nodig is geweest. Welkom bij Wie is de Mol? Hier is mijn bijdrage:

Een ruimte in het gebouw is de ‘controle-kamer’, met 5 schermen waarop andere ruimtes zijn te zien, plattegronden, kaartjes met omschrijvingen van opdrachten en – daar is ie weer, terug van nooit weggeweest – de modderfokkin’ portofoon. Dat wordt heibel en falen. In 5 kamers bevinden zich opdrachten die binnen een bepaalde tijd gedaan voltooid moeten worden. Lukt dat, dan win je geld. Lukt dat niet, dan tsja. We zijn het gewend.

Sofie wilde meteen op zoek naar de ruimte van het ‘labyrinth’, Jennifer meldt zich als partner. Freek en Tygo gaan op zoek naar een kamer met de opdracht-aanwijzing ‘150 kilo’. Ze hebben hoofdlampen op want de gangen zijn donker (EEN MOL ZIET OOK NIETS). Team Sofie/Jennifer vindt al snel het doolhof. Het is een LAAG doolhof, want het zijn pallets waar je onder kan KRUIPEN en voordat Sofie ook maar de knieën kan buigen, tijgert JENNIFER de ingang van het doolhof door. Wat kruipt er laag door nauwe gangen? EEN MOL. Jennifer’s excuus is dat ze zeker weet dat hier jokers liggen, die ze kan gaan pakken. Ze liggen er niet, dus ze kruipt wat rondjes en verliest er tijd mee.

Freek en Tygo moeten op de ‘first floor’ zijn. Tijdens deze opdracht is Tygo vooral bezig iedereen ervan te overtuigen dat de ‘first floor’ de ‘begane grond’ is. Ik wil hem uitlachen maar hoe vaak heb ik zelf wel niet in een lift gestaan en het verkeerde knopje ingedrukt als ik naar de lobby wil? Ene keer is het de ‘B’, dan weer de ‘L’, dan weer een ‘sterretje’, dan blijkt er geen lobby te zijn maar heet het ‘reception’, of de lobby bevindt zich op de first floor en de begane grond is de ingang en van daaruit heb je een trap naar de lobby. Zucht. Lang leve bungalows.

Ondertussen lukt het Jennifer om, met nog 40 seconden te gaan, de envelop te pakken. Er zit 500 Euro in.

Team Tygo/Freek heeft na lang zoeken eindelijk een opdracht gevonden. Weliswaar de verkeerde opdracht, maar ze kunnen aan de slag met een quiz. Aan de muur hangt een bak met 3 draden en een knijptang. A=rood, B=blauw, C=geel. (ABC, jongens! Aaf!) De controlekamer heeft de vragen. “Hongkong is net zo groot als…” B, de Veluwe. “Wie vulde een 10 in voor stressbestendigheid?” Niemand in de controlekamer weet het en ook Tygo en Freek hebben geen idee. Dus: C=niemand? Ook goed! Het geld is binnen.

Team Daphne en Jan-Willem zijn ondertussen allang vertrokken en rennen wanhopig rondjes op het dak, op zoek naar een touw en een ton dat opgehesen moet worden. Het touw hebben ze al snel gevonden maar de ton wil niet lukken. Aan de controlekamer hebben ze niet veel want Sofie, die de portofoon bedient, is veel te druk met Tygo en Freek en hun draadjes. Om toch nog enigszins belangrijk over te komen op TV pikt Jan-Willem dingen van de grond die volgens hem niks met het spel te maken hebben. Zoals een plastic pistooltje. Het ziet er verdacht uit maar 1 tot 10 op de Schaal van Boissevain is dit een beschamende 3.

Met nog maar 2 minuten te gaan wil hij zo onderhand eens weten of ze goed bezig zijn, maar Sofie blijft keuvelen met de heren Tygo/Freek en ze is ook nog bezig om Susan en Aaf uit te kafferen. Ook hen lukt het namelijk niet om de opdracht te vinden. Sofie is erg gefrustreerd want ze weet zeker dat ze mensen voorbij heeft zien schuifelen op de camera en dat ze op moeten schieten want ze hebben nog maar 1 minuut. Arme Jan-Willem en Daphne staan al 5 minuten in de regen op het dak, op het randje van voltooiing van de opdracht. Als ze nu toch maar die verdomde emmer zouden kunnen vinden. Het lukt ze eindelijk zonder hulp. Ze ontknopen snel het touw, Jan-Willem roept enthousiast door de portofoon dat ze het gaan proberen. Sofie moedigt de twee aan met de woorden van een topcoach: “Oké, jullie hebben nog 10 seconden, dat gaan jullie waarschijnlijk niet redden maar go for it“. That’s the spirit!

Freek is een veel betere cheerleader dan Sofie en neemt de portofoon van haar over. Susan en Aaf blijven donkere ruimtes in lopen, net als EEN MOL. Ze komen bij het labyrinth uit, Sofie pakt de portofoon weer af en zegt nogmaals dat ze het tweetal wel heeft zien lopen, maar dan in de achtergrond, dus of ze even terug willen lopen. Het loopt op niets uit. Het is om gek van te worden. Tygo besluit samen met Owen op zoek te gaan naar de 150 kilo kamer. Wat blijkt? ‘First floor’ is Hongkongees voor Verdieping drie en daar ligt een pallet met 150 kilo wegende zooi erop en geen aanwijzing. Tygo improviseert dat ze er dan maar aan moeten trekken en ze slepen het ding met speels gemaak een metertje verder. Onder het pallet ligt 500 Euro. Alsof het niets is.

Owen en Freek gaan daarna op zoek naar de kamer die Aaf en Susan niet konden vinden. Die moest op de ‘anderhalfste verdieping’ zijn en is uiteindelijk in de kelder. Daar ligt 500 Euro (en geen opdracht?). De totale vangst van deze opdracht is 2000 Euro.
Er is nu 2400 Euro in de pot.

Freek zegt in de biecht dat hij vindt dat het geld al weggestuurd kan worden zonder toestemming van de rest, want hij is immers penningmeester. Het is niet bekend of hij dat daadwerkelijk heeft gedaan.

Art vraagt de groep om de volgorde te bepalen waarin ze de volgende opdracht gaan uitvoeren. Dit kan gevolgen hebben voor de rest van de serie, voegt hij er aan toe. Aaf wil op alfabetische volgorde, want dan is ze als eerste. Susan wil de alfabetische volgorde andersom, want dan is ze als tweede. Owen wil van klein naar groot en even verheug ik me erop om de kandidaten als Von Trappjes naast elkaar te zien staan, met Art hevig blazend op een fluitje.
Sommige kandidaten willen rangschikken naar leeftijd, maar da’s ook zo confronterend. Let wel, niemand heeft nog enig idee wat de opdracht is (niemand, behalve de Mol natuurlijk). Ze doen het op alfabet. Aaf eerst. En de opdracht is: De test. Met een twist! Art’s Laptop of Doom is namelijk verdwaald geraakt in een drukke markt, welke ook nog eens bezaaid is met jokers, vrijstellingen, zwarte vrijstellingen en geld. Zodra de kandidaat de markt betreedt, gaat de test-tijd in. Je kan naar sjoelschijven gaan zoeken maar je weet: de tijd tikt door. Zoek die Laptop en maak de Test!

• Aaf neemt het zekere voor het onzekere en snelt rechtstreeks naar de Laptop: ze spreidt haar kansen en gaat voor Susan, Owen, Freek en Sophie.
• Daphne gaat op zoek naar een gewone vrijstelling en vindt deze.
  Ze zet hem meteen in.
• Freek wil gaan zoeken, raakt in paniek en rent naar de test.
  Daar stemt hij (onder andere?) op Aaf.
• Jan-Willem vindt ook een vrijstelling en zet hem, net als Daphne, meteen in.
• Jennifer is nu aan de beurt. Weet je die jokers die ze koste wat kost wilde vinden in het labyrinth? Die vindt ze nu niet. Gefrustreerd loopt ze naar de test. Ze verdenkt haar mattie Daphne en andere, niet verder gespecificeerde kandidaten.
• Owen vindt vrij snel twee jokers en besluit alles op 1 persoon te zetten, want hij weet zeker dat, als hij een groen scherm krijgt, dit de Mol is. En als hij een rood scherm krijgt, weet hij zeker dat die persoon NIET de Mol is. Win/win!
• Sofie heeft de zwarte vrijstelling te pakken. En zet deze in!
• Ook Susan pakt een vrijstelling maar besluit deze nog even te houden.
  Ze verdenkt Sofie.
• Waar hij het aan verdiend heeft weet ik niet, maar Tygo komt in beeld en een lullig muziekje klinkt door de montage. Hij pakt 2 jokers mee op zijn weg naar de test.

Tijd voor de executie. Art begint dit spannende moment met het heuglijke nieuws dat dankzij de inzet van de zwarte vrijstelling, alle vrijstellingen en jokers voor niks zijn gebruikt.

Jan-Willem, Daphne, Tygo en Sofie krijgen allemaal groene schermen. Sofie doet opgelucht maar het lijkt wel gespeeld. Dan is de beurt aan Owen, sinds vorige week mijn Mol. Dus vorige week kon je al weten dat Owen deze week een rood scherm ging krijgen. Godver.

Iedereen neemt afscheid van Owen en daarna schreeuwt Susan heel vrolijk uit dat ze een vrijstelling heeft die ze niet heeft ingezet. Of dat nu zo slim was, weten we niet zeker, vooral omdat zij niet de Mol is, maar Sofie. Het zou ook Jennifer kunnen zijn, ware het niet dat die al twee keer eigenhandig geld in de pot heeft gebracht dus ik zet haar nog even op mijn witte lijst. Dus, Sofie is de Mol, en volgende week valt ze af. Tot dan!