In de Aad gelogeerd

“Heb je het kunnen vinden?” — en elke variant van deze vraag is de openingszin van de meeste boeren wanneer hun logees het erf betreden. De antwoorden variëren van “ja” tot “ja” + een onnodige routebeschrijving, alsof de boer in kwestie niet weet hoe de weg naar zijn/haar huis loopt. Het enige goede respons is “Nee, dus ik ben maar hier naartoe gekomen, je moet toch wat.”

Hoe verliep de eerste logeerdag bij de 5 boeren?

Maison Wolf en de Zeven Geitjes
Bij Martin, zijn 4 kinderen en 3 vrouwen loopt alles op rolletjes. Het loopt zo erg op rolletjes, dat je wenst dat hij straks geen enkele vrouw weg stuurt, ze allemaal bij hem in laat wonen, met al hun kinderen, waar ze het zoooo zo zo vaak over hebben. En dan de locatie van de jaarlijkse Huishoudbeurs verhuist naar een van zijn stallen.

De kinderen van Martin zitten her en der op een aanrecht of een miniatuurpaardje en de vrouwen proberen er zo tof mogelijk tegen te doen. In een klein onderonsje kwebbelen de dames nog even na over de rust en de openheid van Martin en de wijsheid van de kinderen.
En dat was dat.
De stand van zaken na dag 1 is dat Wilma geen doorkijkbloesje moet dragen, José praat tegen koeien en Swaen nog net niet de deur open laat staat als ze naar de wc gaat, zo erg voelt ze zich er thuis.

The House of the Rising Son
Henk gaat in de gang slapen want er is weinig ruimte in het huis, met z’n ouders erbij. Hij zet de bedden van de meiden op de kamer en is er best resoluut in dat dit de indeling blijft. Er wordt niet geboemst met Henk deze week, that’s for sure.
Yoni en Lisa komen uit Brabant en moeten allebei een end rijden om naar Henk’s huis te komen. Fiona woont dichterbij en hoeft minder te reizen, dat is prima want ze heeft toch al genoeg gereisd en wil nu voor eeuwig en altijd op de zelfde vierkante meter blijven zitten en alleen het huis verlaten om boodschappen te doen.

De meiden gaan samen met Henk op de trekker rijden en Henk voelt zich een koning. Daarna neemt hij ze mee naar z’n ouders. PaHenk zegt niets, hij eet wat van z’n gebakje terwijl MaHenk de vragen stelt aan de potentiële schoondochters.
Niet meer en niet minder. De stand na dag 1 laat zien dat dag 2 net zo’n vuurwerk zal leveren als een zaterdagmiddag in een verzorgingstehuis tijdens het verschoningsuurtje.

Rent-a-farm
Boer zoekt Vrouw maakt er geen geheim van dat Willem niet op een boerderij woont dus wordt er een mooi plekje voor hem geregeld waarop hij zijn idyllische drie dagen met zijn dolle stieren kan beleven.

Jurjen, die ene met de stem van een vertraagd afgespeelde geluidsopname van Pim Fortuyn, komt als eerste aan. Hij kan maar amper hooi zeggen of hij heeft een overall aan en ziet hoe de koeien worden gemolken. Jacob (niet te verwarren met Jurjen) is de tweede arrivée en wordt ook meteen de stal in gejaagd. Klaas (niet te verwarren met Jurjen en Jacob) heeft net een relatie van 20 jaar achter de rug (dat is vijf jaar langer dan de 15 jaar die hij in aflevering 2 noemde) dus hij doet het rustig aan en komt als derde aan.

Jacob vindt het huis en de tuin prachtig, zou hij doorhebben dat het niet van Willem is? Dat hij straks, mocht hij met ‘m verder gaan, gewoon de dag moet spenderen in een rijtjeshuis drie hoog vier achter? Dat hij, als hij de deur uit stapt, kan genieten van de frisse geur van verse stront… onder zijn schoen?
De stand van zaken na dag 1: alles kan. Klaas maakt de minste kans want Klaas woont al heel lang in de stad en de stad is voor Willem als een vrouw, hij vindt het niet afstotend maar hij zou er nooit in willen wonen.

Casa Bij de Pinken
Henrieke heeft pa en ma twee huizen verderop gestuurd zodat ze samen met haar logees de boel op stelten kan zetten. Rick-Jan heeft een onfortuinlijke, bloedige korst boven zijn lip waar ik steeds naar blijf kijken wanneer hij in beeld is. En dan komt BodywarmerBert. Hij heeft een gigantische koek meegenomen voor Henrieke. Echt een die z’n eigen plattegrond moet hebben. Als laatste komt Barrie, met een geruite boxershort aan. Charmant. Barrie praat veel en dat vindt Bert fijn want zelf praat hij niet zo veel. De ouders van Henrieke komen ook even nieuwsgierigen. Ook zij vragen of de heren het hebben kunnen vinden. En opeens vind ik het erg jammer dat Tom vorige week niet is gekozen. Kan je je die grappen voorstellen? Dijenkletsers!

Henrieke geeft ze een rondleiding over het erf, Rick-Jan en Barrie bekijken de stallen, Bert inspecteert ze. Barrie schrikt van een op hol geslagen pink en probeert het beest tot manen te brengen door een voorzichtig “Hey! Terug!” te piepen. Een wereld van verschil met een Bert die zonder blikken of blozen zijn arm elleboogdiep in de reet van een koe steekt.

Bert en Rick-Jan worden zo onderhand een beetje jaloers op Barrie’s vlotte babbel en het feit dat hij zomaar met ‘r op de trekker springt. Op een gegeven moment praat hij zelfs met haar onverstaanbare vader. Bert, vliegenmepper in de hand, kijkt ondertussen in de keuken tevreden toe hoe Henrieke aan het aanrecht staat en hij vertelt de camera dat hij dat ook verwacht van een vrouw. Hij werken, zij koken. En als ze niet luistert, PATS met die mepper, tegen haar bolle bips. Geen woorden maar daden! Dat zegt hij niet maar je ziet het hem denken, onze held.
De stand van zaken na de eerste logeerdag: Underdog BodywarmerBert heeft de beste kaarten, met zijn niet-vlotte babbel, dito uiterlijk maar oh zo ervaren linkerarm.

Domus Dominus Blancus
Aad heeft het onderkomen van zijn vrouwen helemaal spiksplinternieuw ingericht. De kasten zijn leeg, de muren gewit, de messen geslepen. Aan zijn dames vraagt Aad later om wat interieuradvies, hij wil graag nog wat pastelkleurtjes toevoegen her en der. Maar het mag geen bonte boel worden. Wit moet logischerwijs wel de overheersende kleur in huis blijven.

Hij zegt tegen Yvon dat hij benieuwd is naar de communicatie tussen de vrouwen en dat hij ze, als hij ze onafhankelijk tegen was gekomen, “een gokje met ze zou kunnen wagen”. Wijselijk gaat Yvon (die we overigens niet veel zien in deze aflevering, het is al ongemakkelijk genoeg) niet verder in op deze uitspraak. En eigenlijk vind ik het wel best, om niet te weten wat Aad’s definitie van ‘een gokje wagen’ is.

Linda, moeder van twee kinderen, zegt dat als Aad het leuk vindt, zij het heel leuk zou vinden om hem bij het gezin te betrekken. Als er een Partij voor Meningloosheid bestaat, dan zou Linda lijsttrekker zijn.

Jeannet werkt in de psychiatrie en dat verklaart haar constante, Aad-vermijdende blik van totale doodsangst.

Ina klaagt tegen de camera over het lauwe ontvangst nadat ze als derde is aangekomen bij ’t huis. Terwijl Aad gezellig zit te kletsen met Linda en Jeannet, sluipt Ina voorzichtig de veranda op, ongezien door het gezelschap. Hij had natuurlijk aan moeten voelen dat ze hen benaderde, zoals hij vrouwen aanvoelt, hij kent ze, hij heeft met ze geplukt en geproefd en ze uitgehoord, mentaal onderdrukt, een stukje van hun ziel genomen. Een witte Voldemort. Hoe is het mogelijk dat hij in het ongewis is op het moment dat een van zijn Horcruxes in de buurt is? Dan krijgt hij het toch ineens koud?*

Enfin, je reinste onzin natuurlijk maar de toon is gezet. Gelukkig heeft Aad voor zijn logees het eten geregeld (koken is voor de niet-Aden onder ons), iets wat lijkt op een heerlijk natte relle koude schotel. Met als voetnoot dat hij wel verwacht (lees: eist) dat de dames de komende twee dagen voor hem koken.
Dan blijkt Ina ineens een moeilijke eter te zijn. Ze vindt saté prima, maar dan zonder saté-saus. Net zoals bloemkoolschotel heerlijk is zonder bloemkool en chocolademelk alleen maar te pruimen is zonder chocolade. Mijn god.

Aad zegt dat hij het stukkie Kinderen Krijgen heeft afgesloten voor zichzelf. Een minuut later beginnen zijn latente eierstokken toch te rammelen en zegt hij dat hij er absoluut voor open staat.
De stand na de eerste dag: Geen idee. Jeannet overleeft dit misschien niet. Uiteindelijk wordt Aad de winnaar.

* Excuses aan de niet-Harry Potter-kenners voor de Harry Potter referenties.